..."φοροδιαφυγή, φοροαπαλλαγή και υποκρισία"...(>άρθρο<)

avgi.gr

Του Γιάννη Σιώτου

Πραγματικά είναι να απορεί κανείς για το μέγεθος της υποκρισίας. Τα τελευταία χρόνια, δημοσιογραφικές κατά κύριο λόγο έρευνες έχουν αποκαλύψει λίστες φοροδιαφυγής και νόμιμης φοροαποφυγής, οι οποίες προκαλούν, κάθε φορά που βγαίνουν στο αέρα, κύματα δηλώσεων από τους κάθε λογής υπεύθυνους. Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που βγαίνουν στον αέρα τέτοιου είδους αποκαλύψεις, οι ηγέτες του πλανήτη προχωρούν σε καταιγισμό δημόσιων δηλώσεων, με τις οποίες εκφράζουν τον αποτροπιασμό αλλά και την αποφασιστικότητά τους να αντιμετωπίσουν όλους αυτούς που προσπαθούν να αποφύγουν τα φορολογικά βάρη που τους αναλογούν. Όλοι τους εμφανίζονται να διακατέχονται από αίσθημα αγανάκτησης. Όλοι τους εμφανίζονται έκπληκτοι, λες και ξαφνικά ανακάλυψαν ότι η Γη είναι στρογγυλή. Αυτή η ρημάδα η έκπληξη είναι το δίχως άλλο ο μπερντές πίσω από τον οποίο στοιβάζουν όλη την υποκρισία και τη διγλωσσία του πολιτικού συστήματος.

Πραγματικά είναι να αναρωτιέται κανείς πού αλήθεια ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Σε άλλο πλανήτη; Δεν γνωρίζουν ότι στην παγκόσμια οικονομία έχει στηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες μια βιομηχανία "συμβουλευτικών υπηρεσιών" η οποία αυτό που προσφέρει στους πελάτες της είναι η τεχνογνωσία ώστε τα χρήματά τους να εξασφαλίζουν τις υψηλότερες δυνατές καθαρές αποδόσεις, σε συνθήκες ασφάλειας και διακριτικότητας; Ένας οικονομικός τομέας με τζίρους δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο, όπου δραστηριοποιούνται πολυεθνικές, τράπεζες, λογιστές, δικηγόροι...

Το να εμφανίζονται έκπληκτοι είναι πολύ βολικό. Δικαιολογούν με τον τρόπο αυτό την κραυγαλέα απραξία τους καθώς, υποκρινόμενοι τους αθώους, ουσιαστικά πριμοδοτούν τους πλούσιους, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να «αγοράσουν» την τεχνογνωσία της φοροαποφυγής. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, αυτή η απραξία είναι που διευρύνει τις ανισότητες, καθώς παρέχει τα απαραίτητα ιδεολογήματα για την εφαρμογή πολιτικών που εστιάζονται στη μεταφορά κεφαλαίων από τους πολλούς στους λίγους. Κάποιες φορές, όταν η απραξία προκαλεί την παγκόσμια κοινή γνώμη, εμφανίζονται αποφασισμένοι να παρέμβουν, κάνοντας... μελέτες και επιτροπές αμφιβόλου αποτελεσματικότητας. Πρόσφατο παράδειγμα, η σχετική μελέτη του ΟΟΣΑ, που κλήθηκε από τους ισχυρούς του πλανήτη να μελετήσει το θέμα της παγκοσμιοποιημένης φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής και να προτείνει... μέτρα.


Αν όμως ήθελαν στ' αλήθεια να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το πρόβλημα, η λύση βρισκόταν δίπλα τους. Στους ομοτράπεζούς τους. Στους τραπεζίτες και στους επικεφαλής παγκόσμιων ομίλων συμβουλευτικών υπηρεσιών, που όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι είναι σημαντικό κομμάτι του προβλήματος.

Όλοι γνωρίζουν ότι το πασπαρτού που μπορεί να ανοίξει την πόρτα για να ριχθεί άπλετο φως στον σκοτεινό αυτόν κόσμο είναι οι τράπεζες. Μέσω αυτών μπορεί να υπάρξει «διαύγεια» στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ωστόσο πολλές τράπεζες δεν φαίνονται πρόθυμες να συνδράμουν και ακόμα περισσότερες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους προκειμένου να βοηθήσουν -με το αζημίωτο φυσικά- εκείνους που θέλουν να κρύψουν τον πλούτο τους χρησιμοποιώντας φορολογικούς παραδείσους και υπεράκτιες. Τρανή απόδειξη, τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί σε κάποιες από αυτές τα τελευταία χρόνια, αλλά και οι έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη με το ίδιο αντικείμενο. Και το μείζον ερώτημα είναι γιατί κανείς μέχρι τώρα δεν έχει κάνει το αυτονόητο: να ακολουθήσει τα μονοπάτια των τραπεζιτών.

Στις ΗΠΑ σίγουρα έχουν γίνει κάποια βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Συγκεκριμένα, οι ΗΠΑ εισπράττουν από ξένες τράπεζες ένα χρηματικό πρόστιμο, εάν αυτές δεν εγγυηθούν ότι δεν συμπεριλαμβάνονται Αμερικανοί πολίτες σε λογαριασμούς που διαθέτουν εταιρείες και τραστ στην τράπεζά τους. Με την ίδια μέθοδο θα μπορούσε η Ε.Ε. να αντιμετωπίσει τις υπεράκτιες εταιρείες. Αυτό θα σήμαινε ότι με τη βοήθεια χρηματικών προστίμων θα μπορούσε να υποχρεώσει όλους τους πελάτες των τραπεζών να γνωρίζουν ποιοι επωφελούνται από εταιρείες, τραστ, ιδρύματα με τα οποία συναλλάσσονται. Αντ' αυτού στην Ευρώπη έχουν επιλέξει τον εύκολο δρομο: να πληρώνουν οι φορολογούμενοι.

Σίγουρα δεν είναι και τόσο δύσκολο για μια αποφασισμένη ηγεσία να υιοθετήσει τέτοια στάση. Όσοι προσφέρουν αυτές τις υπηρεσίες όλα αυτά τα χρόνια δεν το κρατούσαν επτασφράγιστο μυστικό, αλλά το διαλαλούσαν και το διαφήμιζαν προκειμένου να προσελκύσουν πελατεία. Επειδή μάλιστα οι δουλειές πήγαιναν καλά, κάποια στιγμή αυτοί που είχαν τα "μαγαζιά" αυτά ανοίχτηκαν και στο ευρύ κοινό, αφού οι πολύ πλούσιοι αυτού του πλανήτη είχαν τη δυνατότητα να στήσουν τους δικούς τους μηχανισμούς, χωρίς μεσάζοντες και διαμεσολαβητές. Προκειμένου μάλιστα να προσελκύσουν και τα μεσαία πορτοφόλια,λειτουργούσαν όπως οι ντελάληδες. Προς τι λοιπόν η έκπληξη;

Ακόμα και στην πληγωμένη από τα Μνημόνια Ελλάδα, οι "υπηρεσίες" αυτές προσφέρονταν και ήταν σε όλους γνωστό ποιοι είχαν εμπλοκή σε αυτή τη βιομηχανία. Για τους περίεργους, είναι πολύ εύκολο να ανατρέξουν στα αρχεία των εφημερίδων και σε διαφημιστικά προσπέκτους εμπλεκόμενων, για να διαπιστώσουν το μέγεθος, την έκταση και τη δυναμική της συγκεκριμένης βιομηχανίας. Μπορούν επίσης να αναζητήσουν στις επιχειρηματικές στήλες των εφημερίδων εξαγορές, συγχωνεύσεις, αγορές μεγάλων πακέτων μετοχών εταιρειών και άλλα σχετικά επιχειρηματικά νταλαβέρια, όπου ξαφνικά οι αντισυμβαλλόμενοι ήταν κάποιες εταιρείες με πομπώδη και μεγαλόπρεπα ονόματα και έδρες φορολογικούς παραδείσους από όλον τον κόσμο.

Ακόμα και οι πιο ανυποψίαστοι σίγουρα θα είχαν κινητοποιηθεί διαβάζοντας τα τελευταία χρόνια δημοσιεύματα για έρευνες και καμπάνες σε βάρος κορυφαίων τραπεζικών ιδρυμάτων, με αντικείμενο την εμπλοκή τους για παροχή τέτοιου είδους υπηρεσιών στους πελάτες τους. Για να το πούμε με απλά λόγια, όλη αυτή η ξαφνική έκρηξη ευαισθησίας και απορίας από τα "κεφάλια" του πλανήτη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας τρόπος για να καλυφθούν οι ευθύνες των ίδιων, όχι μόνο στη δημιουργία αλλά και στη γιγάντωση αυτής της "μαύρης τρύπας", στην οποία είτε κρύβεται είτε "εξαγνίζεται" ένας μυθώδης πλούτος, τα έσοδα από τη φορολόγηση του οποίου θα έλυναν πολλά από τα μείζονα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα ο πλανήτης, όπως, για παράδειγμα, την ανισότητα και την πείνα.

Αλλά, αν θέλουμε να δούμε το θέμα καθαρά από ελληνικής πλευράς, δεν μπορούμε παρά να διατυπώσουμε κάποιες εύλογες απορίες. Για παράδειγμα, είναι πλέον πανδήμως γνωστό ότι σε όλο αυτό το φορολογικό κρυφτούλι κεντρικό ρόλο είχαν οι τράπεζες. Ακόμα και στην "ηθική" Γερμανία δεκάδες τράπεζες είχαν άμεση εμπλοκή. Και εύλογα ανακύπτει το ερώτημα: και οι δικοί μας τραπεζίτες, οι οποίοι στα χρόνια της ευμάρειας -και όχι μόνο- κόπιαραν κάθε "καινοτομία" των Ευρωπαίων συναδέλφων τους, δεν γνώριζαν τίποτα; Και αν θέλουμε να πάμε και ένα βήμα παραπέρα, οι θυγατρικές τους ή οι εταιρείες στις οποίες οι μεγαλομέτοχοί τους είχαν τον έλεγχο και οι οποίες βρίσκονταν σε φορολογικούς παραδείσους, τι ακριβώς δουλειές έκαναν; Χρησιμοποιήθηκαν, με ποιον τρόπο και από ποιους, την περίοδο των μαζικών εκροών κεφαλαίων από τη χώρα;

Όλα αυτά για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ήταν γνωστά. Λίγο πολύ, όλοι στην Ελλάδα γνώριζαν για τη βιομηχανία κατασκευής των υπεράκτιων εταιρειών. Όλοι γνώριζαν ότι όταν και αν αποφάσιζαν να χρησιμοποιήσουν τέτοιου είδους πρακτικές, δεν θα χρειαζόταν να πάρουν αεροπλάνο, αλλά θα μπορούσαν να πάνε στο γραφείο των ειδικών με... ταξί. Και φυσικά όλα αυτά τα χρόνια κανείς από εκείνους που απηύθηναν φιλιππικούς από τα μπαλκόνια και τις κάμερες εναντίον των φοροφυγάδων δεν έκανε το αυτονόητο: να ξεκινήσει την έρευνα από τον "ειδικό" της διπλανής πόρτας. Κανείς δεν έκανε τίποτα και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει το οτιδήποτε. Αλλά, για να μην τους αδικούμε, την ίδια ακριβώς στάση κράτησαν και οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς προσπάθησαν να ανταγωνιστούν τους "φορολογικούς παραδείσους" μετατρέποντας τη χώρα τους σε παράδεισο φοροδιαφυγής.

πηγή: avgi.gr άρθρο του  Γιάννη Σιώτου > Φοροδιαφυγή, φοροαπαλλαγή και υποκρισία

 ..."φοροδιαφυγή, φοροαπαλλαγή και υποκρισία"...(>άρθρο<)

..."ιστογραμμή"...