Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1995 |
Ήταν το 2001 όταν με αφορμή τις προτάσεις του τότε υπουργού Τ. Γιαννίτση έγινε μια πιο έντονη συζήτηση στην κοινωνία για τη βιωσιμότητα και τις προοπτικές του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.
Ανεξάρτητα με το πόσο σωστές ή λάθος ήταν εκείνες οι προτάσεις, υπό την πίεση του συνδικαλιστικού κινήματος που δεν ήθελε καμία συζήτηση και καμία αλλαγή, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, λαμβάνοντας υπόψη το πολιτικό κόστος, απέσυρε το θέμα άρον άρον, παρ’ όλο που όλοι γνώριζαν ότι το ασφαλιστικό, σύντομα ή λίγο αργότερα, θα αποτελούσε σοβαρότατο κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα.
Η οικονομική κρίση όχι μόνο επιτάχυνε τις εξελίξεις αλλά επιδείνωσε και διόγκωσε το πρόβλημα. Στη χρόνια «κλοπή» και κακοδιαχείριση των αποθεματικών των ταμείων, προστέθηκε το κούρεμα μέσω του του περιβόητου PSI που σε συνδυασμό με την έκρηξη της ανεργίας αλλά και της εισφοροδιαφυγής οδήγησε στη μείωση των συντάξεων για 12 φορές από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα όπου το σκηνικό συνθέτουν οι εξής παράμετροι:
· Μηδενικά
αποθεματικά στα ασφαλιστικά ταμεία.
· 1,
5 εκατομμύρια άνεργοι.
· Κάτι
λιγότερο από 3 εκατομμύρια συνταξιούχοι
· Περίπου
40% εισφοροδιαφυγή.
· Ένα
τεράστιο ποσοστό των ασφαλιστικών εισφορών ανείσπρακτο, λόγω κρίσης.
· Η
χώρα εξαρτημένη από τους δανειστές.
Η πρόταση της κυβέρνησης στηρίζεται σε τέσσερις βασικές αρχές. Τη μη περαιτέρω μείωση των συντάξεων. Την ισότητα και την ισονομία μεταξύ των πολιτών ανεξάρτητα από το είδος της απασχόλησης τους καθιερώνοντας έναν ενιαίο συντελεστή για όλους. Την συνταγματική ισότητα, συνδέοντας τις ασφαλιστικές εισφορές με τις καθαρές αποδοχές / εισόδημα του κάθε ασφαλισμένου. Και τέλος την πρόνοια της «εθνικής σύνταξης» ώστε κάθε Έλληνας πολίτης να έχει δικαίωμα σε σύνταξη.
Η προσέγγιση είναι σωστή και απολύτως δίκαιη κοινωνικά, αφού πάρα πολλοί ασφαλισμένοι – οι οικονομικά ασθενέστεροι- θα δουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές να μειώνονται. Προφανώς επαγγελματίες με μεγάλα εισοδήματα θα έχουν μικρές αυξήσεις εισφορών, που στην παρούσα συγκυρία είναι επιβεβλημένο και αναπόφευκτο.
Όσον αφορά τον αγροτικό κόσμο της χώρας, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που περιγράφουν κάθε βράδυ στα δελτία των «ανεξάρτητων» καναλιών οι «έγκριτοι & έγκυροι» δημοσιογράφοι τους.
Οι αγρότες, και πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, είναι οι πιο ευνοημένοι από την ασφαλιστική μεταρρύθμισή. Κατ’ αρχήν οι αλλαγές θα εφαρμοστούν σε βάθος τετραετίας. Η πλήρης εφαρμογή της όποιας αλλαγής θα γίνει το 2020.
Οι αγρότες με πολύ χαμηλό εισόδημα όχι μόνο δεν θα πληρώσουν αυξημένες εισφορές αλλά θα δουν και μείωση στις ήδη υπάρχουσες.
Η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών θα δει από τον επόμενο χρόνο, αυξήσεις στις εισφορές της τάξεως των 120 ευρώ το χρόνο! Δηλαδή περίπου 10 ευρώ το μήνα.
Τέλος τα μεγάλα αγροτικά εισοδήματα, πού όμως αφορούν λιγότερο από το 10% των αγροτών θα κληθούν, από του χρόνου, να πληρώσουν αυξημένες εισφορές, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα φέρουν την «καταστροφή» που τα συστημικά φερέφωνα διαλαλούν.
Με δεδομένο το αφορολόγητο των 12000 ευρώ για τις επιδοτήσεις, πού είναι κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ, την έκπτωση των εισφορών από το φορολογητέο εισόδημα και τη δυνατότητα χρήσης του εργοσήμου για τα μέλη της οικογένειας, ένα μικρό μέρος μόνο του αγροτικού κόσμου θα έχει τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση σε ασφαλιστικές εισφορές.
Αντίθετα, όλος ο αγροτικός κόσμος θα προσβλέπει σε μια πολύ μεγαλύτερη σύνταξη από τη σημερινή.
Κατά τη γνώμη μου, και το έχω πει πολλές φορές, ο πρωτογενής τομέας της χώρας έχει υποστεί τεράστια πλήγματα και έχει να λύσει πάρα πολλά προβλήματα. Το επικείμενο ασφαλιστικό, ακόμη και χωρίς τις αναμενόμενες βελτιώσεις, σίγουρα δεν θα είναι πλήγμα.
(*) Κτηνίατρος και Βουλευτής Ν. Καρδίτσας - ΣΥΡΙΖΑ
πηγή: left.gr άρθρο της Βράντζα Παναγιώτας Αλήθειες και ψέμματα για το ασφαλιστικό
..."αλήθειες και ψέμματα για το ασφαλιστικό"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...
Ήταν
το 2001 όταν με αφορμή τις προτάσεις του τότε υπουργού Τ. Γιαννίτση
έγινε μια πιο έντονη συζήτηση στην κοινωνία για τη βιωσιμότητα και τις
προοπτικές του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.
Ανεξάρτητα με το πόσο σωστές ή λάθος ήταν εκείνες οι
προτάσεις, υπό την πίεση του συνδικαλιστικού κινήματος που δεν ήθελε
καμία συζήτηση και καμία αλλαγή, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, λαμβάνοντας
υπόψη το πολιτικό κόστος, απέσυρε το θέμα άρον άρον, παρ’ όλο που όλοι
γνώριζαν ότι το ασφαλιστικό, σύντομα ή λίγο αργότερα, θα αποτελούσε
σοβαρότατο κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα.
Η οικονομική κρίση όχι μόνο επιτάχυνε τις εξελίξεις
αλλά επιδείνωσε και διόγκωσε το πρόβλημα. Στη χρόνια «κλοπή» και
κακοδιαχείριση των αποθεματικών των ταμείων, προστέθηκε το κούρεμα μέσω
του του περιβόητου PSI που σε συνδυασμό με την έκρηξη της ανεργίας αλλά
και της εισφοροδιαφυγής οδήγησε στη μείωση των συντάξεων για 12 φορές
από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα όπου το σκηνικό συνθέτουν οι εξής παράμετροι:
-
Μηδενικά αποθεματικά στα ασφαλιστικά ταμεία.
-
1, 5 εκατομμύρια άνεργοι.
-
Κάτι λιγότερο από 3 εκατομμύρια συνταξιούχοι
-
Περίπου 40% εισφοροδιαφυγή.
-
Ένα τεράστιο ποσοστό των ασφαλιστικών εισφορών ανείσπρακτο, λόγω κρίσης.
-
Η χώρα εξαρτημένη από τους δανειστές.
Σε αυτή τη συγκυρία, η οποία διαμορφώθηκε από τις
πολιτικές των τελευταίων 40 και πλέον χρόνων, καλείται η σημερινή
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να βρει και τη λύση για το πρόβλημα του
ασφαλιστικού.
Η πρόταση της κυβέρνησης στηρίζεται σε τέσσερις
βασικές αρχές. Τη μη περαιτέρω μείωση των συντάξεων. Την ισότητα και την
ισονομία μεταξύ των πολιτών ανεξάρτητα από το είδος της απασχόλησης
τους καθιερώνοντας έναν ενιαίο συντελεστή για όλους. Την συνταγματική
ισότητα, συνδέοντας τις ασφαλιστικές εισφορές με τις καθαρές αποδοχές /
εισόδημα του κάθε ασφαλισμένου. Και τέλος την πρόνοια της «εθνικής
σύνταξης» ώστε κάθε Έλληνας πολίτης να έχει δικαίωμα σε σύνταξη.
Η προσέγγιση είναι σωστή και απολύτως δίκαιη
κοινωνικά, αφού πάρα πολλοί ασφαλισμένοι – οι οικονομικά ασθενέστεροι-
θα δουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές να μειώνονται. Προφανώς
επαγγελματίες με μεγάλα εισοδήματα θα έχουν μικρές αυξήσεις εισφορών,
που στην παρούσα συγκυρία είναι επιβεβλημένο και αναπόφευκτο.
Όσον αφορά τον αγροτικό κόσμο της χώρας, τα πράγματα
είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που περιγράφουν κάθε βράδυ στα δελτία
των «ανεξάρτητων» καναλιών οι «έγκριτοι & έγκυροι» δημοσιογράφοι
τους.
Φτάσαμε να έχουμε καθημερινά, σε ζωντανή σύνδεση,
προπηλακισμούς και απειλές «στον αέρα» από κομματικά στελέχη της χρυσής
αυγής και της ΝΔ, ενώ οι πιο «αγανακτισμένοι», είναι συνήθως γνωστοί
«τσιφλικάδες», με παχυλά τσέκ!
Οι αγρότες, και πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου, είναι
οι πιο ευνοημένοι από την ασφαλιστική μεταρρύθμισή. Κατ’ αρχήν οι
αλλαγές θα εφαρμοστούν σε βάθος τετραετίας. Η πλήρης εφαρμογή της όποιας
αλλαγής θα γίνει το 2020.
Οι αγρότες με πολύ χαμηλό εισόδημα όχι μόνο δεν θα πληρώσουν αυξημένες εισφορές αλλά θα δουν και μείωση στις ήδη υπάρχουσες.
Η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών θα δει από τον
επόμενο χρόνο, αυξήσεις στις εισφορές της τάξεως των 120 ευρώ το χρόνο!
Δηλαδή περίπου 10 ευρώ το μήνα.
Τέλος τα μεγάλα αγροτικά εισοδήματα, πού όμως αφορούν
λιγότερο από το 10% των αγροτών θα κληθούν, από του χρόνου, να
πληρώσουν αυξημένες εισφορές, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα φέρουν την
«καταστροφή» που τα συστημικά φερέφωνα διαλαλούν.
Με δεδομένο το αφορολόγητο των 12000 ευρώ για τις
επιδοτήσεις, πού είναι κατάκτηση του ΣΥΡΙΖΑ, την έκπτωση των εισφορών
από το φορολογητέο εισόδημα και τη δυνατότητα χρήσης του εργοσήμου για
τα μέλη της οικογένειας, ένα μικρό μέρος μόνο του αγροτικού κόσμου θα
έχει τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση σε ασφαλιστικές εισφορές.
Αντίθετα, όλος ο αγροτικός κόσμος θα προσβλέπει σε μια πολύ μεγαλύτερη σύνταξη από τη σημερινή.
Κατά τη γνώμη μου, και το έχω πει πολλές φορές, ο πρωτογενής τομέας
της χώρας έχει υποστεί τεράστια πλήγματα και έχει να λύσει πάρα πολλά
προβλήματα. Το επικείμενο ασφαλιστικό, ακόμη και χωρίς τις αναμενόμενες
βελτιώσεις, σίγουρα δεν θα είναι πλήγμα.- See more at: http://left.gr/news/alitheies-kai-psemata-gia-asfalistiko#sthash.KBUcreZS.L1nKBcwa.dpuf