 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Ξέρουμε πως ένα μιλιδευτερόλεπτο είναι ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου. Μάλιστα. Διαβάστε λοιπόν μία ιστορία στο χρηματιστήριο.
Ένας επενδυτής από το Κάνσας παραπονιόταν πως για να κάνει μία συναλλαγή χρειαζόταν 43 μιλιδευτερόλεπτα. Να ανοιγοκλείσουμε το μάτι μας παίρνει 300 μιλιδευτερόλεπτα.
Ο εν λόγω επενδυτής λοιπόν μετακόμισε από το Κάνσας στη Νέα Υόρκη και ο χρόνος συναλλαγής μειώθηκε από τα 43 μιλιδευτερόλεπτα στα 3,9!!! Κέρδισε έτσι επιπλέον 450.000 δολάρια. Τουλάχιστον αυτό αφηγήθηκε ένας κατασκευαστής οπτικών ινών στο BBC.
Υπολογίζεται ότι στις ΗΠΑ μία συναλλαγή γίνεται στο 98% της ταχύτητας του φωτός!
Γνωρίζουμε ότι οι χρηματιστές χρησιμοποιούν αλγόριθμους για να αγοράσουν ή να πουλήσουν σχεδόν αυτόματα, χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Έτσι, όποιος έχει πιο γρήγορους υπολογιστές έχει το πλεονέκτημα απέναντι στους άλλους. Οι οπτικές ίνες εξασφαλίζουν ιλιγγιώδεις ταχύτητες και... περισσότερα κέρδη στα κοράκια των χρηματιστηρίων.
Παράδειγμα. Υποθέτουμε ότι ένα μεγάλο χρηματοπιστωτικό γραφείο θέλει να αγοράσει 1 εκατομμύριο μετοχές κάποιας εταιρείας στην τιμή του ενός δολαρίου τη μία. Δίνεται λοιπόν εντολή στον υπολογιστή να αγοράσει 10.000 μετοχές οι οποίες βρίσκονται σε διάφορα χαρτοφυλάκια. Και το γραφείο είναι έτοιμο να αγοράσει και τις υπόλοιπες 990.000 μετοχές.
Σιγά εδώ. Ο υπολογιστής έχει καταλάβει βάσει των αλγορίθμων του πως πρέπει να αγοραστούν πολύ περισσότερες μετοχές. Αν ο υπολογιστής είναι ταχύτερος από τους ανταγωνιστές που θέλουν την ίδια μετοχή, τους έχει αφήσει πίσω και έχει προλάβει να αγοράσει και τις υπόλοιπες 990.000 μετοχές.
Όμως οι ανταγωνιστές θέλουν τη μετοχή και την αγοράζουν από το εν λόγω ταχύτερο γραφείο ένα ή δύο σέντσια παραπάνω. Μόνο.
Αλλά έτσι τα τσακάλια του πρώτου -και ταχύτερου- γραφείου έχουν κερδίσει 20.000 δολάρια σε χρόνο μικρότερο από ένα δευτερόλεπτο!!!
Εντάξει, το παράδειγμα είναι απλοποιημένο και στην πραγματικότητα οι καταστάσεις είναι πιο πολύπλοκες. Είναι πάντως κάτι που συμβαίνει χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες φορές την ημέρα...
Μπορούμε λοιπόν να κατανοήσουμε ευκολότερα πώς οι χρηματοπιστωτικοί γίγαντες πλέκουν γύρω από την ανθρωπότητα ένα δίχτυ που ευθύνεται για την αύξηση των ανισοτήτων, τη φτώχεια και την πείνα.
Βέβαια οι 20 πλουσιότερες χώρες (G20) δηλώνουν ότι είναι έτοιμες να πάρουν μέτρα για να ρυθμίσουν την ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Όπως λένε όμως επιχειρηματίες του χώρου, οι ρυθμιστές δεν έχουν εμπειρίες, πόρους και τεχνογνωσία και είναι πολύ πιθανό να αποτύχουν. Το ζήτημα ωστόσο είναι και η πολιτική βούληση, που μάλλον λείπει.
πηγή: avgi.gr άρθρο του Ανδρέα Ζεμπίλα > Γρήγορα, πιo γρήγορα...
..."ιστογραμμή"...