 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 2002 |
Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση απεργούν και κάνουν καταλήψεις των κτηρίων όπου στεγάζονται οι υπηρεσίες με αίτημα να αποσυρθεί τώρα (!) το ασφαλιστικό νομοσχέδιο γιατί τους θίγει βάναυσα.
Εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχει συνδικαλισμένος κλάδος που να μην διαμαρτύρεται για το ασφαλιστικό αλλά και για το φορολογικό νομοσχέδιο, όπως αυτά συμφωνήθηκαν, μετά από υπερ-μαραθώνιες διαπραγματεύσεις. Γιατί όμως η κυβέρνηση κατέληξε σε αυτά τα δύο νομοσχέδια; Επειδή είναι κακιά και ανάλγητη, όπως μας ενημερώνει κάθε μέρα η Ζωή; Επειδή τα ξεπουλάει όλα για να μείνει στην εξουσία, όπως λέει και ο Παναγιώτης;
ΠΟΙΑ τελικά είναι η κατάσταση στη χώρα και γιατί όλες σχεδόν οι συντεχνίες και τα κόμματα θεωρούν πως υπάρχουν περιθώρια για πολύ καλύτερες ρυθμίσεις, τόσο στο ασφαλιστικό όσο και στο φορολογικό νομοσχέδιο; Η χώρα μας έχει δημόσιο χρέος που δεν είναι βιώσιμο; Έχει. Πρέπει να κουρευτεί, να μειωθεί, ώστε να αντιμετωπίζεται; Πρέπει. Και αυτό που θα απομείνει ποιοι και πώς θα το αποπληρώσουν; Λόγω αυτού του βάρους κάθε κυβέρνηση, κάθε επιχείρηση, κάθε νοικοκυριό δεν θα σχεδίαζαν τον προϋπολογισμό τους και την ένταση της εργασίας που θα απαιτείτο για να εξέλθουν με αξιοπρέπεια και οικονομική ελευθερία στην κανονική ζωή;
ΣΗΜΕΡΑ στην Ελλάδα έχουμε πάνω από 4 εκατομμύρια συνταξιούχους και σαφώς λιγότερους εργαζόμενους που να είναι σε θέση να πληρώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους. Αλλά και όλοι να τις πλήρωναν, με αυτήν την αναλογία οι σημερινές συντάξεις θα έπρεπε να μείνουν οι μισές! Γιατί λοιπόν είναι κακιά και ανάλγητη μια κυβέρνηση που αγωνίζεται τόσο καιρό και με τέτοια θέληση για να μην μειωθεί καμιά κύρια σύνταξη; Και πώς θα τα καταφέρει, αν δεν διαθέτει εθνικούς πόρους για να καλύψει τη διαφορά; Με λίγα λόγια, χώρα με συντάξεις Νορβηγίας, μισθούς Ελβετίας και οικονομία Βουλγαρίας δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει στον κανονικό κόσμο.
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως στα μυαλά κάποιων. Έχουν και συγκεκριμένη πρόταση! Εθνικό νόμισμα διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Ποια θα είναι η συναλλαγματική αξία του νομίσματος, νομίζουν πως θα καθορίζεται σε συνεδρίαση του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Πώς θα πληρώνουν ισόποσης πραγματικής αξίας με το ευρώ συντάξεις, τους είναι τελείως αδιάφορο. Αν θα έχουν συνάλλαγμα και από πού για τις απαραίτητες εισαγωγές και προμήθειες καυσίμων, πρώτων υλών, φαρμάκων, μηχανολογικού και επιστημονικού εξοπλισμού, θεωρείται δευτερευούσης σημασίας ζήτημα. Και μάλιστα με μια κατεστραμμένη και στριμωγμένη εθνική οικονομία, δηλαδή με τη χώρα στην πλέον αδύναμη κατάσταση για τέτοιου είδους επικίνδυνα ρίσκα. Αν θα μπορούσε να γίνει προσομοίωση, σε περίπτωση τέτοιας επιλογής με αυτούς τους διαχειριστές, σήμερα η χώρα θα θύμιζε την τότε Αλβανία του προέδρου Εμβέρ Χότζα, μόνο που ο μακαρίτης είχε και τουλάχιστον ένα στρατηγικό σύμμαχο, τον πρόεδρο Μάο.
ΥΠΟΧΡΕΩΘΗΚΕ να δεχτεί τους όρους μιας συμφωνίας που κατά την κρίση της καλύτερη δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί στη δεδομένη συγκυρία, με την Ευρώπη διασπασμένη και την ισχύ του γερμανικού ιερατείου τόσο μεγάλη. Μια συμφωνία που θεωρούν ότι επιτρέπει στον λαό να δουλέψει με πίστη και όραμα για να σώσει το ταχύτερο δυνατόν τη χώρα. Μια συμφωνία την οποία υπερψήφισαν όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής. Μια συμφωνία που όλα τα κόμματα στη συνέχεια ναρκοθετούν στους εφαρμοστικούς νόμους, χωρίς πειστικές εναλλακτικές προτάσεις. Και μάλιστα, σε κρίσιμες στιγμές της διαπραγμάτευσης, ζητάνε εκλογές εδώ και τώρα. Πώς, γιατί και με ποιες συνέπειες για τη χώρα;
ΣΤΙΣ μεγάλες εθνικές κρίσεις, διότι περί αυτού πρόκειται, αυτό ζούμε σήμερα, οι λαοί που καταφέρνουν να τις ξεπερνούν έχουν κυρίως εθνική συνείδηση και κατά συνέπεια ενότητα δράσης. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά οφείλουν να επικοινωνήσουν με τον ελληνικό λαό. Να εξηγήσουν και να ζητήσουν τη συμπαράστασή του, σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Τα παλαιά πολιτικά κόλπα δεν έχουν θέση στη ζωή μιας χώρας που το στοίχημά της είναι μεταξύ ζωής και θανάτου. Διότι αν ανατραπεί η σημερινή κυβέρνηση, δεν θα υπάρχει συμφωνία και χρηματοδότηση της χώρας.
Τότε το σενάριο του Σόιμπλε για ελεγχόμενη χρεοκοπία και πριμ εξόδου από το ευρώ θα είναι το μόνο που στην πραγματικότητα υπάρχει στο τραπέζι. Και μετά, την εξουσία δεν θα την αναλάβει ο Παναγιώτης με τη Ζωή. Άλλοι θα κάνουν το κουμάντο και η ελπιδοφόρα ελληνική Αριστερά, που επέδρασε καταλυτικά στις πολιτικές αλλαγές στην Ευρώπη, θα μπει στην κατάψυξη με άγνωστη ημερομηνία απόψυξης για να μείνει συνεπής έστω και απούσα. Εμείς αποφασίζουμε.
dchristou52@gmail.com
πηγή: avgi.gr άρθρο του Δημήτρη Χρήστου > Οι πελατειακές συνήθειες και η σκληρή πραγματικότητα
..."οι πελατειακές συνήθειες και η σκληρή πραγματικότητα"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...