 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1995 |
τoυ Τάσσου Ν. Δίκα, αρχιτέκτονα *
Η
ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ συνίσταται ότι αντικειμενικά αποτελεί «πρότυπο» (αλλά
και παρατηρούμενο με το «μικροσκόπιο») για τα αριστερά κόμματα αλλά και για τα
προοδευτικά τμήματα των κομμάτων της Ευρώπης όπως για μεγάλο τμήμα των πολιτών
και εργαζομένων της Ευρώπης, ενώ για τις
νεοφιλελεύθερες δυνάμεις θεσμούς και δομές της Ευρώπης αποτελεί αντικειμενικά
παράδειγμα προς αποφυγή.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί ιδεολογικά και πολιτικά να αντικρούσει τα δείγματα γραφής των
συμφερόντων αυτών όπου οι πολίτες της Ευρώπης βλέπουν καθημερινά με τις αλλαγές
στο εργασιακό τους επίπεδο, το ασφαλιστικό επίπεδο, στο επίπεδο της κοινωνικής
μέριμνας και γενικότερα των κατακτήσεων εκείνων που η μεταπολεμική ανάπτυξη της
Ευρώπης επέτρεψε μέσα από την ανάπτυξη εργατικών, συνδικαλιστικών, ανθρώπινων,
δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων.
Η
πρόσφατη ουσιαστικά συμφωνία της CΕΤΑ αποτελεί τμήμα αυτής της επικυριαρχίας
και επί της Ευρώπης.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να καταδείξει στους πολίτες, το γιατί οι κατακτήσεις αυτές -ως
«ευρωπαϊκό κεκτημένο»- είναι στο επίκεντρο των νεοφιλελεύθερων στόχων και
αντιλήψεων για αναπροσαρμογή τους προς τα κάτω σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη (όπου
η Ελλάδα αποτελεί -ως χώρα υπό επιτροπεία- ο πιο ευάλωτος στόχος) και
ταυτόχρονα προσπαθεί ως κυβέρνηση να αντικρούσει πολιτικά όσα πεδία της είναι
εφικτά μέσα από το υφιστάμενο ασφυκτικό πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων και
δεσμεύσεων προκειμένου να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ελάφρυνσης του χρέους
που αποτελεί κομβικό παράγοντα προοπτικής ανάπτυξης της χώρας (βελτίωσης της
οικονομικής δύναμης των νοικοκυριών) και όχι απλά οικονομικής μεγέθυνσης
δεικτών ΑΕΠ.
Ο
ΣΥΡΙΖΑ -ως κυβέρνηση- προσπαθεί να φωτίσει και να αναδείξει στους πολίτες ότι
οι κατακτήσεις αυτές αποτελούν την αιχμή του δόρατος των δανειστών για
κατάργηση μέσα από τις απαιτήσεις τους απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση
προκειμένου αφενός να παραχωρηθεί ο μεγαλύτερος δυνατός ζωτικός οικονομικός
χώρος της Ελλάδας, και αφετέρου να συρρικνωθεί και αλλοιωθεί η εκτίμηση και
εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι σε μία κυβέρνηση που στηρίζεται κατά βάση σε
κόμμα της αριστεράς που με τη σειρά του
ανέτρεψε κάθε ιστορικό προηγούμενο σε Ευρωπαϊκό και όχι μόνο επίπεδο. Εδώ ο
ρόλος του κόμματος είναι κομβικός και αναγκαίος ως αυτοτελής και παράλληλα
ουσιαστικός και διεκδικητικός και όχι παθητικός θεατής των κυβερνητικών
χειρισμών.
Η
συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – Οικολόγων επιδιώκει και χαράσσει -μέσα από συμπληγάδες-
πολιτικές που μπορούν να επουλώσουν σένα βαθμό δεσμευτικές πολιτικές αποφάσεις
από προηγούμενες κυβερνήσεις, (που ήταν περισσότερο εναρμονισμένη και
εξοικειωμένη με την νεοφιλελεύθερη αντίληψη όπως αυτή εκφράζεται από κυρίαρχα
κράτη στη ΕΕ.) αλλά και τμήματα της επώδυνης συμφωνίας που ως κυβέρνηση
προκειμένου να αποτρέψει την χρεοκοπία συμφώνησε με τους δανειστές.
Παραπομπή: epikairo com άρθρο του Τάσσου Ν. Δίκα > H ιδιαιτερότητα τουΣΥΡΙΖΑ: από το χθες, στο αύριο (4. Tο αντίπαλο «πρότυπο»)
* Ο Τάσσος Δίκας, είναι αρχιτέκτονας, μέλος της Ο.Μ. Μηχανικών και του Τμήματος Τέχνης & Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης