..."οι κραυγαλέες αντιδράσεις (αποδείξεις) των διαπλεκόμενων"...(>άρθρο<)

Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1997

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Τι σημαίνει ΜΜΕ; Σημαίνει Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τι από τα τρία αρχικά ισχύει για τα εγχώρια ΜΜΕ; Είναι μαζικά; Από καθόλου έως ελάχιστα πλέον. Είναι μέσα; Κι αυτό φθίνει, αφού το Διαδίκτυο έχει πάρει και συνεχίζει να αποσπά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον με αβαντάζ την ταχύτητά του. Προσφέρουν ενημέρωση; Αυτό σηκώνει συζήτηση, αφού πολλά μέσα, και μάλιστα από τα μεγαλύτερα, αντί ενημέρωσης, πουλάνε παραπληροφόρηση. Συνεχίζουμε. Βγάζουν τα χρήματά τους από τα ΜΜΕ οι εκδότες - ιδιοκτήτες αυτών των μέσων; Στην Ελλάδα σήμερα όλα τα MME είναι ζημιογόνα. Τότε γιατί συνεχίζουν να λειτουργούν; Συνεχίζουν να λειτουργούν όχι ως ΜΜΕ, αλλά ως εργαλεία για τους ιδιοκτήτες τους.

ΚΑΙ ΤΙ κερδίζουν οι ιδιοκτήτες από το μέσον τους που το χρησιμοποιούν ως εργαλείο; Μπορούν να πιέζουν για θαλασσοδάνεια, από τα οποία μέρος των χρημάτων επενδύουν σε άλλες δραστηριότητες ή αποταμιεύουν σε ασφαλή σημεία. Επίσης, προσφέρουν τη συγκεκριμένη υπηρεσία σε άλλους για να χτυπήσουν αντιπάλους ή να προστατεύσουν από χτυπήματα. Το περιστατικό με την ελάχιστης κυκλοφορίας "Ακρόπολη", της οποίας ο εκδότης έβγαζε μπόλικο χρήμα εκβιάζοντας για διαφημίσεις και προσφέροντας σε κάθε ενδιαφερόμενο, στη συγκεκριμένη περίπτωση στη Ν.Δ., την προβολή από την πρώτη σελίδα για τους... λαθραναγνώστες του περίπτερου, είναι ένα παράδειγμα για το τι συμβαίνει και με έντυπα που επιβιώνουν αν και δεν τα διαβάζει κανείς!

ΕΧΟΝΤΑΣ οι εφημερίδες -κυρίως- τόσο μικρές κυκλοφορίες, η δύναμη και ο σεβασμός προς τον αναγνώστη δεν έχουν πλέον καμία σημασία. Για παράδειγμα, "Τα Νέα", ως πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα, έχει μέσο όρο ημερήσιων πωλήσεων κάτω από τα 15.000 φύλλα. Το να χάσει ακόμα και το ένα τρίτο των πωλήσεων από την εγκατάλειψη αναγνωστών, που μπορεί να έχουν ενοχληθεί από τις δημοσιογραφικές επιλογές του κ. Σταύρου, οικονομικά δεν έχει καμία σημασία. Αν όμως η εφημερίδα (και κάθε μέσο) είχε πωλήσεις που έβγαζαν κέρδος και λόγω των εκδοτικών επιλογών έχανε ένα σημαντικό μέρος του κοινού της και των εσόδων περνώντας σε ζημιές, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Τότε η κοινή γνώμη θα είχε δύναμη και αξία. Θα ήταν σεβαστή.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα, με αφορμή το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες, ξέσπασε ένας πόλεμος για την απόφαση της κυβέρνησης να ορίσει τέσσερις ως μέγιστο αριθμό αδειών. Γιατί, όταν όλοι ξέρουν πως στην ελληνική αγορά περισσότερα τηλεοπτικά σχήματα, άντε το πολύ πάνω από τρία, δεν μπορούν να επιβιώσουν με τους κανόνες της αγοράς, δηλαδή να είναι κερδοφόρα και αυτόνομα; Διότι οι υπάρχοντες επιχειρηματίες που βολεύτηκαν για 27 χρόνια να εκπέμπουν με προσωρινή άδεια λειτουργίας και με αυτό το καθεστώς να βάζουν τις επιχειρήσεις αυτές και στο χρηματιστήριο, επιβίωσαν όχι μόνο, ή κυρίως, από τις καθαρές υπηρεσίες και τα χρήματα της αγοράς.

ΦΥΣΙΚΑ, όσο πιο μεγάλο, τηρουμένων των αναλογιών, είναι ένα μέσο, ενδιαφέρει εκτός από τους επιχειρηματίες, και τα κόμματα που μεσολαβούν σε κάθε είδους εξυπηρετήσεις προς τους ιδιοκτήτες όχι μόνο για να εξασφαλίσουν τη δική τους υπερπροβολή αλλά και για να πλήττουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους, που σε αρκετές περιπτώσεις αφορούν και πρόσωπα από το ίδιο το κόμμα που θέλει η ηγεσία του να εξουδετερώσει. Αυτή η σχέση έχει περιγραφεί ως αλληλοεξαρτώμενο και αλληλοεκβιαζόμενο αμαρτωλό τρίγωνο πολιτικών, ΜΜΕ και τραπεζών. Επί των αναφορών του άρθρου, άφθονα είναι τα παραδείγματα από τη δημοσιογραφική συμπεριφορά του εκδότη Σταύρου Ψυχάρη τόσο από τις εφημερίδες του ΔΟΛ "Τα Νέα" και το "Βήμα" όσο και από το δελτίο ειδήσεων του Mega, το οποίο ουσιαστικά διαχειρίζεται ο ίδιος. Φυσικά, δεν πρέπει να παραλείψουμε τη συνεπικουρία του εκδότη - καταθέτη, κατά προτίμηση σε ελβετικές τράπεζες, Θέμου Αναστασιάδη, που εξασφαλίζει την όποια ισχύ του από το πάχος και το βάρος της "σακούλας" στην οποία σερβίρει το κυριακάτικο φύλλο του.

ΤΟΥΤΩΝ δοθέντων, προκύπτει το ερώτημα: Και οι δημοσιογράφοι τι κάνουν ή τι θα μπορούσαν να κάνουν; Οι παχυλά αμειβόμενοι τύπου Πρετεντέρη έχουν κάνει το πληκτρολόγιο ή το μικρόφωνο πιστόλι και πυροβολούν με βάση τα συμφέροντα του εργοδότη. Οι μεσαίοι και οι μικροί, τρομοκρατημένοι από τον υψηλό κίνδυνο της ανεργίας στον κλάδο, που πάχυνε την περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας και σήμερα έχει μόνο θέσεις γαλέρας, άλλοι πρόθυμα, άλλοι απρόθυμα, όλοι υπακούουν και βγάζουν τη μέρα και τον μήνα. Έχουμε -πλέον- φτάσει στο σημείο οι δημοσιογράφοι να παραλαμβάνουν από τους προϊσταμένους τους τον τίτλο και να είναι υποχρεωμένοι, ισχύει δεν ισχύει, να κόψουν το λαιμό τους να τον υποστηρίξουν. Δυστυχώς για τον κλάδο, που κάποτε περιποιούσε τιμές, δεν υπάρχει και ισχυρό σωματείο, όχι μόνο με τη συνδικαλιστική αλλά και τη θεσμική έννοια, για την προστασία τού λειτουργήματος και της ελευθεροτυπίας. Αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις, η ΕΣΗΕΑ θα γίνει και αυτή μια σφραγίδα, όπως σφραγίδα έγινε η ΓΣΕΕ, ενώ η ΕΦΕΕ (φοιτητές) δεν πρόλαβε να γίνει καν σφραγίδα!

ΔΕΝ ΞΕΡΩ πού θα καταλήξει στο μέλλον η δημοσιογραφία και πόσο ελεύθερη και ανεξάρτητη θα είναι. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι βιώσιμο από κάθε άποψη. Οι σπασμωδικές κινήσεις του Σταύρου Ψυχάρη και οι εξελίξεις στο Mega είναι αποκαλυπτικές τού τέλους εποχής.

 πηγή: aygi.gr άρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ > Οι κραυγαλέες αντιδράσεις (αποδείξεις) των διαπλεκόμενων

 ..."οι κραυγαλέες αντιδράσεις (αποδείξεις) των διαπλεκόμενων"...(>άρθρο<)

..."ιστογραμμή"...