 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Του ΑΛΚΗ ΡΗΓΟΥ
Τούτες τις δύσκολες -σχεδόν αποπνικτικές- ώρες, ακούμε συνέχεια σοβαρές και μη αναλύσεις, απόψεις, θέσφατα και ρητορείες γύρω από τις οικονομικές επιπτώσεις του νέου προγράμματος, ενώ ένα διάχυτο κλίμα απογοήτευσης -και από κάποιους και καταστροφολογίας- κυκλοφορεί και ανάμεσά μας. Την εικόνα αυτή εντείνουν οι στάσεις μερίδας βουλευτών μας και μελών της Πολιτικής Γραμματείας που αδυνατούν να αντιδιαστείλουν τη σεβαστή απ' όλους εσωκομματική κριτική από τον δημόσιο λόγο και τη συλλογική πολιτική ευθύνη προς την κοινωνία.
Πέραν όμως της οικονομίας -όσο κυρίαρχη και με σημαντικές προσωπικές για όλους μας επιπτώσεις και αν είναι-, υπάρχει και η πολιτική. Και ως πολιτικό συλλογικό υποκείμενο οφείλουμε να μην την αγνοούμε. Η πολιτική όχι ως τέχνη του εφικτού αλλά ως το όραμα του ανέφικτου, γιατί, όπως γράφει και ο Ιγκράο, «μόνο όταν σκέφτεσαι το ανέφικτο έχεις το μέτρο αυτού που θέλεις να αλλάξεις».
Και εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε να αλλάξουμε το κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό μοντέλο και όχι μόνο στη χώρα μας. Ακριβώς αυτό είναι που οι υπερσυντηρητικοί κύκλοι στη χώρα μας και στην Ευρώπη αντιλαμβάνονται και θέλουν με κάθε μέσο να μας ανατρέψουν ή, αν αυτό δεν γίνεται κατορθωτό, να μας ενσωματώσουν ή, ακόμη χειρότερο, να μας διασπάσουν. Ακριβώς αυτό είναι από την άλλη όμως που έχει δημιουργήσει ένα παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης, κάθε προοδευτικού ατόμου και συλλογικότητας υπέρ της ελπίδας που έχουμε καταθέσει στην παγκόσμια πολιτική σκηνή.
Προφανώς αυτό δεν πετυχαίνεται με μια έφοδο σε "χειμερινά ανάκτορα" -ούτε ποτέ άλλωστε υπήρξε αυτή η στιγμή της εφόδου ξεκομμένη από χρόνων διεργασίες, χαμένες και κερδισμένες μάχες-, ακόμη περισσότερο με μια στιγμιαία και καίρια "ρήξη" με το πλέγμα των καπιταλιστικών εσμών -θεσμικών και εξωθεσμικών - μέσα στους οποίους δρούμε τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και εσωτερικό επίπεδο. Στον ιδιότυπο αυτόν πόλεμο θέσεων που βρισκόμαστε, το πρώτο και καίριο είναι να παραμείνουμε όρθιοι, χωρίς να υποστείλουμε τη σημαία της ελπίδας, έστω και αν χρειαστεί κάποιες στιγμές -και αυτές βιώνουμε τούτες τις ώρες- να κάνουμε τακτικούς ελιγμούς και υποχωρήσεις... Υποχωρήσεις όμως που ταυτόχρονα δημιουργούν ρωγμές στο στρατόπεδο των αντιπάλων και μάλιστα καθημερινά διευρυνόμενες.
Η Ε.Ε. δεν είναι για μας απλώς μια καπιταλιστική λυκοφιλία -όπως α-μαρξικά υποστηρίζει το ΚΚΕ και ίσως στο βάθος του μυαλού τους και κάποιοι δικοί μας σύντροφοι-, η Ε.Ε. είναι ένα διευρυμένο πεδίο της ταξικής πάλης με ενδοκαπιταλιστικές και όχι μόνο αντιθέσεις , αλλά και εργαζόμενους λαούς που αναζητούν να ξαναγίνουν πολιτικά δρώντα υποκείμενα και όχι απλώς υπήκοοι καταναλωτές. Γι' αυτό και για την "πύρρειο νίκη" τους κανείς δεν θριαμβεύει, αντίθετα απολογούνται, ενώ σε όλο τον διεθνή Τύπο προσλαμβάνεται ως ωμός εκβιασμός και πραξικόπημα που η Ελλάδα άντεξε και ενώ για πρώτη φορά η γερμανική επικυριαρχία κλονίστηκε σοβαρά. Και αυτό το συνειδητοποιούν όλοι οι φίλοι μας στο εξωτερικό, χαρακτηριστικό το μήνυμα των Podemos "Περίμενε, Αλέξη, ερχόμαστε και θα είμαστε πιο δυνατοί". Και ο πρωθυπουργός αυτό το κατανοεί βαθιά και με νηφαλιότητα και παραδειγματικό ήθος και ειλικρίνεια στέκει όρθιος αναλαμβάνοντας τις ευθύνες όλων μας. Εμείς;
πηγή: avgi.gr άρθρο του ΑΛΚΗ ΡΗΓΟΥ > Υπάρχει και πολιτική!
..."υπάρχει και πολιτική!"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...