 |
| ..."ιστογραμμή"... |
ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΥΣΑΞΙΔΗ (*)
Ανεξάρτητα από το αν κάποιος δέχεται ή αμφισβητεί την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα, τα ευρήματά τους σχετικά με τα ποσοστά συμφωνίας με την ασκούμενη από τη νέα ελληνική κυβέρνηση πολιτική μπορούν να επιβεβαιωθούν και διαισθητικά. Το οφθαλμοφανές και άνευ διαπραγμάτευσης «yes, sir» των προηγούμενων κυβερνήσεων έφερε τον Έλληνα στη θέση του παρία της Ευρώπης, κάτι που δεν αξίζει σε κανένα λαό.
Οι πρώτες, ηχηρές είναι η αλήθεια, κινήσεις των αρμοδίων υπουργών και του πρωθυπουργού στη διαπραγματευτική σκακιέρα, ενδεικτικές μιας θέσης πολύ περισσότερο διεκδικητικής προς όφελος του ελληνικού, αλλά και του συνόλου των ευρωπαϊκών λαών, αρκούσαν για την αλλαγή του κλίματος. Αν και τα αποτελέσματα των έως τώρα διαβουλεύσεων δεν δικαίωσαν τον αρχικό ενθουσιασμό, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού συνεχίζει να στηρίζει τη διαπραγματευτική στάση της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το μόνο κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη σε θέση εξουσίας, είναι επίσης αποδέκτης του θαυμασμού και των επιδοκιμασιών και της υπόλοιπης ευρωπαϊκής Αριστεράς. Την επιτυχία του προσδοκούν να έχουν το Podemos στην Ισπανία και το Sinn Fein στην Ιρλανδία. Ωστόσο, όλα τα κόμματα της Αριστεράς στην Ευρώπη υποστηρίζουν τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, όχι μόνο λόγω της αλληλεγγύης μεταξύ συγγενών ιδεολογικά κομμάτων, αλλά και γιατί προσδοκούν πως μια επιτυχημένη για την Ελλάδα διαπραγμάτευση θα ενισχύσει και τις δικές τους δυνάμεις στις χώρες τους.
Για τους περισσότερους προοδευτικούς Ευρωπαίους, εννοείται, των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων, η ελληνική κυβέρνηση είναι η μοναδική στην Ευρώπη που ταυτίζεται με το ρηθέν από τον Αβραάμ Λίνκολν «κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό». Οι ελπίδες για μια Ευρώπη των λαών εναποτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη φρενίτιδα που καλλιεργούν τα ΜΜΕ για τις στυλιστικές επιλογές υπουργών και πρωθυπουργού, καθώς και η πραγματική δυνατότητα να πλησιάσει κάποιος και να μιλήσει με αυτούς τους ανθρώπους στις καθημερινές τους δραστηριότητες, δημιουργούν την εικόνα του λαϊκού ήρωα για τους ανθρώπους που φέρουν το βάρος της εκλογικής επιτυχίας και της αρμοδιότητας μιας επιτυχούς διαπραγμάτευσης.
Εδώ ακριβώς είναι που χρειάζεται προσοχή. Γιατί οι ήρωες κατατροπώνουν ή πέφτουν μαχόμενοι. Διαφορετικά, απαξιώνονται και απορρίπτονται. Όμως είναι βέβαιο πως σε μια διαπραγμάτευση, η ρήξη, εφόσον θα έχει ολέθρια για όλους αποτελέσματα, δεν υπάρχει ως επιλογή, όπως δεν υπάρχει και η δυνατότητα του θριάμβου, της πανωλεθρίας του αντιπάλου.
Το ζητούμενο είναι να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις, βήμα το βήμα, ώστε με αυτόν τον τρόπο να οικοδομείται μια νέα σχέση της Ελλάδας με τους εταίρους της και οι λαοί να βρεθούν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της φροντίδας της Ευρώπης. Η διαπραγμάτευση δεν είναι δουλειά ηρώων, αλλά ανθρώπων με υπομονή, όραμα και στρατηγική.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής περιλαμβάνεται και η πολιτική ρητορεία. Η υπερβολή, η ασάφεια, η πρόκληση, η συγκατάβαση είναι ρητορικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται κάθε φορά, ώστε να επιτευχθεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το οποίο μπορεί να έχει διαφορές από αυτό που έχει δηλωθεί. Ο πολιτικός λόγος και ο πολιτικός στόχος δεν ταυτίζονται κατ' ανάγκη, αρκεί να είναι στην ίδια κατεύθυνση.
Το ζητούμενο από την κυβέρνηση δεν είναι μια ηρωική στάση, αλλά μια θετικά αποτελεσματική διαπραγμάτευση. Υποχωρήσεις θα γίνουν. Είναι λογικό και αναμενόμενο.
Οι Έλληνες διαπραγματευτές δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζονται ούτε οι ίδιοι να επιδιώκουν ή να δέχονται να αντιμετωπίζονται ως ήρωες. Εξάλλου, θα κληθούν να κυβερνήσουν και μετά το πέρας της διαπραγμάτευσης, σε ένα σκηνικό που θα έχει διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα συγκλίσεων.
Ως ηρωικές μορφές θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη διαχείριση της νέας κατάστασης.
Αυτός ο τόπος δυστυχώς βρέθηκε συχνά σε περιστάσεις δύσκολες, από εκείνες που ευνοούν την ανάδειξη ηρώων. Ας ελπίσουμε να μην ξαναβρεθούμε στην ανάγκη τους.
bold , υπογραμμίσεις & τίτλος: ..."ιστογραμμή"...
> ..."αντιμέτωποι με την ηρωϊκή πτυχή της διαπραγμάτευσης"...(>άρθρο<)
(*) Ο Κωνσταντίνος Κουσαξίδης είναι υποψήφιος διδάκτωρ Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
..."ιστογραμμή"...
Ανεξάρτητα από το αν κάποιος δέχεται ή αμφισβητεί την αξιοπιστία των δημοσκοπήσεων στην Ελλάδα, τα ευρήματά τους σχετικά με τα ποσοστά συμφωνίας με την ασκούμενη από τη νέα ελληνική κυβέρνηση πολιτική μπορούν να επιβεβαιωθούν και διαισθητικά. Το οφθαλμοφανές και άνευ διαπραγμάτευσης «yes, sir» των προηγούμενων κυβερνήσεων έφερε τον Έλληνα στη θέση του παρία της Ευρώπης, κάτι που δεν αξίζει σε κανένα λαό.
Οι πρώτες, ηχηρές είναι η αλήθεια, κινήσεις των αρμοδίων υπουργών και του πρωθυπουργού στη διαπραγματευτική σκακιέρα, ενδεικτικές μιας θέσης πολύ περισσότερο διεκδικητικής προς όφελος του ελληνικού, αλλά και του συνόλου των ευρωπαϊκών λαών, αρκούσαν για την αλλαγή του κλίματος. Αν και τα αποτελέσματα των έως τώρα διαβουλεύσεων δεν δικαίωσαν τον αρχικό ενθουσιασμό, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού συνεχίζει να στηρίζει τη διαπραγματευτική στάση της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως το μόνο κόμμα της Αριστεράς στην Ευρώπη σε θέση εξουσίας, είναι επίσης αποδέκτης του θαυμασμού και των επιδοκιμασιών και της υπόλοιπης ευρωπαϊκής Αριστεράς. Την επιτυχία του προσδοκούν να έχουν το Podemos στην Ισπανία και το Sinn Fein στην Ιρλανδία. Ωστόσο, όλα τα κόμματα της Αριστεράς στην Ευρώπη υποστηρίζουν τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, όχι μόνο λόγω της αλληλεγγύης μεταξύ συγγενών ιδεολογικά κομμάτων, αλλά και γιατί προσδοκούν πως μια επιτυχημένη για την Ελλάδα διαπραγμάτευση θα ενισχύσει και τις δικές τους δυνάμεις στις χώρες τους.
Για τους περισσότερους προοδευτικούς Ευρωπαίους, εννοείται, των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων, η ελληνική κυβέρνηση είναι η μοναδική στην Ευρώπη που ταυτίζεται με το ρηθέν από τον Αβραάμ Λίνκολν «κυβέρνηση του λαού, από τον λαό, για τον λαό». Οι ελπίδες για μια Ευρώπη των λαών εναποτίθενται στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη φρενίτιδα που καλλιεργούν τα ΜΜΕ για τις στυλιστικές επιλογές υπουργών και πρωθυπουργού, καθώς και η πραγματική δυνατότητα να πλησιάσει κάποιος και να μιλήσει με αυτούς τους ανθρώπους στις καθημερινές τους δραστηριότητες, δημιουργούν την εικόνα του λαϊκού ήρωα για τους ανθρώπους που φέρουν το βάρος της εκλογικής επιτυχίας και της αρμοδιότητας μιας επιτυχούς διαπραγμάτευσης.
Εδώ ακριβώς είναι που χρειάζεται προσοχή. Γιατί οι ήρωες κατατροπώνουν ή πέφτουν μαχόμενοι. Διαφορετικά, απαξιώνονται και απορρίπτονται. Όμως είναι βέβαιο πως σε μια διαπραγμάτευση, η ρήξη, εφόσον θα έχει ολέθρια για όλους αποτελέσματα, δεν υπάρχει ως επιλογή, όπως δεν υπάρχει και η δυνατότητα του θριάμβου, της πανωλεθρίας του αντιπάλου.
Το ζητούμενο είναι να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις, βήμα το βήμα, ώστε με αυτόν τον τρόπο να οικοδομείται μια νέα σχέση της Ελλάδας με τους εταίρους της και οι λαοί να βρεθούν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της φροντίδας της Ευρώπης. Η διαπραγμάτευση δεν είναι δουλειά ηρώων, αλλά ανθρώπων με υπομονή, όραμα και στρατηγική.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής περιλαμβάνεται και η πολιτική ρητορεία. Η υπερβολή, η ασάφεια, η πρόκληση, η συγκατάβαση είναι ρητορικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται κάθε φορά, ώστε να επιτευχθεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, το οποίο μπορεί να έχει διαφορές από αυτό που έχει δηλωθεί. Ο πολιτικός λόγος και ο πολιτικός στόχος δεν ταυτίζονται κατ' ανάγκη, αρκεί να είναι στην ίδια κατεύθυνση.
Το ζητούμενο από την κυβέρνηση δεν είναι μια ηρωική στάση, αλλά μια θετικά αποτελεσματική διαπραγμάτευση. Υποχωρήσεις θα γίνουν. Είναι λογικό και αναμενόμενο.
Οι Έλληνες διαπραγματευτές δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζονται ούτε οι ίδιοι να επιδιώκουν ή να δέχονται να αντιμετωπίζονται ως ήρωες. Εξάλλου, θα κληθούν να κυβερνήσουν και μετά το πέρας της διαπραγμάτευσης, σε ένα σκηνικό που θα έχει διαμορφωθεί ως αποτέλεσμα συγκλίσεων.
Ως ηρωικές μορφές θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη διαχείριση της νέας κατάστασης.
Αυτός ο τόπος δυστυχώς βρέθηκε συχνά σε περιστάσεις δύσκολες, από εκείνες που ευνοούν την ανάδειξη ηρώων. Ας ελπίσουμε να μην ξαναβρεθούμε στην ανάγκη τους.
πηγή: www.avgi.gr > άρθρο Κωνσταντίνου Κουσαξίδη με τίτλο > Ελλάς, η χώρα των ηρώων
> ..."αντιμέτωποι με την ηρωϊκή πτυχή της διαπραγμάτευσης"...(>άρθρο<)
(*) Ο Κωνσταντίνος Κουσαξίδης είναι υποψήφιος διδάκτωρ Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
..."ιστογραμμή"...