..."συμφωνία - καμπή για τη χώρα και την αριστερά"...(>άρθρο<)

avgi.gr

Tου Γιάννη Κουτσοκώστα

Και τώρα τι κάνουμε; Εντάξει, η κυβέρνηση πέρασε τις εξετάσεις στο Eurogroup, περνά και τον κάβο της αξιολόγησης, πήρε και έναν οδικό χάρτη για το χρέος, παίρνει και τα μετρητά - δεν είναι και λίγα 10,3 δισ. μέχρι το φθινόπωρο... Τι κάνουμε λοιπόν;

Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, οφείλουμε να βάλουμε επιτέλους τέλος στις ανοησίες. Αυτών που απονέμουν, αυτοϊκανοποιούμενοι, χρυσά μετάλλια στους «νικητές» και αυτών που μοιράζουν, θρηνολογούντες... κόλλυβα στους «ηττημένους» και αυτών που, αδιαφορούντες, λένε "έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα σοβαρό στις Βρυξέλλες". Να βάλουμε, όμως χαλινάρι και στις ανοησίες αυτών που, μακαρίως, παίρνουν το... αριστερόμετρο υπό μάλης και τις πέτρες ανά χείρας και πετροβολούν από την ασφάλεια της εξέδρας τον «πουλημένο Τσίπρα», τον «ξετσίπωτο Τσακαλώτο», τον αχάριστο καπιταλισμό και τον ίδιο τον θεό που μας... μισεί.

Το άλλο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να δούμε πού βρισκόμαστε. Να προσδιορίσουμε το ακριβές μας στίγμα, μετά από 6 χρόνια Μνημονίων και ενάμιση χρόνο αριστερής διακυβέρνησης. Γιατί, αν δεν το κάνουμε, και μάλιστα με τη μεγαλύτερη δυνατή σύνεση και ακρίβεια, ούτε η χώρα αλλά ούτε και η Αριστερά θα βρουν τον δρόμο για ένα ασφαλές και κοινωνικά δίκαιο μέλλον.

Η νίκη, ο θρίαμβος και η ισοπαλία

Τελικά, τι ήταν αυτό που έγινε την περασμένη Τρίτη στο Eurogroup; Κέρδισαν η Ελλάδα και ο Τσίπρας, θριάμβευσαν πάλι οι Γερμανοί και ο Σόιμπλε, έμειναν στην... ισοπαλία ο Τόμσεν και το ΔΝΤ; Ή μήπως είχαμε μία από τα ίδια για την Ελλάδα, την Ευρώπη και το κοινό μας μέλλον; Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα ψύχραιμα, ήσυχα και απλά, τίποτα από αυτά δεν συνέβη.

Αυτό που έγινε ήταν απλά μια συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές της, στην οποία αποτυπώθηκε ο συσχετισμός δυνάμεων τη δεδομένη χρονική στιγμή σε μια Ευρώπη που κλονίζεται από την οικονομική και προσφυγική κρίση και την απειλή του Brexit. Καταγράφηκαν τα όρια των κινήσεων και των διαπραγματευτικών δυνατοτήτων της χώρας στη δεδομένη διεθνή συγκυρία και σκιαγραφήθηκε το πλαίσιο για τις κινήσεις της Ελλάδας και των δανειστών της στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Δεν ήταν ούτε θρίαμβος, ούτε καταστροφή. Δεν ήταν όμως ούτε και μια αδιάφορη «κλειστή» διαδικασία, που δεν αφήνει περιθώρια για προωθητικές κινήσεις, πρωτοβουλίες και ελιγμούς.

Αντίθετα. Είναι ένα κρίσιμο σημείο καμπής για την οικονομία και το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας.
Γιατί, πρώτον, με τη συμφωνία η χώρα κερδίζει χρόνο, μπορεί να μπει σε μια, συγκριτικά με το πρόσφατο παρελθόν, μεγαλύτερη περίοδο σταθερότητας και ηρεμίας. Η οικονομία μπορεί να αποκτήσει ξανά ορίζοντα, να απαλλαγεί από τη γάγγραινα της αβεβαιότητας και η κοινωνία να ελπίσει όχι μόνο ότι τα χειρότερα ανήκουν στο παρελθόν, αλλά ότι υπάρχει προοπτική για το μέλλον.

Γιατί, δεύτερον, για πρώτη φορά τέθηκε τόσο εμφατικά το θέμα του χρέους. Όχι ως μια υπόσχεση, αλλά ως μια συμφωνημένη προοπτική και ως μια διαδικασία με συγκεκριμένα στάδια και χρονοδιαγράμματα. Μπορεί να μην αποφασίστηκαν τώρα συγκεκριμένα μέτρα για την ελάφρυνσή του, ωστόσο το θέμα έχει τεθεί επί τάπητος και με συγκεκριμένο οδικό χάρτη για την αντιμετώπισή του.

Γιατί, τρίτον, επιστρέφει στο λεξιλόγιο της χώρας η έννοια της ανάπτυξης. Και όχι μόνο η έννοια, αλλά και η προοπτική της. Δεν το ισχυρίζεται μόνο η κυβέρνηση, το παραδέχονται και το προεξοφλούν όλοι οι επίσημοι και ανεπίσημοι φορείς, όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί, οι παράγοντες, οι αναλυτές. Η οικονομία από το δεύτερο εξάμηνο του έτους, μετά από πολλά χρόνια, αφήνει πίσω της την ύφεση και μπαίνει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Γιατί, τέταρτον, η συμφωνία αφήνει περιθώρια και η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί αυτή η ανάπτυξη να έχει αντανάκλαση στην κοινωνία και στις ανάγκες της. Να είναι δίκαιη και να συνοδεύεται με πολιτικές αναδιανομής και αλληλεγγύης προς τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα όπου θα κατευθύνεται μέσω του Ταμείου Αλληλεγγύης τα πλεονάσματα.

Ασφαλώς και όλα αυτά δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν την καταστροφή. Μπορούν όμως να ανοίξουν έναν άλλο δρόμο για τη χώρα και την οικονομία και να απαλύνουν τον πόνο και τη δυστυχία που προκάλεσαν στο «σώμα» και στην «ψυχή» της κοινωνίας τα χρόνια της κρίσης.

Τώρα δοκιμάζεται η Αριστερά

Αυτό άλλωστε είναι και το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά και την κυβέρνησή της, η οποία εκλέχθηκε όχι για να διαπραγματεύεται εσαεί, αλλά για να κυβερνήσει. Το περιέγραψε εύστοχα και με σαφήνεια ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης όταν σημείωνε σε μια συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ ότι "τώρα δοκιμάζεται η Αριστερά στην Ελλάδα στα πάρα πολύ δύσκολα" και ότι με τη συμφωνία "κλείνει ο κύκλος της διαπραγμάτευσης και μπαίνουμε αποφασιστικά σε έναν κύκλο διακυβέρνησης".

Τα «ψέματα» δεν τελειώνουν, τελείωσαν. Το... κοντέρ έχει προ πολλού μηδενιστεί, η περίοδος χάριτος έχει εξαντληθεί, ενώ εξαντλούνται και τα άλλοθι, και τα ελαφρυντικά. Πριν δεν είχε κυβερνητικό παρελθόν, δεν είχε εμπειρία. Τώρα έχει. Στον ενάμιση χρόνο έδειξε ότι ξέρει από άμυνα, τώρα καλείται να αποδείξει ότι μπορεί και στην επίθεση. Πριν έδειχνε να δυσκολεύεται στο «σκοτάδι» στο οποίο είχαν βυθίσει τη χώρα τα σκοτεινά συστήματα της διαπλοκής, τώρα απλά μπορεί να... ανάψει το φως. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξει ότι μπορεί και για τα δύσκολα. Ότι μπορεί να βγει στο αγριεμένο πέλαγος των προβλημάτων, να αναμετρηθεί με τις ανάγκες των πολλών και την ασυδοσία των λίγων και να ανοίξει έναν άλλο δρόμο προοδευτικών αλλαγών στο κράτος, στην οικονομία και στους θεσμούς. Κόντρα στις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες εμμονές και με την προσοχή στραμμένη στην κοινωνία των αδυνάτων, των άνεργων, των φτωχών, αυτών που έχουν πληρώσει και το μεγαλύτερο τίμημα της κρίσης.

πηγή: avgi.gr άρθρο του Γιάννη Κουτσοκώστα > Συμφωνία - καμπή για τη χώρα και την αριστερά

 ..."συμφωνία - καμπή για τη χώρα και την αριστερά"...(>άρθρο<)

..."ιστογραμμή"...