 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1995 |
Ένας υποψήφιος πρόεδρος χωρίς κόμμα!
του Δημήτρη Χρήστου
Τελικά οι γαλλικές ελίτ τα κατάφεραν. Προετοίμασαν τον Εμανουέλ Μακρόν εδώ και πέντε χρόνια και, αφού τον πέρασαν από την κυβέρνηση Ολάντ, κάνοντάς τον πολιτική φίρμα, τον έκαναν και φαβορί για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ομολογουμένως δεν ήταν εύκολη δουλειά. Για να γίνει Πρόεδρος ο οικονομολόγος που εργάστηκε στους Ρότσιλντ, έπρεπε να εξουδετερωθεί ο υποψήφιος της Κεντροδεξιάς Φρανσουά Φιγιόν, που στην εκκίνηση της κούρσας ήταν φαβορί. Και εξουδετερώθηκε με την αποκάλυψη ενός παλαιού οικονομικού σκανδάλου, που αποκαλύφθηκε την κατάλληλη στιγμή. Και μετά, ένα εξαιρετικό επιτελείο, με τη μαζική χειραγώγηση της κοινής γνώμης, έφερε τον Μακρόν στην πρώτη θέση του πρώτου γύρου.
ΠΟΣΟ ισχυρή είναι η εντολή του 23,75% των ψηφοφόρων προς τον Μακρόν; Αυτό θα μπορούσε να είναι το ολιγότερο για έναν άπειρο πολιτικό που φιλοδοξεί να καταλάβει το μεγάλο πολιτικό πόστο του Προέδρου. Και αυτό, διότι ο Μακρόν δεν έχει πίσω του δικό του κόμμα. Κόμμα με ισχυρές κοινωνικές γειώσεις. Στις βουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν σε ένα μήνα, τον Ιούνιο, ο Μακρόν θα κληθεί να διαχειριστεί, στην περίπτωση που δεν υπάρξει αυτοδυναμία, μια κυβέρνηση συνεργασίας. Συνεργασίας με ποιους όμως, αφού το Σοσιαλιστικό κόμμα από το οποίο πέρασε παρουσιάζει συμπτώματα ΠΑΣΟΚοποίησης; Αλλά και αν υπάρχει λύση και πρόθυμοι, πόσο ισχυρή είναι η αυτοδυναμία του Προέδρου όταν δεν θα συμφωνεί με την κυβέρνηση ή όταν η κυβέρνηση δεν συμφωνεί με τον Πρόεδρο;
ΑΛΛΑ ας αφήσουμε του Γάλλους να επιλύσουν τα δικά τους προβλήματα. Για μας και τις ευρωπαϊκές εξελίξεις το θέμα είναι η γαλλική ισχύς απέναντι στη γερμανική κυριαρχία. Η επάνοδος στις συνεργασίες και τις συναινέσεις. Η σημερινή κατάσταση με το Βερολίνο να αποφασίσει για όλους δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν μπορεί, αντί των ευρωπαϊκών θεσμών που αντιπροσωπεύουν τους μετόχους τους ελληνικού προγράμματος, να διαβουλεύεται με το ΔΝΤ μόνος του ο Σόιμπλε. Οι γαλλικές ελίτ στον τομέα αυτό έχουν δύο απανωτές αποτυχίες. Η πρώτη και η πλέον επώδυνη ήταν η θητεία Σαρκοζί που κατέληξε να γίνει το κανίς της καγκελαρίου, όπως τον σκίτσαραν οι γελοιογράφοι. Ούτε ο Ολάντ τα κατάφερε καλά, παρ' ότι θα ήθελε. Και επί της δικής του θητείας δεν άλλαξαν οι συσχετισμοί με το Βερολίνο.
ΓΙΑΤΙ όμως να περιμένουμε να τα καταφέρει ο Μακρόν; Έχει δείξει ποτέ ηγετικά χαρακτηριστικά, αντίστοιχα με τη βαριά θέση που φιλοδοξεί να καταλάβει; Ούτε για έναν χαιρετισμό από στήθους δεν τον εμπιστεύθηκε να κάνει μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων το επιτελείο του, που του έδωσε γραπτό κείμενο να διαβάσει! Κατά συνέπεια, κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει με σιγουριά αν η νέα πολιτική ηγεσία στη Γαλλία είναι σε θέση να αλλάξει την κατάσταση στην Ε.Ε. Απλά υποθέτουμε ότι οι υποστηρικτές του Μακρόν που επένδυσαν πολλά πάνω του δεν έχουν κανένα συμφέρον να αφήσουν μόνους στο τιμόνι τους Γερμανούς. Από την άλλη, όμως, πόσο ανεξάρτητος απέναντι στους χορηγούς του μπορεί να αποδειχτεί ο Μακρόν; Θυμάμαι τον Ρίτσαρντ Νίξον που, όταν συγκρούστηκε με τους χορηγούς του, λέγοντας ότι είναι πρόεδρος των ΗΠΑ με την ψήφο των πολιτών και δεν τους έχει ανάγκη στη δεύτερη θητεία, εκείνοι χαμογέλασαν με νόημα και έφυγαν. Λίγο μετά ο πανίσχυρος Νίξον είδε τον ουρανό να πέφτει στο κεφάλι του από το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ και αναγκάστηκε ντροπιασμένος να παραιτηθεί!
ΠΑΝΤΩΣ, ανεξαρτήτως του τελικού αποτελέσματος στον δεύτερο γύρο, οι εκλογές της Κυριακής δείχνουν μια σοβαρή αποστροφή των Γάλλων απέναντι στις συστημικές δυνάμεις της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Η Λεπέν είναι φανερό ότι δεν είναι σε θέση να δημιουργήσει πλειοψηφικό ρεύμα. Αυτό θα μπορούσε να το κάνει η ευρύτερη Αριστερά, πλην όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί, χωρίς σοβαρά ανοίγματα στην κοινωνία και πολιτική συμμαχιών, να πείσει την πλειοψηφία της γαλλικής κοινωνίας ότι κατανοεί τις ευθύνες διακυβέρνησης μιας χώρας με τη σημασία που έχει η Γαλλία. Το καλό είναι ότι στις νεότερες ηλικίες μέχρι τα 35 ο Μελανσόν ήταν πρώτος. Είναι μια καλή επένδυση για τη συνέχεια, αν φυσικά οι κατακερματισμένες αριστερές δυνάμεις επιθυμούν να διεκδικήσουν με σοβαρές αξιώσεις την ευθύνη διακυβέρνησης στη Γαλλία.
dchristou52@gmail.com
πηγή: aνgi.gr άρθρο του Δημήτρη Χρήστου >Ένας υποψήφιος πρόεδρος χωρίς κόμμα!
..."ένας υποψήφιος πρόεδρος χωρίς κόμμα!"...(>άρθρο<)
................................................................................
Συνδεθείτε:
................................................................................
..."ιστογραμμή"...