 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Το πολυδιαφημισμένο από τους Ευρωπαίους θαύμα της διάσωσης της Ελλάδας
κατέληξε σε φιάσκο. Κάποιοι, λιγοστοί αρνούνται να το αποδεχτούν ακόμη
και τώρα που και μόνο η αναφορά στην περίοδο της κρίσης δημιουργεί
κακούς συνειρμούς στα μυαλά των Ελλήνων.
(2009-2014)... Μοιάζει με μέρος επιγράμματος σε τάφο.
Το " πακέτο διάσωσης¨της χώρας μας" που γεννήθηκε από τους Ευρωπαίους
εταίρους το 2009 εγκατέλειψε την μάταια αυτή χώρα το 2014.
Δεν κατάφερε να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, δεν κατάφερε να μας
αλλάξει την ζωή, δεν κατάφερε να μας κάνει περισσότερο Ευρωπαίους.
Για ανάκαμψη της οικονομίας, ούτε λόγος.
Το λατρευτό μας "πακέτο διάσωσης" που εκηδεύσαμε με συνοδεία από
μαυροφορούσες πρώην κυβερνήσεις πριν από εκατό περίπου μέρες δεν
κατάφερε να αποκτήσει πολλούς φίλους κατά την διάρκεια της ολιγόχρονης
ζωής του.
Δεν το κατάφερε όχι μόνο επειδή δεν το προσπάθησε μια και η ζωή και το
μέλλον των κατοίκων αυτής της χώρας διόλου δεν το αφορούσαν αλλά και
επειδή δεν είχε μέσα στο γονίδιο του, στην υφή της υπόστασης του τη
δυνατότητα προσαρμογής σε διαφορετικές συνθήκες από αυτές του
δοκιμαστικού του σωλήνα.
Βέβαια κάποιοι από αυτούς που ήταν εξουσιοδοτημένοι να χειρίζονται τις
τύχες της χώρας (ίσως από αφέλεια, ίσως από μικροπολιτικό συμφέρον)
αγκάλιασαν το νεογέννητο "πακέτο" προσευχόμενοι για την επιτυχία του
αλλά οι ευχές τους δεν κατευοδώθηκαν.
Η περίοδος πειραματισμών από μαθητευόμενους μάγους με την υποστήριξη
ενός πακέτου στήριξης που λειτούργησε ως πανάκεια, σαν φάρμακο δια
"πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν" έκανε μεγάλο κακό στην πολύπαθη
οικονομία στην χώρα και τις ζωές των κατοίκων της.
Το χειρότερο όμως είναι άλλο. Είναι το γεγονός ότι η από φύση της
αποτυχημένη προσπάθεια των συγκαταβατικών ηγεσιών να εφαρμόσουν
αυτούσιες τις κωδικοποιημένες πρακτικές άλλων οικονομιών στη χώρα τους,
σε ένα δηλαδή τόσο διαφορετικό από εκείνες περιβάλλον, μαζί με την
απογοήτευση που επιφέρει και τις μάταια χαμένες ανθρωποώρες εργασίας,
δημιούργησε εσφαλμένες αντιλήψεις σχετικές ακόμη και με την
αποτελεσματικότητα των αναπτυξιακών εργαλείων της ελεύθερης αγοράς.
Πρακτικά ακύρωσε στην συνείδηση του μέσου Έλληνα μια σειρά επιτυχημένων
ενεργειών και μεθόδων οικονομικής διακυβέρνησης χωρών και επιχειρήσεων
που προέκυψαν μέσα από τις μεγάλες αλλαγές και τις συνεχείς εξελίξεις
των τελευταίων, κυρίως, χρόνων, μέσα από τις ταξικές διεκδικήσεις, μέσα
από τις ανθρωπιστικές αντιλήψεις που έφερε η άνοδος του μορφωτικού
επιπέδου του συνόλου της ανθρωπότητας.
|
| ..."ιστογραμμή"... |
Όταν ο Σέξπιρ έγραφε " Much ado about nothing" (πολύ κακό για το
τίποτα) περιέγραφε άθελα του τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα.
Προσδιόριζε το σημείο εκείνο της ιστορικής πορείας ενός ανθρώπου ή μίας
χώρας (όπως στην περίπτωση μας) που έντρομη ανακαλύπτει ότι το γεγονός
πως δεν άλλαζε καθόλου το τοπίο κατά την διάρκεια της μακράς πορείας
τόσων πολλών ημερών οφείλεται στο ότι το άλογο το οποίο ιππεύαμε
παρέμενε δεμένο στο δέντρο καθ' όλην την διάρκεια του πανηγυρικού μας
ταξιδιού προς την πρόοδο και την ευημερία.
Είναι εκείνο το σημείο που οι
οικονομίστικες θεωρίες συνοδευόμενες από τα κόμπακτ μοντέλα
διακυβέρνησης με τα οποία εκούσια ή ακούσια παγίδευαν τους άλλους
αυτοπαγιδεύονται στο μη εφικτό σε έναν ατέρμονα αλγόριθμο που παράγει
σύγχυση ακόμη και στους θιασώτες της θεωρία του χάους.
Συνάντηση λοιπόν των θιασωτών της άνευ όρων παράδοσης του μέλλοντος του
τόπου μας και των αρχιτεκτόνων καθετοποιημένων μοντέλων "διάσωσης" με
την φιλοσοφία του μη εφικτού (ή την μη φιλοσοφία του εφικτού) στα
συντρίμμια μίας προδικασμένης σε αποτυχία προσπάθειας. Απέναντι τους το
αιώνιο ερώτημα της βασανισμένης από τους πειραματισμούς των "σωτήρων"
της ανθρωπότητας.
"Είναι ή όχι ο κατεξοχήν αγώγιμος τόπος για το Μη-Φιλοσοφικό η πράξη, η
πολιτική, η ταξική πάλη; Ή να το πούμε αλλιώς: Ποιός είναι ο τόπος που
το Πραγματικό μπορεί να αποσχιστεί ριζικά από τα δεσμά της φιλοσοφικής
κυριαρχίας;" να βρίσκει την απλοϊκή απάντηση του.
Για μια ακόμη φορά η πολιτική (και οι πολιτικοί) δεν μπόρεσε να
απογαλακτιστεί από την δήθεν φιλοσοφική θεώρηση των θέσεων της και να
αντιληφθεί ότι το κάθε τι που θα ευαγγελίζεται την μεταφορά οιασδήποτε
τεχνογνωσίας χωρίς την προηγούμενη προσαρμογή του στα νέα δεδομένα δεν
οδηγεί πουθενά.
Τέτοιου τύπου κατά παραγγελία οικονομική "αναβάθμιση" απλά και μόνο θα
εξυπηρετεί αφενός την ικανοποίηση κοντόφθαλμων συμφερόντων των
εμπλεκομένων και αφετέρου θα δίνει τροφή για εσωτερικές ανησυχίες και
προβληματισμούς των αμήχανων θεατών μέσα στους οποίους
συμπεριλαμβανόμαστε όλοι μας.
|
| ..."ιστογραμμή"... |
Δεν θα είναι όμως σε καμία των περιπτώσεων ένα δείγμα για την εξαγωγή
ουσιαστικών πολιτικοοικονομικών ή στατιστικών συμπερασμάτων αφού η
σύγκρουση φιλομνημονιακών και αντιμνημονιακών δεν πραγματοποιήθηκε πάνω
σε πραγματικές αναπτυξιακές αρχές ούτε καν σε πολιτικές και φιλοσοφικές
κοσμοθεωρίες.
Δεν συγκρούστηκαν οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης με τους υποστηρικτές
της ανταγωνιστικής οικονομίας, δεν συγκρούστηκαν μαρξιστές με μαχητές
της ελεύθερης αγοράς, δεν διασταύρωσαν καν τα ξίφη τους εκσυγχρονιστές
με συντηρητικούς.
Δεν θα μπορούσαν άλλωστε αφού το εισαγόμενο από την Τρόικα προιόν που
θα εξασφάλιζε με οριζόντια μέτρα(!!!) την επανεκκίνηση της οικονομίας
μας ήταν τόσο πρόχειρα σχεδιασμένο και καθόλου ευέλικτο ώστε να μην
μπορεί ούτε καν να τεθεί υπό κρίση στην συνείδηση οποιουδήποτε έστω με
στοιχειώδεις σχετικές γνώσεις και εμπειρίες.
Το προϊόν "πακέτο διάσωσης της χώρας" έτσι όπως αδιαμόρφωτο και απόλυτο
το εισήγαγαν οι δανειστές στην αγορά μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνα
τα αντίστοιχα χαμηλής ποιότητας προϊόντα, με τα οποία στο παρελθόν
τροφοδοτούσαν, κάποιοι από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, τις χαμηλότερου
επιπέδου αγορές κυρίως εκείνες της Ανατολής. Μάλιστα χαρακτηριστικός
έχει μείνει ο διάλογος του Γάλλου εμπόρου με συνεργάτη του.
-Μα είναι άραγε καλό αυτό το εμπόρευμα που τους στέλνεις; τον ρώτησε με αμφιβολία ο συνεργάτης,
-Bon pour l' orient (καλό για την Ανατολή) απάντησε χωρίς δισταγμό ο έμπορος.
Καλό για την Ανατολή λοιπόν και τότε και τώρα.
Ένα πακέτο διάσωσης που δεν είχε δοκιμαστεί ποτέ και πουθενά πριν και
που έπρεπε να δοκιμαστεί στις υποανάπτυκτες χώρες του νότου και μάλιστα
στην ίδια την Ευρώπη! (αυτό κι αν είναι σχέδιο αναβάθμισης της χώρας
μας! Μας συμπεριέλαβαν στους υποανάπτυκτους ώστε να ισχύει το "Bon pour
l' Orient" και για μας).
Όπως ήταν φυσικό το χαμηλού επιπέδου προϊόν που μας επέβαλλαν όχι μόνο
δεν αντιμετώπισε τα συσσωρευμένα στη χώρα οικονομικά ζητήματα, όχι μόνο
δεν μείωσε το εξωτερικό χρέος, όχι μόνο δεν δημιούργησε έστω και την πιο
ελάχιστη προοπτική αλλά βούλιαξε ακόμη πιο πολύ τη χώρα στην ανέχεια
και την δυστυχία.
Το "καλό για την Ανατολή" προϊόν αυτό, ήταν τόσο κραυγαλέα άθλιο και
αναποτελεσματικό ώστε δεν φιλοτιμήθηκαν καν επενδυτές από τις χώρες που
το επέβαλλαν να φέρουν λίγα ευρώ (έστω για την τιμή των όπλων) στην χώρα
που διέσωζαν.
Στην πλάτη της Ελλάδας, λοιπόν, τα τελευταία χρόνια δοκιμάστηκαν
τεχνικές και μέθοδοι που είτε είχαν σχεδιαστεί για άλλες οικονομίες είτε
βρίσκονται ακόμη σε πειραματικό στάδιο.
Όπως ήταν φυσικό το πείραμα να χωρέσουν τα πόδια όλων των Ελλήνων σε
παπούτσια νούμερο 36 (γιατί αυτό έχουμε διαθέσιμο) απέτυχε αφού άφησε
πίσω του κινητικά ανάπηρους, τραυματίες και ξυπόλητους.
(*) Ο Νίκος Παπαδάκος είναι χημικός μηχανικός και επιχειρηματίας
πηγή: avgi.gr άρθρο Νίκου Παπαδάκου > Bon pour l' orient
..."bon pour l' orientβ(καλό για την ανατολή)"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...