 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1990 |
Την Πέμπτη έκλεισε και τυπικά η ολοκλήρωση των προαπαιτουμένων από τους θεσμούς μέτρων που ζητήθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση, ώστε να συνεχιστεί ομαλά η χρηματοδότηση της χώρας και να είναι πλέον κανονικό μέλος της Ε.Ε. για να έχει -τουλάχιστον- ίση μεταχείριση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Σύμφωνα με το ΑΠΕ, η ΕΚΤ θα αποφασίσει την αποδοχή των ελληνικών ομολόγων ως ενεχύρων για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών το αργότερο έως τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της στις 22 Ιουνίου. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε στροφή του κυβερνητικού έργου με εντατικούς ρυθμούς για τη δίκαιη ανάπτυξη και τις απαιτούμενες πλέον μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση και στους τομείς που αφορούν την καθημερινή ζωή των πολιτών.
ΚΑΛΟΔΕΧΟΥΜΕΝΕΣ οι δεσμεύσεις, αλλά, επειδή το ελληνικό κράτος και η διοίκησή του έχουν υποστεί μεγάλες καταστροφές και στρεβλώσεις, μένει να αποδειχθεί όχι η υπόσχεση, αλλά η ικανότητα της κυβέρνησης να κινητοποιήσει τις πρωτοπόρες δυνάμεις στην κοινωνία για να πετύχει στο έργο της. Με ιδέες και αποφάσεις στα γραφεία, χωρίς την εμπειρία της κοινωνίας που έχει βιώσει τις αδικίες και τις παθογένειες, δύσκολα θα φτάσουμε στο επίπεδο που απαιτούν οι περιστάσεις.
Η επικοινωνία εξουσίας και πολιτών πρέπει να βασίζεται στην ειλικρίνεια, τη σεμνότητα και τον ρεαλισμό. Σαφής λόγος και ανοιχτά αυτιά. Κανείς δεν απαιτεί από τους υπουργούς και τα στελέχη του κυβερνητικού μηχανισμού να ξέρουν τα πάντα. Απαιτεί όμως να βρίσκουν τους κατάλληλους ανθρώπους που να γνωρίζουν καλύτερα από όλους το αντικείμενό τους, ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνονται να είναι ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες. (δείτε τη συνέχεια)
Συνέχεια: ..."oι υπομονετικοί πολίτες και ο ανυπόμονος... αδελφός"...(>άρθρο<)
ΚΑΙ ΕΝΩ αυτές είναι οι προϋποθέσεις για την επικοινωνία με την κοινωνία, η οποία σε μεγάλο ποσοστό παρέχει ακόμα την ανοχή της για την απόδοση των μεταρρυθμίσεων, δεν υπάρχουν -δυστυχώς- προϋποθέσεις για σταθερότητα στο πολιτικό - κομματικό πεδίο. Η σαφής απαίτηση των παραγωγικών τάξεων για πολιτική σταθερότητα ουδόλως άγγιξαν τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Αναφερόμαστε μόνο στα δύο αυτά κόμματα διότι έχουν μακροχρόνια κυβερνητική πείρα αλλά και όλες τις ευθύνες για το κυβερνητικό τους έργο που οδήγησε στην καταστροφική πενταετία (2010- 2015) αποδεχόμενοι χωρίς καμία διαπραγμάτευση λάθος συνταγές.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ όμως να παρακαμφθούν οι εξόφθαλμες αλλά και προκλητικές δουλείες του νέου προέδρου απέναντι στο πλέον φθαρμένο κατεστημένο που έδρασε καταστροφικά και συμμετείχε με υψηλό ποσοστό στην κρίση. Μιλάμε για την υπακοή του κ. Μητσοτάκη στις δημόσιες -μάλιστα- διαταγές του αφεντικού του ΔΟΛ και διαχειριστή του δελτίου ειδήσεων του Μegα Σταύρου Ψυχάρη. Μιλάμε για τον εκδότη - καταθέτη της Ελβετίας Θέμο Αναστασιάδη που παρέσυρε με τους κιτρινισμούς του ολόκληρη τη Ν.Δ. στο φιάσκο της διάταξης για τη συμμετοχή πολιτικών στις off shore εταιρείες. Μιλάμε για τη στήριξη των κομματικών υπολειμμάτων στη Δικαιοσύνη, παρότι αρκετοί από αυτούς βαρύνονται με σοβαρές παραβλέψεις και παρατυπίες. Αυτού του είδους οι δουλείες προκαλούν ανησυχία στον κόσμο της πραγματικής οικονομίας. Προκαλούν ανησυχία διότι αρκετά πληρώσαμε όλοι τη διαπλοκή και την κρυφή εξουσία των "νταβατζήδων". Κυβέρνηση ανασύνταξης της χώρας, με πρωθυπουργό μαριονέτα των υπολειμμάτων της διαπλοκής, κανείς σοβαρός και υπεύθυνος πολίτης δεν μπορεί να εμπιστευτεί.
ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ο πρόεδρος της Ν.Δ. να οδηγήσει τη χώρα ταχύτερα στην ανάπτυξη, αλλά κρατάει τις μεταρρυθμιστικές ιδέες του ακόμα κρυφές. Δεν λέει για παράδειγμα ότι για να μειώσει τους φόρους θα κόψει στο μισό τις συντάξεις και τις κοινωνικές δαπάνες. Αν και δηλώνει μεταρρυθμιστής, ξεφωνίζει τη δημιουργία του ταμείου αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, όταν η ανάγκη για μεγιστοποίηση των αποδόσεων σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου είναι ζήτημα ύπαρξης της χώρας, που δυστυχώς εύκολα ξεχνάμε ότι δεν έχει εξασφαλίσει οριστικά και αμετάκλητα την αποφυγή του κινδύνου της χρεοκοπίας.
Ο κ. Μητσοτάκης -δυστυχώς- δεν είναι σε θέση να βοηθήσει από τη θέση ευθύνης που κατέχει. Το "όχι σε όλα" δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αντιπολίτευση από ένα έμπειρο κόμμα. Είναι σαφώς πόλεμος πάθους για την εξουσία. Οι πολίτες ψηφίζουν σύμφωνα με το Σύνταγμα την καλύτερη κατά τη γνώμη τους κυβέρνηση για τέσσερα χρόνια. Και έχουν το δικαίωμα να αναμένουν τα δείγματα γραφής, τώρα που όλοι οι διεθνείς παράγοντες θεωρούν πως η Ελλάδα κατάφερε να βγει σώα από τις δαγκάνες του νεοφιλελεύθερου ιερατείου και έχει όλες τις προϋποθέσεις να επιστρέψει στην κανονικότητα και την οικονομική ανεξαρτησία με ψηλά το κεφάλι.
dchristou52@gmail.com
πηγή: avgi.gr άρθρο του Δημήτρη Χρήστου > Οι υπομονετικοί πολίτες και ο ανυπόμονος... αδελφός
..."oι υπομονετικοί πολίτες και ο ανυπόμονος... αδελφός"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...