 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Την άνοιξη του 2003 βρέθηκα στη Σαγκάη με μια μεγάλη αποστολή Ελλήνων επιχειρηματιών που αναζητούσαν ευκαιρίες και τρόπους να εισέλθουν στην κινεζική αγορά. Μετά το πρωινό στο ξενοδοχείο, οι περίπου 200 Έλληνες επιχειρηματίες ξεκίνησαν για τις επαφές με επιμελητήρια και αντιπροσώπους για να διερευνήσουν τις δυνατότητες συνεργασίας. Το βράδυ στο μπαρ του ξενοδοχείου είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με αρκετούς για το αποτέλεσμα των επαφών που έκαναν.
Ένας γνωστός οινοποιός μού διηγήθηκε: Πήγα στη συνάντηση και το πρώτο που με ρώτησαν ήταν πόσα μπουκάλια μπορώ να τους προμηθεύσω σε ετήσια βάση. Τόλμησα να ρωτήσω πόσα θέλουν αυτοί, αλλά αυτοί χαμογέλασαν. Όταν τους είπα λοιπόν ποια είναι η παραγωγή μου, κατάλαβα γιατί αντέδρασαν έτσι. Με τόσα μπουκάλια που πρότεινα, ούτε τη μισή Σαγκάη -όπως μου είπαν- δεν μπορούσα να καλύψω.
ΕΝΑΣ εκπρόσωπος μιας ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας με κάποια ειδικά φοιτητικά σκευάσματα θέλησε να μάθει πόσοι γιατροί υπάρχουν στην Κίνα ώστε να τυπώσει ειδικά ενημερωτικά φυλλάδια και να τους τα αποστείλει. Όταν άκουσε τον αριθμό, πάνω από 10 εκατομμύρια γιατροί, πέταξε λευκή πετσέτα. Επέλεξα αυτά τα παραδείγματα ως εισαγωγή στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά αχανή αγορά της Κίνας. Το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας και των εγχωρίων επιχειρήσεων είναι πολύ μικρό για να καταφέρουν χωρίς ειδική βοήθεια να μακροημερεύσουν σε τέτοιου χαρακτήρα αγορές.
ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ συμφωνίες με το κινεζικό κράτος δεν είναι εύκολες, ειδικά για καταναλωτικά προϊόντα, καθώς στην Κίνα λειτουργεί η ελεύθερη αγορά. Το ότι η Κίνα έχει τη δυνατότητα να απορροφήσει το σύνολο των ελληνικών εξαγωγών δεν σημαίνει πως αυτό μπορεί να γίνει αυτομάτως με τις υπογραφές δύο υπουργών.
Απαιτείται δομή προώθησης των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών στην Κίνα για να ανοίγει δρόμους συνεργασιών εκεί όπου πραγματικά υπάρχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Και συγκριτικό πλεονέκτημα υπάρχει μόνον σε προϊόντα και υπηρεσίες που άλλες εξαγωγικές χώρες δεν διαθέτουν σε καλή ποιότητα, όπως, για παράδειγμα, το ελαιόλαδο, τα καπνά, τα αλιεύματα, τα λιπάσματα, οι επιστήμες, ο πολιτισμός και φυσικά ο τουρισμός.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ επιχειρήσεις δεν έχουν καμία τύχη, αν κατέβουν στην Κίνα ψάχνοντας. Πρέπει ο Οργανισμός ελληνικών εξαγωγών να διαθέτει γραφείο εκεί, όπου να προετοιμάζει τις επαφές. Το ίδιο φυσικά πρέπει να γίνει με τον ΕΟΤ, καθώς μόνο το 10% των Κινέζων με υψηλό εισόδημα μεταφράζεται σε 150 εκατομμύρια εν δυνάμει τουριστών που θα ήθελαν να επισκεφθούν την Ελλάδα. Αλήθεια, θα ήθελαν; Πώς είμαι τόσο σίγουρος;
Οι Κινέζοι θεωρούν πως στον πλανήτη υπήρξαν δύο γεννήτορες πολιτισμού. Η Κίνα στην Ασία και η Ελλάδα στην Ευρώπη. Και επειδή οι Κινέζοι δεν είναι τουρίστες της μπύρας, της ξαπλώστρας και του ήλιου, μπορούν να δημιουργήσουν ένα τεράστιο ρεύμα προς την Ελλάδα σε δωδεκάμηνη βάση καθώς το ενδιαφέρον τους για τη χώρα μας είναι πολιτιστικό.
|
| ..."ιστογραμμή"... |
ΟΛΑ αυτά τα γράφω με την ευκαιρία της επίσημης επίσκεψης του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στην Κίνα. Φανταστείτε τους Κινέζους να λένε: Εμείς θέλουμε αυτά από εσάς. Εσείς τι ζητάτε από εμάς; Πέρα από την αγορά ελληνικού χρέους, έναντι επέκτασης της συμφωνίας για το λιμάνι του Πειραιά ή πιθανόν και για τους σιδηροδρόμους, τι άλλο ήμασταν έτοιμοι να ζητήσουμε;
Και ξέρετε, οι Κινέζοι, όπως και κάθε μεγάλη χώρα, δεν χαρίζουν τίποτα. Θα δώσουν αλλά και θα πάρουν. Αν δεν πάρουν, δεν θα δώσουν και αυτό είναι πλέον ο διεθνής κανόνας.
Κατά συνέπεια, όσοι δεν θέλουν να δώσουν τίποτα, ακόμα και με όρους που να συμφέρουν και τα δύο μέρη, πρέπει να εξηγήσουν πρώτα στον εαυτό τους πώς θα πάρουν αυτά που χρειάζεται, που έχει μεγάλη ανάγκη μια χώρα που ακόμα δεν έχει καταφέρει να βάλει μπροστά τη μηχανή της οικονομίας.
πηγή: avgi.gr άρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ > Τι θέλουμε εμείς από την Κίνα;
..."τι θέλουμε εμείς από την κίνα;"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...