Του Γιάννη Κουτσοκώστα
Aς είμαστε συγκρατημένοι. Αισιόδοξοι αλλά και ψύχραιμοι. Αισιόδοξοι
γιατί η αξιολόγηση τελειώνει αλλά και ψύχραιμοι γιατί δεν έχει τελειώσει
ακόμα, οριστικά και αμετάκλητα. Με βούλα και σφραγίδα. Κυρίως γιατί δεν
έχει τελειώσει ακόμα, για την ακρίβεια δεν έχει αρχίσει, η ουσιαστική
συζήτηση των λεπτομερειών για την ελάφρυνση του χρέους. Και, ως γνωστόν,
εκεί -στις λεπτομέρειες - κρύβονται όλοι οι διάβολοι. Εκτός των άλλων
όμως, ας είμαστε και ψυλλιασμένοι και καχύποπτοι. Γιατί... φοβού τους
δανειστές και δώρα φέροντες. Η εμπειρία τόσων χρόνων κρίσης, μας έχει
δώσει «δικαίωμα» στην καχυποψία για τις θέσεις, τις προθέσεις και τις
διαθέσεις των δανειστών. Και για τις αντιθέσεις βεβαίως. Αντιθέσεις
κυρίως μεταξύ των ευρωπαϊκών θεσμών και του ΔΝΤ, που έχουν μπλοκάρει τη
διαδικασία και έχουν οδηγήσει τη χώρα σε αυτή τη βασανιστική αναμονή.
Επισήμως και δημοσίως όλα βαίνουν καλώς. Η Ελλάδα και η κυβέρνησή της έκαναν τα κρίσιμα βήματα ψηφίζοντας το περασμένο Σαββατοκύριακο ασφαλιστικό και φόρο εισοδήματος και ετοιμάζονται να κάνουν και το τελικό βήμα, ψηφίζοντας τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα και τον περίφημο... κόφτη. Τίποτα από αυτά δεν ήταν εύκολο και τίποτα δεν έγινε ελαφρά τη καρδία. Οι επιλογές της κυβέρνησης είχαν δυσκολίες, είχαν πόνο, είχαν όμως προοπτική και ελπίδα. Γι' αυτό και η κυβερνητική πλειοψηφία πέρασε αλώβητη και αυτή τη δοκιμασία διαψεύδοντας τις... Kασσάνδρες, τους προπαγανδιστές του χάους και τους κήρυκες της φυγής. Η καταστροφή δεν ήρθε ούτε αυτή τη φορά, οι... βαστάζοι του ΔΝΤ έχασαν τα λόγια τους, οι θιασώτες της... αριστερής παρένθεσης θα συνεχίσουν να περιμένουν και ο Κ. Μητσοτάκης έμεινε με το αίτημα των εκλογών στο χέρι.
Από τον Τσακαλώτο στον Σταθάκη
Όλα καλά λοιπόν; Ασφαλώς και όχι. Τίποτα δεν τελειώνει ακόμα και αν τελειώσει αισίως η αξιολόγηση, ακόμα και αν υπάρξει ελάφρυνση του χρέους με τους καλύτερους δυνατούς όρους και προϋποθέσεις. Αντίθετα, μόλις τώρα αρχίζουν όλα. Καλή η ανακούφιση από τις τελευταίες εξελίξεις, καλά και δικαιολογημένα τα χαμόγελα, ακόμα καλύτερη η αισιοδοξία ότι μετά από 7 χρόνια οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής ανοίγει επιτέλους ένα παράθυρο στην ελπίδα για το μέλλον. Αλλά δεν αρκούν για να γυρίσει ο ήλιος. Και δεν αρκούν για τρεις απλούς και συγκεκριμένους λόγους:
ΠΡΩΤΟΝ γιατί η διαχείριση του «καλού» είναι πιο δύσκολη υπόθεση από τη
διαχείριση τα «κακού». Ο σχεδιασμός και η οργάνωση της πορείας προς την
ανάκαμψη της οικονομίας έχει απείρως περισσότερες δυσκολίες από όσες
είχε η πορεία προς την καταστροφή της. Και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα
για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που καλείται να αποδείξει ότι μπορεί
να διαχειριστεί τις οικονομικές εξελίξεις έτσι ώστε παράλληλα με την
οικονομική ανάκαμψη να επιταχυνθεί και η αποκατάσταση της κοινωνικής
συνοχής. Σχηματικά και προσωποποιημένα, αυτό σημαίνει να περάσει η
«σκυτάλη» από τον Ευ. Τσακαλώτο, στον Γ. Σταθάκη, τον Σκουρλέτη και τα
υπουργεία, που ασχολούνται με την κοινωνική πολιτική.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ γιατί οι πληγές που άνοιξαν στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια των Μνημονίων είναι βαθιές και δεν κλείνουν εύκολα και γρήγορα. Γιατί η ανεργία καλπάζει, η υγεία παραμένει στην εντατική, οι μισθοί και οι συντάξεις έγιναν φιλοδωρήματα, το δημόσιο υπολειτουργεί και η κοινωνία στενάζει κάτω από ένα βαρύ πέπλο αγωνίας, ανασφάλειας και απογοήτευσης. Αυτή είναι η σκληρή κοινωνική πραγματικότητα σήμερα και αυτή δεν αλλάζει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα.
ΤΡΙΤΟΝ γιατί το διεθνές αλλά και το εγχώριο πολιτικό περιβάλλον μόνο φιλικό δεν είναι για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Ήταν και παραμένει εχθρικό, μόνο που τώρα στην Ευρώπη «παίζεται μπάλα, αλλά δεν κερδίζουν πάντα οι... Γερμανοί. Από το 18-1 πέρυσι στις Συνόδους Κορυφής και στα Eurogroup σήμερα οι συσχετισμοί, αν και δεν έχουν ανατραπεί, έχουν εμφανώς αλλάξει. Αναγκαστικά ή όχι, οι θέσεις της Ελλάδας ακούγονται, οι φωνές για μια άλλη πορεία της Ευρώπης, μακριά από τις εμμονές της λιτότητας είναι πιο ισχυρές και οι κραυγές των ακραίων έχουν έστω και προσωρινά υποχωρήσει.
Το στοίχημα της Αριστεράς
Έχουν υποχωρήσει αλλά δεν έχουν ηττηθεί ούτε έχουν εγκαταλείψει το στενό μαρκάρισμα και την ανοιχτή υπονόμευση της κυβέρνησης. Ο στόχος, προφανής. Να κοντύνουν την επιρροή της, να την φέρουν στα μέτρα τους, να ακυρώσουν πολιτικά, ιδεολογικά και κυρίως ηθικά ό,τι συμβολίζει για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Το αν θα τα καταφέρουν θα εξαρτηθεί και από την ίδια την κυβέρνηση.
Κυρίως από το αν θα καταφέρει να ξαναβρεί τον αριστερό ριζοσπαστισμό, που την έφερε στην εξουσία, αν θα «αντέξει» στις «σειρήνες» της εξουσίας και αν θα καταφέρει να εφαρμόσει ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης, με διαφάνεια, αξιοκρατία και κοινωνική ευαισθησία. Έτσι κι αλλιώς, εδώ που φθάσαμε, όλα ή σχεδόν όλα περνούν μέσα από το κρίσιμο Eurogroup της 24ης Μαΐου, που θα σημάνει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τη συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους και θα ανοίγει προοπτικές για το μέλλον. Τα υπόλοιπα έπονται.
πηγή: avgi.gr άρθρο του Γιάννη Κουτσοκώστα > Οι 10 κρίσιμες ημέρες για την αξιολόγηση
..."oι 10 κρίσιμες ημέρες για την αξιολόγηση"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...
 |
| avgi.gr |
Επισήμως και δημοσίως όλα βαίνουν καλώς. Η Ελλάδα και η κυβέρνησή της έκαναν τα κρίσιμα βήματα ψηφίζοντας το περασμένο Σαββατοκύριακο ασφαλιστικό και φόρο εισοδήματος και ετοιμάζονται να κάνουν και το τελικό βήμα, ψηφίζοντας τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα και τον περίφημο... κόφτη. Τίποτα από αυτά δεν ήταν εύκολο και τίποτα δεν έγινε ελαφρά τη καρδία. Οι επιλογές της κυβέρνησης είχαν δυσκολίες, είχαν πόνο, είχαν όμως προοπτική και ελπίδα. Γι' αυτό και η κυβερνητική πλειοψηφία πέρασε αλώβητη και αυτή τη δοκιμασία διαψεύδοντας τις... Kασσάνδρες, τους προπαγανδιστές του χάους και τους κήρυκες της φυγής. Η καταστροφή δεν ήρθε ούτε αυτή τη φορά, οι... βαστάζοι του ΔΝΤ έχασαν τα λόγια τους, οι θιασώτες της... αριστερής παρένθεσης θα συνεχίσουν να περιμένουν και ο Κ. Μητσοτάκης έμεινε με το αίτημα των εκλογών στο χέρι.
Από τον Τσακαλώτο στον Σταθάκη
Όλα καλά λοιπόν; Ασφαλώς και όχι. Τίποτα δεν τελειώνει ακόμα και αν τελειώσει αισίως η αξιολόγηση, ακόμα και αν υπάρξει ελάφρυνση του χρέους με τους καλύτερους δυνατούς όρους και προϋποθέσεις. Αντίθετα, μόλις τώρα αρχίζουν όλα. Καλή η ανακούφιση από τις τελευταίες εξελίξεις, καλά και δικαιολογημένα τα χαμόγελα, ακόμα καλύτερη η αισιοδοξία ότι μετά από 7 χρόνια οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής ανοίγει επιτέλους ένα παράθυρο στην ελπίδα για το μέλλον. Αλλά δεν αρκούν για να γυρίσει ο ήλιος. Και δεν αρκούν για τρεις απλούς και συγκεκριμένους λόγους:
 |
| avgi.gr |
ΔΕΥΤΕΡΟΝ γιατί οι πληγές που άνοιξαν στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια των Μνημονίων είναι βαθιές και δεν κλείνουν εύκολα και γρήγορα. Γιατί η ανεργία καλπάζει, η υγεία παραμένει στην εντατική, οι μισθοί και οι συντάξεις έγιναν φιλοδωρήματα, το δημόσιο υπολειτουργεί και η κοινωνία στενάζει κάτω από ένα βαρύ πέπλο αγωνίας, ανασφάλειας και απογοήτευσης. Αυτή είναι η σκληρή κοινωνική πραγματικότητα σήμερα και αυτή δεν αλλάζει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα.
ΤΡΙΤΟΝ γιατί το διεθνές αλλά και το εγχώριο πολιτικό περιβάλλον μόνο φιλικό δεν είναι για μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Ήταν και παραμένει εχθρικό, μόνο που τώρα στην Ευρώπη «παίζεται μπάλα, αλλά δεν κερδίζουν πάντα οι... Γερμανοί. Από το 18-1 πέρυσι στις Συνόδους Κορυφής και στα Eurogroup σήμερα οι συσχετισμοί, αν και δεν έχουν ανατραπεί, έχουν εμφανώς αλλάξει. Αναγκαστικά ή όχι, οι θέσεις της Ελλάδας ακούγονται, οι φωνές για μια άλλη πορεία της Ευρώπης, μακριά από τις εμμονές της λιτότητας είναι πιο ισχυρές και οι κραυγές των ακραίων έχουν έστω και προσωρινά υποχωρήσει.
Το στοίχημα της Αριστεράς
Έχουν υποχωρήσει αλλά δεν έχουν ηττηθεί ούτε έχουν εγκαταλείψει το στενό μαρκάρισμα και την ανοιχτή υπονόμευση της κυβέρνησης. Ο στόχος, προφανής. Να κοντύνουν την επιρροή της, να την φέρουν στα μέτρα τους, να ακυρώσουν πολιτικά, ιδεολογικά και κυρίως ηθικά ό,τι συμβολίζει για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Το αν θα τα καταφέρουν θα εξαρτηθεί και από την ίδια την κυβέρνηση.
Κυρίως από το αν θα καταφέρει να ξαναβρεί τον αριστερό ριζοσπαστισμό, που την έφερε στην εξουσία, αν θα «αντέξει» στις «σειρήνες» της εξουσίας και αν θα καταφέρει να εφαρμόσει ένα διαφορετικό μοντέλο διακυβέρνησης, με διαφάνεια, αξιοκρατία και κοινωνική ευαισθησία. Έτσι κι αλλιώς, εδώ που φθάσαμε, όλα ή σχεδόν όλα περνούν μέσα από το κρίσιμο Eurogroup της 24ης Μαΐου, που θα σημάνει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τη συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους και θα ανοίγει προοπτικές για το μέλλον. Τα υπόλοιπα έπονται.
πηγή: avgi.gr άρθρο του Γιάννη Κουτσοκώστα > Οι 10 κρίσιμες ημέρες για την αξιολόγηση
..."oι 10 κρίσιμες ημέρες για την αξιολόγηση"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...