 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Μία μόνο πρόταση που διατυπώθηκε από τον Paul Krugman στην πρόσφατη ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα είναι αρκετή για να αναλυθούν η οικονομική και η πολιτική σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη, η θεωρία της ευρωπαϊκής οικονομικής ολοκλήρωσης και η "διαπραγματευτική" θέση στην οποία βρισκόμαστε τώρα. Όταν ερωτήθηκε τι άποψη έχει για την Ελλάδα και το ευρώ, απάντησε: "Η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να μπει στο ευρώ, αν με ρωτούσατε το 1999, θα έπρεπε να έχει βγει, αν με ρωτούσατε το 2005, και θα είναι κόλαση αν βγει τώρα".
Στους τρεις περίπου μήνες της νέας κυβέρνησης η πεμπτουσία του προβλήματος της ευρωπαϊκής οικονομικής ολοκλήρωσης και της ενσωμάτωσης των κρατών - μελών σε αυτήν γίνεται η αιχμή του δόρατος ενάντια στην κρίση, ή καλύτερα ενάντια στην αλλεπάλληλη πορεία των πολλαπλών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών σοκ.
Ειδικότερα, γιατί δεν έπρεπε ποτέ ως χώρα να μπούμε στη νομισματική ένωση; Διότι ποτέ δεν πληρούσαμε τις οικονομικές προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές που προβλέπονταν βάσει του θεωρητικού οικοδομήματος της νομισματικής ολοκλήρωσης και ενδεχομένως λόγω των ανώριμων στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας τού τότε για να ενταχθεί σε αυτό το εγχείρημα. Γιατί έπρεπε να βγούμε το 2005; Διότι τα θεμέλια της δικιάς μας ενδογενούς κρίσης και ασφυκτικής οικονομικής λειτουργίας είχαν ήδη τεθεί, αλλά επί ματαίω προσπαθούσαμε να τα καλύψουμε. Γιατί, αν βγούμε τώρα, θα είναι κόλαση;
Όπως έχουν παραδεχθεί πολλοί οικονομολόγοι, αλλά και ο Κρούγκμαν, όχι γιατί είναι τρομερό ή ανέφικτο το να παραμείνει μια χώρα στην Ε.Ε. έχοντας άλλο νόμισμα -όποιο κι αν είναι αυτό-, αλλά γιατί το κόστος μετάβασης και προσαρμογής της χώρας μας και των άλλων χωρών που αποτελούν την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε περίοδο κρίσης και διεθνών εφαρμογών λιτότητας, θα έχει δραματικές, ανεξέλεγκτες και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις. Όπως και οι ίδιες οι πολιτικές λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί έχουν ήδη αφήσει αμφίβολα αναστρέψιμο αποτύπωμα για την κοινωνία, τους εργαζομένους και τους λαούς των χωρών.
Στο σημείο αυτό διαφαίνεται το πρόδηλο πρόβλημα της ίδιας της υπόστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή το γεγονός πως αποτελεί κατά βάση οικονομική ένωση και όχι πολιτική. Ένωση ενός πρωτότυπου οικονομικού εγχειρήματος, που η πολιτική της νομιμοποίηση εκχωρείται από τα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών που την αποτελούν, έχοντας ανομοιογενή χαρακτηριστικά και διατηρώντας άνισα, αντίπαλα και συμπορευόμενα κοινωνικά, ιδεολογικά και πολιτικά αντανακλαστικά.
|
| ..."ιστογραμμή"... |
Ενότητα, επειδή οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί και οι πολιτικές συνειδήσεις χρειάζονται χρόνο για να εξελιχθούν και να ωριμάσουν μέσα από τις εκάστοτε συνθήκες, ώστε να αποδεσμευτούν από τις εισαγόμενες πολιτικές λιτότητας που ταπεινώνουν τους λαούς. Ενότητα, επειδή τα προβλήματα όλων των λαών και όλων των κοινωνιών βρίσκονται σήμερα στο ίδιο κομβικό σταυροδρόμι.
Στην πραγματικότητα, περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν από εκείνα που μας χωρίζουν, υπενθυμίζοντάς μας ακόμη μια φορά πως οι μόνες πραγματικές απειλές που μπορεί να γεννιούνται και να υπάρχουν είναι η διχόνοια, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία.
Μία μόνο πρόταση που διατυπώθηκε από τον Paul Krugman στην πρόσφατη ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα είναι αρκετή για να αναλυθούν η οικονομική και η πολιτική σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη, η θεωρία της ευρωπαϊκής οικονομικής ολοκλήρωσης και η "διαπραγματευτική" θέση στην οποία βρισκόμαστε τώρα. Όταν ερωτήθηκε τι άποψη έχει για την Ελλάδα και το ευρώ, απάντησε: "Η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να μπει στο ευρώ, αν με ρωτούσατε το 1999, θα έπρεπε να έχει βγει, αν με ρωτούσατε το 2005, και θα είναι κόλαση αν βγει τώρα".
Στους τρεις περίπου μήνες της νέας κυβέρνησης η πεμπτουσία του προβλήματος της ευρωπαϊκής οικονομικής ολοκλήρωσης και της ενσωμάτωσης των κρατών - μελών σε αυτήν γίνεται η αιχμή του δόρατος ενάντια στην κρίση, ή καλύτερα ενάντια στην αλλεπάλληλη πορεία των πολλαπλών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών σοκ.
Ειδικότερα, γιατί δεν έπρεπε ποτέ ως χώρα να μπούμε στη νομισματική ένωση; Διότι ποτέ δεν πληρούσαμε τις οικονομικές προϋποθέσεις και τις τεχνικές προδιαγραφές που προβλέπονταν βάσει του θεωρητικού οικοδομήματος της νομισματικής ολοκλήρωσης και ενδεχομένως λόγω των ανώριμων στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας τού τότε για να ενταχθεί σε αυτό το εγχείρημα. Γιατί έπρεπε να βγούμε το 2005; Διότι τα θεμέλια της δικιάς μας ενδογενούς κρίσης και ασφυκτικής οικονομικής λειτουργίας είχαν ήδη τεθεί, αλλά επί ματαίω προσπαθούσαμε να τα καλύψουμε. Γιατί, αν βγούμε τώρα, θα είναι κόλαση;
|
| ..."ιστογραμμή"... |
Στο σημείο αυτό διαφαίνεται το πρόδηλο πρόβλημα της ίδιας της υπόστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή το γεγονός πως αποτελεί κατά βάση οικονομική ένωση και όχι πολιτική. Ένωση ενός πρωτότυπου οικονομικού εγχειρήματος, που η πολιτική της νομιμοποίηση εκχωρείται από τα κοινοβούλια και τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών που την αποτελούν, έχοντας ανομοιογενή χαρακτηριστικά και διατηρώντας άνισα, αντίπαλα και συμπορευόμενα κοινωνικά, ιδεολογικά και πολιτικά αντανακλαστικά.
Και μέσα σε όλο αυτό το ευρωπαϊκό ιδεολογικό και οικονομικό συνονθύλευμα, η λέξη "ενότητα" για την Ελλάδα, που παλεύει να οριοθετήσει και να ανακτήσει την ευρωπαϊκή της πορεία μέσα από διαφορετικά διαμορφωμένη αριστερή κυβερνητική πρόταση, είναι πιο επιτακτική από ποτέ. Ενότητα, επειδή η κρίση είναι διεθνής και όχι μόνο ελληνική, μοναχική στο αδιέξοδό της. Ενότητα, επειδή καταφέραμε ως χώρα και ως κυβέρνηση να πολιτικοποιήσουμε την κρίση, προσδίδοντάς της τα πραγματικά χαρακτηριστικά και δεδομένα που έχει, και το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί επιτυχία που δύσκολα προσπερνά κανείς. Ενότητα, επειδή οι κοινωνικοί μετασχηματισμοί και οι πολιτικές συνειδήσεις χρειάζονται χρόνο για να εξελιχθούν και να ωριμάσουν μέσα από τις εκάστοτε συνθήκες, ώστε να αποδεσμευτούν από τις εισαγόμενες πολιτικές λιτότητας που ταπεινώνουν τους λαούς. Ενότητα, επειδή τα προβλήματα όλων των λαών και όλων των κοινωνιών βρίσκονται σήμερα στο ίδιο κομβικό σταυροδρόμι.
Στην πραγματικότητα, περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν από εκείνα που μας χωρίζουν, υπενθυμίζοντάς μας ακόμη μια φορά πως οι μόνες πραγματικές απειλές που μπορεί να γεννιούνται και να υπάρχουν είναι η διχόνοια, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία.
Βάση - Οικοδόμημα - Εποικοδόμημα
* Η Ηλέκτρα Χρηστέα είναι οικονομολόγος, Ι-ΜΒΑ, Msc Διεθνής Ιατρική - Διαχείριση Κρίσεων Υγείας
πηγή: avgi.gr άρθρο της Ηλέκτρας Χρηστέα > Unterbau - Aufbau - Uberbau
..."ιστογραμμή"...