 |
Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1996 |
Του Βασίλη Πάϊκου
- Ένας καλός φίλος συνηθίζει να λέει πως αν ο Γκαίμπελς είχε στα χέρια του την τηλεόραση, οι Ναζί μπορεί να κυβερνούσαν ακόμη την Ευρώπη...
Άκρως μελαγχολική η ρήση, αλλά κάπως έτσι έχουν τα πράματα. Όμως εδώ σ’ εμάς ο λαός μας παρ’ ολίγο να την διαψεύσει.
Καθώς εδώ και χρόνια, από το 2012 συγκεκριμένα, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να γίνεται «απειλητικός», δέχεται ένα συνεχές, απίστευτο στην έκταση και στο βάθος του πολιτικό μπούλινγκ, από σχεδόν όλα τα μεγάλα ως προς την επιρροή τους μέσα ενημέρωσης. Προπάντων από την τηλεόραση. Κι όμως άντεξε. Για πολύ, για πάρα πολύ. Ε, δεν θα μπορούσε για πάντα...
Τρία επικοινωνιακού χαρακτήρα, πλην διόλου ασήμαντα δεδομένα, επιβεβαιώθηκαν απολύτως και σ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Πρώτα - πρώτα, τα γεγονός ότι η «παράσταση νίκης» είναι το μοναδικό δημοσκοπικό εύρημα το οποίο δεν έχει διαψευσθεί ποτέ. Και μάλλον ούτε πρόκειται.
Δεύτερον, ότι η σταθερή και παρατεταμένη (για χρόνια, στην περίπτωσή μας) δημοσκοπική υπεροχή ενός κόμματος εμπεδώνει για τα καλά μονοκατευθυνόμενο πολιτικό κλίμα. Το οποίο είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να αναστραφεί στα τελευταία μέτρα της κούρσας. Και πάντως όχι με γιουρούσι της τελευταίας στιγμής. Ούτε με θετικά μέτρα επίσης της τελευταίας στιγμής. Καθώς εκλαμβάνονται (συχνά αδικούμενα ως προς την ουσία τους) από την κοινή γνώμη ως εκλογικού χαρακτήρα παροχές.
Θα θυμούνται ίσως οι παλαιότεροι ότι «έπεσε στον κουβά» το προεκλογικό πεντοχίλιαρο του Γεωργίου Ράλλη το 1981. Καθώς και το σύνθημα «καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη», όταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υποσχόταν απλόχερες διευκολύνσεις για την αγορά αυτοκινήτου το 1985.
Και τρίτον, το γεγονός ότι για το κόμμα που εμφανίζεται σε δημοσκοπική υποχώρηση λειτουργούν δυσανάλογα αρνητικά και οι ελάσσονος πολιτικού βάρους (τύπου Πολάκη, ας πούμε) συμπεριφορικές αστοχίες. Τέτοιες που, σε άλλη περίπτωση, δεν θα μετρούσαν στο ελάχιστο. Αντίθετα, για το κόμμα που έχει το κλίμα με το μέρος του υποεκτιμώνται ακόμη και πολύ σοβαρές επικοινωνιακές προκλήσεις. Όπως, για παράδειγμα, οι όντως κοινωνικά απειλητικές προγραμματικές «αποκαλύψεις» του Κυριάκου Μητσοτάκη...
|
Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1996 |
Σεβάστηκε το μήνυμα...
Όμως όλ’ αυτά δεν είναι παρά διαπιστώσεις προς μελλοντική χρήσιν, μακάρι και προς συμμόρφωσιν. Αλλά, για να παραφράσουμε τη Σκάρλετ Ο' Χάρα, «σήμερα είναι μια άλλη μέρα». Με τις δικές της απαιτήσεις και τις δικές της αγωνίες. Και μπορεί και αύριο να ξημερώσει μια ακόμη πιο «άλλη μέρα»...Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο πως ο Αλέξης Τσίπρας έλαβε το μήνυμα της κάλπης της 26ης Μαΐου. Και το αποκωδικοποίησε. Και, πάνω απ’ όλα, το σεβάστηκε. Απτή επ' αυτού απόδειξη, η απόφασή του για άμεση προσφυγή σε εθνικές εκλογές. Θα μπορούσε να το αποφύγει, με την προσδοκία πως ώς το φθινόπωρο θα επιχειρήσει, με κατάλληλους χειρισμούς και με τα διατιθέμενα σε κάθε κυβερνητικό κόμμα μέσα, ν’ αλλάξει προς όφελός του το κλίμα. Υπήρξαν μάλιστα οι σχετικές επ’ αυτού εισηγήσεις στενών του συνεργατών. Δεν το έκανε. Επέλεξε την άμεση προσφυγή στην εθνική κάλπη, όπως εξάλλου έπραξε και τον Σεπτέμβριο του 2015, αμέσως μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, με διασπασμένο το κόμμα του και με τα προγνωστικά εναντίον του.
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε -είπε ο πρωθυπουργός την επομένη των εκλογών- ποιοι είμαστε, ποιους εκπροσωπούμε, για ποιους παλεύουμε». Και μάλλον δεν πρόκειται για μια από τις συνήθεις γενικόλογες κοινοτοπίες. Εννοούσε απολύτως όσα είπε. Παραπέμποντας ευθέως στον κοινωνικό (και ταξικό μπορείς να τον πεις) χαρακτήρα των στόχων του. Των και εκλογικών του στόχων, σχετικά με την ενόψει αναμέτρηση.
Μ’ αυτή την έννοια μπορούμε ίσως βασίμως να περιμένουμε ότι, σ’ αυτόν τον προεκλογικό μήνα, θα αναπτυχθεί εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ πιο συνεκτικό και πιο πλήρες στρατηγικό πλάνο, που θα υπερβαίνει την αναγκαία βεβαίως ανακούφιση των πιο αδύναμων στρωμάτων. Και θα περιλαμβάνει ισχυρά οραματικά στοιχεία του αξιακού κώδικα της Αριστεράς.
Τέτοια που ώς τώρα δεν αποτολμήθηκαν, στ’ όνομα άλλων προτεραιοτήτων. Αλλά και με έμφαση στα προτάγματα της πάγιας πολιτικής αισθητικής της Αριστεράς. Εκείνα που δεν απόλαυσαν, σε κάποιες περιπτώσεις, τα τελευταία χρόνια, του σεβασμού που τους αξίζει...
..."σήμερα είναι μία άλλη μέρα"...(>άρθρο<)
ΠΗΓΗ http://avgi.gr/article/10811/9929505/semera-einai-mia-alle-mera-
..."ιστογραμμη"...