 |
| Photo Copyright - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΥΓΗΣ |
Του Γιάννη Κουτσοκώστα
Δεν γνωρίζω τι θα κάνει τελικά την άλλη βδομάδα ο Γιάννης Μουζάλας. Αν θα υποβάλει ή όχι την παραίτηση που ζητάει επιμόνως ο Πάνος Καμμένος μετά το λεκτικό του λάθος να αποκαλέσει «Μακεδονία» την ΠΓΔΜ. Δεν γνωρίζω επίσης αν ο υπουργός Άμυνας, που σήκωσε τόσο κουρνιαχτό για το θέμα, θα επιμείνει τελικά στην απαίτησή του. Και κυρίως δεν γνωρίζω τι θα κάνει τελικά ο Αλέξης Τσίπρας για να διαφυλάξει και την κυβερνητική συνοχή και όσα είναι για την πολιτική, την κυβέρνηση και την Αριστερά ο Γ. Μουζάλας.
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι αυτή η «περιπέτεια» έγινε αφορμή για να γνωρίσουν όλοι κάπως καλύτερα ποιος είναι αυτός ο περίεργος τύπος με το κασκόλ, τα στρογγυλά γυαλιά και το μειλίχιο ύφος. Που δεν μοιάζει με μάχιμο πολιτικό, με την τρέχουσα έννοια του όρου, ούτε βέβαια με «κανονικό» υπουργό. Ο Γ. Μουζάλας δεν είναι τίποτε από αυτά. Είναι μάχιμος γιατρός, μαιευτήρας, «τρελογιατρό» τον λένε οι δικοί του, με έντονη πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα, δραστήριο μέλος του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών του Κόσμου.
Από την Αϊτή, στην Καμπούλ και στην Ειδομένη
Πολλοί στην Ελλάδα δεν γνωρίζουν καλά τον ακτιβιστή Μουζάλα, τον γνωρίζουν όμως οι σεισμοπαθείς στην Αϊτή, οι πεινασμένοι στην Ουγκάντα, οι πρόσφυγες στην Καμπούλ και τη Βαγδάτη. Τώρα τον γνωρίζουν και οι πρόσφυγες από τη Συρία, που κατακλύζουν την Ελλάδα και οι οποίοι τον βλέπουν διαρκώς μπροστά τους, και δίπλα τους, στο μακρύ και δύσκολο ταξίδι - «Γολγοθά» προς την Ευρώπη. Τον συνάντησαν στις παραλίες των νεκρών παιδιών στη Λέσβο, τη Χίο και τη Σάμο, τον άκουσαν να «κοντράρεται» με τον δήμαρχο της Κω, τον είδαν στο λιμάνι του Πειραιά, στα hotspots της Αττικής και στα λασπόνερα της Ειδομένης.
Φορώντας γαλότσες βουτηγμένες στις λάσπες, βρέθηκε την περασμένη Τρίτη στο studio του Σκάι, για την περίφημη συνέντευξη που ξεσήκωσε τόσο θόρυβο. Και μπορεί αυτή τη... λεπτομέρεια, να μην τη γνωρίζουν πολλοί, όμως οι Έλληνες πολίτες διαθέτουν -ευτυχώς- το αισθητήριο για να διακρίνουν στο πρόσωπο του Γιάννη Μουζάλα έναν υπουργό εργατικό, σοβαρό, βαθύ γνώστη της δουλειάς και του ρόλου του, χαμηλών τόνων. Κυρίως έναν υπουργό που εκτός των άλλων συνέβαλε και στο να δοθεί σαφής ηθική και ανθρωπιστική διάσταση στην προσφυγική κρίση κλείνοντας κάθε περιθώριο εκμετάλλευσης της τραγωδίας από τη Χρυσή Αυγή.
Γιατί επιμένει ο Π. Καμμένος;
Με αυτή την έννοια, είναι σίγουρα άκαιρη, μάλλον ανεξήγητη και ακραία η επιμονή του Π. Καμμένου να ζητάει την κεφαλή του Γ. Μουζάλα επί πίνακι.
ΠΡΩΤΟΝ γιατί αυτή η εκβιαστική απαίτηση εκδηλώθηκε σε κρίσιμη στιγμή. Η χώρα βρίσκεται στη δίνη της πρωτοφανούς προσφυγικής κρίσης και μάλιστα την παραμονή της πιο κρίσιμης συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία καλείται να πάρει αποφάσεις για το προσφυγικό που θα είναι καθοριστικές για το παρόν και το μέλλον και της Ευρώπης και της χώρας μας. Η αποδυνάμωση -αυτές τις ώρες- του υπουργού, που είναι αρμόδιος για το προσφυγικό είναι πολιτικά ανεύθυνη και εθνικά υποκριτική.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ γιατί ο Γ. Μουζάλας αναγνώρισε ότι υπέπεσε σε λεκτικό σφάλμα, ζήτησε συγνώμη και ξεκαθάρισε ότι η εκ παραδρομής αναφορά στον όρο «Μακεδονία» για τα Σκόπια δεν τον εκφράζει. Πολύ περισσότερο που και ο ίδιος ο Π. Καμμένος «συνελήφθη» να αναφέρεται στο Σκόπια χρησιμοποιώντας το όνομα «Μακεδονία».
Και ΤΡΙΤΟΝ: Κανένα «εθνικό όριο» δεν παραβιάζεται από ένα λεκτικό λάθος. Τα εθνικά όρια τα παραβιάζουν 26 χρόνια τώρα όλοι όσοι χειρίστηκαν το Σκοπιανό και έχουν «καταφέρει» εκατοντάδες κράτη και δισεκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο να αναγνωρίζουν και να αποκαλούν τα Σκόπια «Μακεδονία». Το μόνο όριο που έχει παραβιάσει ο Γ. Μουζάλας είναι το όριο των δικών του, προσωπικών αντοχών για να κάνει τη δουλειά του. Και την κάνει πολύ καλά και έχει πολλά ακόμα να κάνει.
Ο "ακτιβιστής" και ο "στρατηγός"
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε προς τι τόσος θόρυβος και τέτοια
επιμονή; Τίποτε δεν είναι τυχαίο και όλα έχουν την εξήγησή τους. Μια
εξήγηση είναι ότι μεταξύ των δύο ανδρών ποτέ δεν υπήρχε καλή χημεία στις
μεταξύ τους σχέσεις. Ο ένας είναι ακτιβιστής, δραστήριος υποστηρικτής
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο άλλος είναι πολιτικός, υπουργός Άμυνας και
ως εκ τούτου θα ήθελε μεγαλύτερη εμπλοκή του στρατού στην κρίση,
προκειμένου να την κεφαλαιοποιήσει και πολιτικά υπέρ του κόμματός του.Η εξισορρόπηση αυτών των δύο αντιλήψεων δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα ο οποίος καλείται τώρα να λύσει τον «γόρδιο δεσμό» παίρνοντας υπόψη όλα τα δεδομένα. Και τη σαφή στήριξη που φαίνεται να παρέχει η κοινωνία αλλά και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στον Γ. Μουζάλα αλλά και την ανάγκη της κυβερνητικής σταθερότητας σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές. Έτσι κι αλλιώς η πολιτική γενικά αλλά και εν προκειμένω η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης είναι σκληρή, δύσκολη και γιγαντιαίων διαστάσεων διαδικασία. Και για να είναι αποτελεσματική, δεν αρκεί μόνο η εργατικότητα, η αυτοθυσία και η σοβαρότητα ενός ανθρώπου, ενός υπουργού. Απαιτείται συντονισμός πολλών δυνάμεων, πολλών μηχανισμών και πολλών ανθρώπων. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη.
πηγή: avgi.gr άρθρο του Γιάννη Κουτσοκώστα > Ο "γόρδιος δεσμός" του Αλέξη Τσίπρα
..."ο "γόρδιος δεσμός" του αλέξη τσίπρα"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...