 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μετέδωσε, η διοίκηση της HSBC, θα παρουσιάσει νέο σχέδιο αναδιάρθρωσης με περικοπές 10 έως 20 χιλιάδων θέσεων εργασίας . Σημειώνεται ότι την τελευταία τετραετία έχει προχωρήσει ήδη, σε 50 χιλιάδες απολύσεις. Αν και η τράπεζα αρνήθηκε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο, εν τούτοις έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δεί κανείς μερικές από τις δραστηριότητές της τα τελευταία χρόνια.
Το 2012 η HSBC πλήρωσε πρόστιμα 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ για «ξέπλυμα μαύρου χρήματος», 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ για παραπλάνηση καταναλωτών σε στεγαστικά δάνεια και 460 εκατομμύρια ευρώ για αλλοίωση επιτοκίων σε μικρές επιχειρήσεις. Η διοίκηση όμως αντάμειψε τον εαυτό της με αμοιβές , 5,3 εκατομμύρια ευρώ για τον διευθύνοντα σύμβουλο Stuart Gulliver και 3,7 εκατομμύρια ευρώ για κάθε ένα από τα 16 υψηλόβαθμα στελέχη της. Η τράπεζα επίσης βρέθηκε στη δίνη του σκανδάλου φοροδιαφυγής, μετά τις αποκαλύψεις της Διεθνούς Σύμπραξης Ερευνητών Δημοσιογράφων (ΙCIJ).
Το σίγουρο είναι ότι ανάλογες ιστορίες μπορεί να βρει κανείς στα πεπραγμένα όλων των μεγάλων τραπεζικών ομίλων του κόσμου. Έλεγχοι, πρόστιμα, απολύσεις, καλοπληρωμένα golden boys, μέτοχοι που απαιτούν περισσότερα κέρδη, είναι πλέον συνηθισμένες τραπεζικές ειδήσεις.
Όμως, πίσω από αυτές τις ειδήσεις κρύβεται κάτι πολύ πιο σημαντικό: η αντίληψη που έχουν οι αγορές, οι επενδυτές και οι managers για την οικονομία, τα συμφέροντά τους και την κοινωνία.
Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αν άνθρωποι πεταχθούν στον δρόμο.
Δεν είναι τόσο σημαντικό αν ακολουθούνται πρακτικές χειραγώγησης των αγορών.
Δεν είναι τόσο σημαντικές οι "παρεμβάσεις" αν δεν γίνονται αντιληπτές ή αν οι "καμπάνες" που θα επιβληθούν είναι... διαχειρίσιμες.
Αυτό που έχει σημασία είναι: οι στόχοι, τα μερίσματα και οι αμοιβές.
Η αντίληψη αυτή δυστυχώς χαρακτηρίζει πλέον και την πολιτική καθημερινότητα. Σήμερα η ανάλυση του "κόστους - οφέλους" των πολιτικών γίνεται με τον κυνισμό των αριθμών, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς έχουν διαγράψει τις έννοιες ουμανισμός και κοινωνική ευθύνη. Για τους πολιτικούς των ισχυρών του πλανήτη, οι μοναδικοί περιορισμοί που αποδέχονται, είναι τα: πολιτικά κέρδη, τα πολιτικά "μερίσματα" και τα πολιτικά "μπόνους".
Η διαφορά με τους τραπεζίτες αφορά στα επιχειρήματα: Εκεί που οι τραπεζίτες χρησιμοποιούν ως άλλοθι τα μερίσματα των μετόχων, οι πολιτικοί προβάλλουν τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους. Και οι δυο όμως δεν διστάζουν ούτε για ένα λεπτό να θυσιάσουν ανθρώπινες ψυχές για να πετύχουν τους στόχους τους.
Αν ένας παρατηρητής χρησιμοποιήσει τα εργαλεία αυτά για να αξιολογήσει τη στάση εκείνων που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις της χώρας με πιστωτές, τότε σίγουρα μπορεί να κατανοήσει πολλά από τα... ανεξήγητα. Δηλαδή να ερμηνεύσει συμπεριφορές, να κατανείμει ρόλους, να καταγράψει κίνητρα, να ανακαλύψει τακτικές και στρατηγικές και να προβλέψει το μέλλον...
Δυστυχώς, ό,τι βιώνουμε σήμερα ως χώρα είναι οι καρποί από το "διαζύγιο" της πολιτικής με την ηθική και τον ουμανισμό. Σήμερα, ο κυνισμός της πολιτικής έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά... ισολογισμού. Και αυτό είναι επικίνδυνο, αφού η πολιτική υπάρχει για να υπηρετεί τους ανθρώπους και όχι τα... αποτελέσματα χρήσεως.
πηγή: avgi.gr άρθρο του Γιάννη Σιώτου > Στο μυαλό των δανειστών
..."στο μυαλό των δανειστών"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...