..."εξηγήσεις για τη σύγχυση των αριστερών..."...(>άρθρο<)

Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 2002

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Ένα μέρος του κόσμου που έχει επαφή με την Αριστερά, βρίσκεται σε σύγχυση. Θεωρεί πως η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική δεν είναι Αριστερή. Έχοντας μια ισχυρή, βαθιά ριζωμένη κουλτούρα ισόβιας αντιπολίτευσης, αντίστασης στην αδικία, δεν προσγειώθηκε στην πραγματικότητα, στις νέες παγκόσμιες εξελίξεις και δεν τόλμησε να βγάλει τα συμπεράσματα της ήττας. Της πανωλεθρίας. Ποιας πανωλεθρίας; Της συντριβής του υπαρκτού σοσιαλισμού και την ισχύ και την ευελιξία του καπιταλισμού. Αν λοιπόν δεν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και δεν έχεις απαντήσεις για όσα κοσμοϊστορικά συνέβησαν, πώς θα διαμορφώσεις το νέο υπόδειγμα;

ΠΟΙΟ είναι το νέο υπόδειγμα. Έχουμε τον τίτλο, αλλά θέλει δουλειά το περιεχόμενο. Ο τίτλος είναι Δημοκρατικός Σοσιαλισμός. Όπου δημοκρατικός σοσιαλισμός είναι μια αέναη διαδικασία μεταρρυθμίσεων, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Όπου ένα μεγάλο μέρος του εθνικού πλούτου, αναδιανέμεται στους ανίσχυρους και δοκιμαζόμενους από αδικίες και ατυχίες πολίτες. Φυσικά, αυτός ο σοσιαλισμός θα λειτουργεί μέσα στο δημοκρατικό κοινοβουλευτικό σύστημα ώστε οι πολίτες να έχουν τον πρώτο λόγο, να ασκούν δηλαδή τον έλεγχο για την εντολή που έχουν δώσει. Χωρίς τον πραγματικά δημοκρατικό ελεύθερο έλεγχο των πολιτών, τα συστήματα γίνονται αυταρχικά, εκτρέπονται και μετά ανατρέπονται, όπως συνέβη στην ανίκητη στρατιωτικά ΕΣΣΔ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ φρέσκο. Στη Λατινική Αμερική αυτήν την εποχή έχουμε παλινορθώσεις δεξιών δυνάμεων. Παλινορθώσεις που τροφοδοτήθηκαν από τις αποτυχίες των κεντροαριστερών κυβερνήσεων και τον αυταρχισμό που ενισχύθηκε από τη μακροχρόνια παραμονή τους στην εξουσία. Αυτό θα συμβαίνει παντού, όταν τα κόμματα του δημοκρατικού σοσιαλισμού δεν είναι μαζικά, άκρως δημοκρατικά και δεν αποτελούνται από απαιτητικά και ανοιχτόμυαλα μέλη. Οι δικτατορίες του προλεταριάτου, έχουν τεθεί οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, άσε που ποτέ στην ουσία δεν ήταν δικτατορίες της εργατικής τάξης, αλλά στο όνομα της εργατικής τάξης, δικτατορίες του κόμματος και κυρίως των στελεχών του που έγιναν η νέα άρχουσα τάξη. Επιπλέον, σε έναν αιώνα που η εργασία όλων των ειδών γίνεται γοργά υπόθεση των ρομπότ και των αυτοματισμών, που δηλαδή ο ρόλος και ο πληθυσμός της εργατικής τάξης με τις έννοιες του παρελθόντος έχουν υποστεί δραματικές αλλαγές, τα στηρίγματα του σοσιαλισμού δεν μπορεί να είναι τα ίδια.

ΣΕ ΕΝΑΝ κόσμο που στα βασικά λειτουργεί με τους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας, η διαδρομή για τον σοσιαλισμό των μεταρρυθμίσεων, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και χρειάζεται ξεχωριστές πολιτικές ικανότητες. Μια χώρα οικονομικά υποδουλωμένη, για να επανακτήσει την ανεξαρτησία της, πρέπει να λειτουργήσει με ενότητα και αίσθημα δημιουργικής εργασίας. Αν και είναι αυτονόητα όλα αυτά, εντούτοις δεν είναι λίγοι και μικρά τα ακροατήρια που πιστεύουν πως η η Αριστερά έπρεπε να παραδώσει την εξουσία και να αποσυρθεί στην αντιπολίτευση για να μείνει ιδεολογικά συνεπής και καθαρή! Τα δεκάδες ερωτήματα που προκύπτουν, δεν φαίνεται να απασχολούν ένα μικρόκοσμο που έχει συνηθίσει να επιβιώνει στις ασφαλείς συνθήκες του ενυδρείου, όπου η τροφή είναι δωρεάν και τα άγρια ψάρια πολύ μακρυά.

ΣΕ ΠΟΙΟΝ, για παράδειγμα, θα παρέδιδες την εξουσία που σου ανέθεσε ο λαός, με τη δύσκολη επιλογή του, έχοντας υπερψηφιστεί η νέα συμφωνία και με τι αίτημα θα κατέβαινες στις επικείμενες εκλογές; Η χώρα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στην απομόνωση με τους συσχετισμούς των ισορροπιών των γεωπολιτικών συνθηκών και απειλών, τόσο δυσμενείς. Αυτό που συνέβη, ο πολιτικός και διπλωματικός αγώνας που δόθηκε και φτάνουμε μια ανάσα από μια συμφωνία, η επιτυχία της οποίας θα κριθεί από τον αγώνα του ελληνικού λαού να ορθοποδήσει στις δύσκολες συνθήκες που υποχρεώνεται -λόγω του χρέους- να πορευτεί, είναι μεγάλο γεγονός. Οι αλλαγές στον συσχετισμό δυνάμεων, με τον Σόιμπλε κυρίαρχο με τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών - μελών μαζί του και η σημερινή κατάσταση, με τον Σόιμπλε σχεδόν απομονωμένο από τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. αλλά και τις ΗΠΑ, δεν ήρθε έτσι νέτα σκέτα από μόνη της. Το μήνυμα της αλλαγής και της στροφής αριστερά, σε αναπτυξιακών στοχεύσεων δράσεις, ήταν σε μεγάλο βαθμό έργο της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ που συγκίνησε τους πολίτες προσφέροντας ελπίδα, τρομάζοντας το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Αλήθεια, τι ακριβώς θα γινόταν στην Ευρώπη, στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία αν η Αριστερά στην Ελλάδα την κοπανούσε από τις ευθύνες της;

ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ να υποστηρίζω πως τίποτε δεν κρίθηκε. Πως η πραγματική μάχη είναι μπροστά και αφορά την όσο το δυνατόν ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη. Στην υπόλοιπη Αριστερά, λένε πως αγωνίζονται κατά της ανεργίας, αλλά έχουν μαύρα μεσάνυχτα για το πώς για παράδειγμα δημιουργείς 100.000 νέες θέσεις εργασίας τον χρόνο με στόχο να ρίξεις την ανεργία κάτω από το 10% σε δέκα χρόνια. Είναι ιστορικής σημασίας η επιτυχία της σημερινής κυβέρνησης, για να απομονωθεί ο νεοφιλελευθερισμός και οι σχεδιασμοί του. Για να καταλάβει το... εκκλησίασμα ότι στην πραγματική ζωή, η προκοπή και η σωτηρία, δεν έρχεται με προσευχές. Το δόγμα πίστευε και μη ερεύνα, αφορά όσους ενδιαφέρονται για την μετά θάνατον ζωή και κυρίως βολεύει τους εκμεταλλευτές πολιτικούς ιερείς, που για να υπάρχουν, χρειάζονται και πιστούς.

dchristou52@gmail.com

πηγή: avgi.gr άρθρο του  ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ > Εξηγήσεις για τη σύγχυση των αριστερών...

..."εξηγήσεις για τη σύγχυση των αριστερών..."...(>άρθρο<)


 ..."ιστογραμμή"...