 |
| Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, Ο Λαοκόων, 1610-1614 |
Το τελευταίο διάστημα συχνά ακούμε και διαβάζουμε πως η κυβέρνηση (ή επί μέρους στελέχη της) είναι "αισιόδοξη" για την έκβαση της διαπραγμάτευσης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αισιόδοξη παρά το γεγονός ότι ο ένας σχεδιασμός μετά τον άλλο ανατρέπονται, καθώς οι δανειστές εμφανίζουν κάθε φορά νέες, ολοένα και πιο ακραίες απαιτήσεις. Φαίνεται πως, κατά τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις, ενδέχεται να κλείσει η αξιολόγηση στο τέλος Μαΐου, εξαιρετικά κοντά στις προθεσμίες καταβολής των υπέρογκων δόσεων, εφ' όσον βέβαια δεν τεθεί στο τραπέζι κάποια νέα απαίτηση. Βρισκόμαστε δηλαδή σε μια ανάλογη περίσταση, όπως τον Ιούνιο του 2015, μόνο σε χειρότερη κατάσταση, καθώς έχει περάσει ένας ακόμη χρόνος ακραίας λιτότητας πάνω από τους ήδη εκπτωχευμένους κατοίκους αυτής της χώρας, ντόπιους και μετανάστες, και μια ένταση της λεγόμενης προσφυγικής κρίσης.
Οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις των μέτρων για την αντιμετώπιση της πολύπλευρης και μακροχρόνιας κρίσης είναι πλέον γνωστές και τεκμηριωμένες, όπως και η αναποτελεσματικότητα των πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζονται από το 2010. Είναι επίσης γνωστές και σαφείς οι πολλαπλές τους αναγνώσεις, ανάλογα με τις πολιτικές και άλλες στοχεύσεις όσων εμπλέκονται στη σχετική συζήτηση. Για άλλη μία φορά, εν όψει του Eurogroup της 24ης Μαΐου, όλοι οι παίκτες βρίσκονται στα μετερίζια τους εξαπολύοντας κατηγορίες, διατυπώνονται περισπούδαστες αναλύσεις οι οποίες διαψεύδονται σχεδόν αυθημερόν από τις εξελίξεις, κυκλοφορούν διαρροές για τη θετική στάση του ενός ή του άλλου αξιωματούχου κ.ο.κ., επιτείνοντας ένα κλίμα αγωνίας και ανασφάλειας που ακινητοποιεί ακόμη και την καθημερινότητα.
Είναι, πιστεύω, σαφές, τουλάχιστον στον κόσμο των αριστερών, αφ' ενός ότι η ελληνική κρίση είναι ένα πιόνι σε παγκόσμια παιχνίδια δύναμης και αφ' ετέρου ότι επιχειρείται, από τον Ιανουάριο του 2015, όχι απλώς η πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ., αλλά ο πλήρης εξευτελισμός της Αριστεράς, υποχρεώνοντάς την, με διάφορους τρόπους, να αποδεχτεί και να εφαρμόσει πολιτικές απέναντι στις οποίες στεκόταν ανέκαθεν αντιμέτωπη. Στο πλαίσιο που διαμορφώνουν τα Μνημόνια, και αυτά που η κυβέρνηση της Αριστεράς ψήφισε, ακόμη και η δυνατότητα σχεδιασμού ενός παράλληλου προγράμματος απομακρύνεται, ενώ, στον πυρετό της διαπραγμάτευσης, χάνονται ακόμη και τα θετικά επιτεύγματα. Στο εσωτερικό της χώρας, όπως πολύ καλά ξέρουμε, η επίθεση της αντιπολίτευσης είναι ολομέτωπη, εντός δε της Αριστεράς ποικίλλουν οι εκτιμήσεις και η πολεμική για τα περιθώρια αντίστασης, όπως και για το απαγορευτικό για την Αριστερά κόστος της κυβερνητικής εξουσίας.
|
Οι περίτεχνες αισιόδοξες διατυπώσεις δεν αναιρούν τη διαπραγμάτευση της μορφής "με την πλάτη στον τοίχο", τον εκβιασμό της ασφυξίας ρευστότητας, την απαίτηση ανήκουστων ενδεχόμενων μέτρων, την απαίτηση υλοποίησης μη ρεαλιστικών στόχων, την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, τις επικείμενες περικοπές μισθών και συντάξεων, τον εγκλωβισμό των προσφύγων, την απογείωση της ανεργίας, της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων και πολλά ακόμη που συνδιαμορφώνουν ασφυκτικές συνθήκες επιβίωσης για τους πολλούς και υποθηκεύουν το μέλλον. Μια καθαρότερη εξήγηση ίσως να συμβάλει στη συλλογική, και πάντως πιο αξιόπιστη, διαμόρφωση ενός περιγράμματος για το δύσκολο αύριο.
* Η Ντίνα Βαΐου είναι καθηγήτρια στο ΕΜΠ
πηγή: avgi.gr άρθρο της Ντίνας Βαΐου > Πού βρίσκεται η αισιοδοξία;
..."πού βρίσκεται η αισιοδοξία;"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...