 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Για ποιο λόγο οι δανειστές έπαιξαν τρεις μήνες καθυστερήσεις, για να πλησιάσουν τώρα πολύ κοντά σε συμφωνία, όπως αφήνουν να εννοηθεί σε σημείο που να δηλώνει πολύ αισιόδοξος ο πρωθυπουργός; Μια από τις απαντήσεις ήταν να υποχρεώσουν την νέα αριστερή κυβέρνηση στις μεγαλύτερες δυνατές υποχωρήσεις.
Μια άλλη απάντηση ήταν να δημιουργήσουν ασφυκτικές συνθήκες χρηματοδότησης σε σημείο που να μην πληρωθούν στην ώρα τους μισθοί και συντάξεις ώστε να ξεσηκώσουν κύματα διαμαρτυρίας από τους τρομοκρατημένους Έλληνες και να υποχρεώσουν σε παραίτηση, με δικές της ευθύνες, την κυβέρνηση Τσίπρα.
ΞΕΦΥΓΑΜΕ από όλο αυτό το ασφυκτικό και εκβιαστικό περιβάλλον μετά τη συνάντηση κορυφής στη Ρίγα; Κι αν ξεφύγαμε, γιατί ο πανίσχυρος υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συνεχίζει να δηλώνει ότι δεν μπορεί να αποκλείσει πτώχευση της Ελλάδας, συμπληρώνοντας πως η αισιοδοξία της ελληνικής πλευράς για την επίτευξη συμφωνίας άμεσα δεν συνάδει με τη μέχρι στιγμής πορεία των διαπραγματεύσεων;
Όσο ισχυρός και αν είναι ο Σόιμπλε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η γερμανική κυβέρνηση είναι κυβέρνηση συνεργασίας και σε αυτή μετέχουν και οι σοσιαλιστές του SPD.
|
| ..."ιστογραμμή"... |
Είναι δυνατόν να μπλέκουν με τον ΦΠΑ ή να ζητούν εργασιακές σχέσεις Μεσαίωνα όταν στις δικές τους χώρες, και ειδικότερα στη Γερμανία οι συλλογικές συμβάσεις και η εργασία είναι απόλυτα σεβαστοί και πανίσχυροι θεσμοί;
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ θέλουν σε τελευταία ανάλυση; Στην Ε.Ε. έχει εδώ και καιρό καταρρεύσει η ιδρυτική αρχή για την ισοτιμία των μελών της. Σήμερα η Γερμανία συμπεριφέρεται λες και έχει το 51% των μετοχών της Ένωσης και η Γαλλία το καταστατικό 33,3%, ώστε να προβάλει κάποια βέτο στην πλειοψηφία.
Η περίπτωση της Ελλάδας είναι η πλέον χαρακτηριστική. Το μοντέλο διακυβέρνησης να είναι σε ασφυκτικά ελεγχόμενο πλαίσιο, ώστε όποιες πολιτικές δυνάμεις κι αν αναλαμβάνουν την εξουσία στις χώρες μικρομετόχους να είναι υποχρεωμένες να ακολουθήσουν την ίδια περίπου οικονομική πολιτική και να μην μπορούν να αλλάξουν τίποτα χωρίς την έγκριση και την άδεια των μεγαλομετόχων.
Το σύστημα αυτό δούλευε αρκετά καλά για τους μεγαλομετόχους, όσο οι δύο παίκτες που εναλλάσσονταν στις εξουσίες των χωρών - μελών, ήταν οι ίδιοι, δηλαδή η Κεντροδεξιά με την Κεντροαριστερά που ήταν ουσιαστικά και αυτή Κεντροδεξιά. Η συνταγή χάλασε με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ΠΙΘΑΝΗ υποχώρηση των μεγαλομετόχων σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως αποδέχονται και θέλουν να βοηθήσουν τη νέα ελληνική κυβέρνηση να πετύχει. Ουσιαστικά πρόκειται για έναν αμοιβαίο συμβιβασμό που μεταθέτει το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον μικρομέτοχο, που δεν λέει να αποδεχτεί τον ρόλο και, κυρίως, τον λόγο της χώρας - αφέντη. Αυτό συμφέρει και τις δύο πλευρές;
Κατά την προσωπική μου γνώμη αυτό συμφέρει περισσότερο τη χώρα μας, με την προϋπόθεση ότι θα εργαστεί με μεράκι και στρατηγική ευφυΐα, ώστε από πολύ καλύτερες συνθήκες, με την οικονομία να αρχίσει να λειτουργεί, θα μπορέσει να περιορίσει τις απειλές και τους εκβιασμούς των ευρωπαϊκών ιερατείων. Ας μην ξεχνάμε πως από τον προσεχή Σεπτέμβριο και μετά οι δανειακές υποχρεώσεις είναι μικρές και οι δυνατότητες για την υλοποίηση των αναπτυξιακών σχεδίων μεγάλες.
|
| ..."ιστογραμμή"... |
Αυτό που τόσο καιρό προσπαθούσαν, δηλαδή να μη φανεί ότι αυτοί ρίχνουν την ελληνική κυβέρνηση, θα μπορέσουν να το πετύχουν χωρίς την παραμικρή ευθύνη; Όμως, ακόμα κι αυτό το σενάριο δεν είναι απόλυτα ελεγχόμενο και ασφαλές. Και δεν είναι διότι δεν υπάρχουν άλλες αξιοπρεπείς πολιτικές δυνάμεις για να πάρουν τα ηνία της διακυβέρνησης με την ένθερμη συγκατάθεση του λαού.
ΓΙΑ να ολοκληρώσουμε. Οι ευθύνες της κυβέρνησης, των βουλευτών της και της ηγεσίας του κόμματος είναι τεράστιες και ιστορικού χαρακτήρα. Όποιο κι αν είναι το πλαίσιο της νέας συμφωνίας, ο πρωθυπουργός πρέπει να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό, στον οποίο ανήκουν το δικαίωμα και η υποχρέωση να αποφασίσει για το μέλλον του. Χωρίς εθνικό πατριωτικό συναγερμό, ακόμα κι αν έχουμε μια θεμιτή συμφωνία, η κυβέρνηση δεν θα καταφέρει να πιάσει τους στόχους που οι συνθήκες απαιτούν.
Καμία συμφωνία από μόνη της δεν μπορεί να είναι η μοναδική ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιτυχία. Όταν το τρένο πρέπει να τρέξει προς τον προορισμό του, δεν μπορεί δυνάμεις που ελάχιστη επαφή έχουν με την κοινωνία να τραβάνε διαρκώς τα χειρόφρενα των τελευταίων βαγονιών στα οποία έχουν συγκεντρωθεί, με κίνδυνο, ίσως και στόχο, να το εκτροχιάσουν.
πηγή: avgi.gr ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ > Η ρήξη αποφεύχθηκε ή μήπως μετατέθηκε;
..."η ρήξη αποφεύχθηκε ή μήπως μετατέθηκε;"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...