 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1995 |
Οργή και ανησυχία είναι -φαντάζομαι- τα συναισθήματα κάθε λογικού Έλληνα πολίτη.
Οργή για τη συμπεριφορά της Ε.Ε. απέναντι σε μια χώρα - μέλος την οποία σχεδόν διέλυσαν με τα πειράματά τους και ανησυχία για το μέλλον της πατρίδας μας μέσα σε αυτόν τον θεσμό, όπως είναι σήμερα. Πώς γίνεται σχεδόν όλοι οι ηγέτες και σημαντικότεροι παράγοντες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ να απαιτούν το ταχύτερον δυνατόν λύση στο ελληνικό πρόβλημα με ρύθμιση του χρέους κατά τρόπο που να αφήνει περιθώρια για βιώσιμη ανάπτυξη και κυριολεκτικά στο "παρά πέντε" ΔΝΤ και Σόιμπλε να τινάζουν τα συμφωνηθέντα στον αέρα σε μια περίοδο υψηλής αστάθειας και δοκιμασίας της Ένωσης, που εκτός από το προσφυγικό ζήτημα έχει να αντιμετωπίσει και το κρίσιμο δημοψήφισμα στη Βρετανία;
ΠΟΥ το πάει ο γερμανικός παράγοντας; Πώς και γιατί δεν έχει κανένα πρόβλημα ο Σόιμπλε για ό,τι κάνει, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να διατυπώνει κρίσεις που είναι αρμοδιότητα της καγκελαρίου Μέρκελ; Πώς και από ποιους έχει την άδεια η κ. Βελκουλέσκου να αναλαμβάνει μόνη της την ευθύνη δηλώνοντας πως δεν κατανοεί τους λόγους για τους οποίους τα επιπλέον μέτρα που προτείνει το Ταμείο θεωρούνται από την ελληνική πλευρά αντισυνταγματικά! Εκτός από οικονομολόγος, είναι και νομικός; Οι δημοσιοποιήσεις των διαλόγων συνωμοσίας με τον Τόμσεν καθόλου δεν την ενόχλησαν;
ΣΤΗΝ Ευρώπη υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ουσιαστικά προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη επανίδρυσης της Ένωσης σε νέες βάσεις, με κανόνες που να έχουν ομοσπονδιακή λογική. Δεν μπορεί να επιβιώσει μια νομισματική ένωση επί μακρόν όταν η διαφορά επιτοκίων δανεισμού μεταξύ των χωρών - μελών είναι χαώδης ούτε να υπάρξει κατανεμημένη ανάπτυξη με τόσο διαφορετικά φορολογικά πλαίσια. Χωρίς αυτή την ενοποίηση, που θα διέπεται από ενιαίους κανόνες, αντί αλληλεγγύης θα υπάρχουν εκβιασμοί σαν αυτούς που ασκεί ο Σόιμπλε μέσω του ΔΝΤ και τα αιτημάτων μελών θα θυμίζουν παρακλήσεις για έλεος.
ΕΧΩ την εντύπωση πως αυτό που συνέβη την Τρίτη το βράδυ ήταν το τελευταίο κόλπο. Η οργή που ξεσηκώθηκε ήταν μεγάλη, τόσο σε δημόσιο πεδίο όσο και στο παρασκήνιο. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, αισθανόμενος την απειλή του εξευτελισμού και τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί πρόεδρος μαριονέτα, έβαλε τις φωνές. Αν η Γερμανία θέλει την Ευρώπη ως οικονομικό χώρο που να εξυπηρετεί κυρίως τα δικά της συμφέροντα, χώρο όπου αυτή θα βάζει τους κανόνες και ο Σόιμπλε θα έχει τη σφυρίχτρα του διαιτητή, η Ε.Ε. είναι τελειωμένη υπόθεση. Και επειδή η Ένωση σε λιγότερο από δύο μήνες θα δοκιμαστεί σκληρά από το δημοψήφισμα στη Βρετανία, το οποίο όπως όλα δείχνουν θα κριθεί στον πόντο, η εκτέλεση του πειραματόζωου Ελλάς μπορεί να αποδειχτεί η θρυαλλίδα για εκτός ελέγχου διαλυτικές καταστάσεις. Το τελευταίο κόλπο του Σόιμπλε να ταπεινώσει μια ακόμη φορά την Ελλάδα και την κυβέρνησή της δεν θα βρει πλέον υποστήριξη.
Η ΣΥΝΤΑΓΗ που ακολουθεί ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. είναι παλαιά. Είναι η κλασική συμπεριφορά του δικομματισμού από τη μεταπολίτευση και μετά. Με μία όμως διαφορά. Ποτέ άλλοτε από τότε η Ελλάδα δεν ήταν τόσο αδύναμη, χρεοκοπημένη και σχεδόν κατεστραμμένη σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Όταν αυτές είναι οι συνθήκες, δεν υπάρχει δρόμος σωτηρίας χωρίς την απαιτούμενη εθνική ενότητα. Ένα κόμμα του χαρακτήρα και της ιστορίας της Ν.Δ. δεν μπορεί να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που έχει επιλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ξεκίνησε την αρχηγική του θητεία λέγοντας ότι δεν βιάζεται να γίνει πρωθυπουργός, για να αλλάξει στάση ταχύτατα ταυτιζόμενος με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που ρήμαξαν τα δημόσια ταμεία και βιάζονται να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα για να σωθούν.
ΤΟ ΚΑΚΟ θα είχε περιοριστεί αν το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι είχαν τη δυνατότητα και την ανεξαρτησία να τοποθετηθούν στο πρόβλημα με εθνικούς όρους. Δυστυχώς δεν το κάνουν ακόμα και μπροστά στον αισχρό εκβιασμό του ΔΝΤ! Έχουν ποντάρει και αυτοί στην ανατροπή της κυβέρνησης. Κάτι τέτοιο όμως είναι εξαιρετικά επικίνδυνο σε αυτή τη φάση. Το καταλαβαίνει κάποιος αν έχει επαφή με την αγορά και την κοινωνία. Οι φορολογικές επιβαρύνσεις που έχουν χρεωθεί οι παραγωγικές δυνάμεις δεν βγαίνουν εύκολα για όλους, αλλά, αν μιλήσεις για εκλογές, θα συναντήσεις οργή για την ανευθυνότητα και το πολιτικό παιχνίδι, το κόστος του οποίου αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν.
dchristou52@gmail.com
πηγή: avgi.gr άρθρο του Δημήτρη Χρήστου > Η δοκιμασία της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης
..."η δοκιμασία της ελλάδας αλλά και της ευρώπης"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...