 |
| ..."ιστογραμμή"... |
Παρά την «πολιτική συμφωνία» που επιτεύχθηκε στην πρόσφατη «συνάντηση των επτά», εν τούτοις, όπως φαίνεται από τις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις, η όποια συμφωνία θα πρέπει να υποστεί τη «βάσανο» των τεχνοκρατών των θεσμών.
Όπως είναι γνωστό, η ελληνική κυβέρνηση διεκδίκησε και πέτυχε να επεξεργαστεί η ίδια ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων, που αυτή θεωρούσε σημαντικό για τις ανάγκες της χώρας, φτάνει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα να ήταν δημοσιονομικά ισοδύναμο με το προβλεπόμενο στο προηγούμενο μνημονιακό πρόγραμμα.
Πράγματι, ύστερα από ορισμένες παλινωδίες, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε τις προτάσεις της, σύμφωνα με τις οποίες το δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα είναι της τάξεως των 3,7 δισ. ευρώ. Οι προτάσεις αναφέρονται κυρίως σε μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και εν γένει της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης.
Το πρώτο πρόβλημα που αναδύεται από τις διαπραγματεύσεις συνίσταται στο ότι οι θεσμοί, για να αποδεχτούν τα δημοσιονομικά μέτρα, αυτά θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον μεσοπρόθεσμη διάρκεια. Δηλαδή, θα πρέπει να μπορούν να εφαρμοστούν με τα ίδια δημοσιονομικά αποτελέσματα σε βάθος χρόνου. Γίνεται σαφές πως η προσέγγιση της δημοσιονομικής που πρεσβεύουν οι θεσμοί είναι αυτή που επιδιώκει την αυτονόμησή της από το γενικότερο πλαίσιο της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής με το να θέτει, σχεδόν, αυτόνομους και ανεξάρτητους στόχους.
Ανεξαρτήτως του ύψους της απόδοσης των συγκεκριμένων προτεινόμενων μέτρων, αυτά θα θεωρούνται οιονεί "μη ικανά" αν δεν λάβουν διαχρονικό χαρακτήρα. Είναι φανερό πως όλα τα παραπάνω σημαίνουν ουσιαστικά άσκηση οικονομικής πολιτικής μόνο με σταθερούς κανόνες. Προκαθορισμένους, μη μεταβαλλόμενους κανόνες, ανεξαρτήτως των διακυμάνσεων και της κατάστασης που θα ευρίσκεται η οικονομική δραστηριότητα.
Το δεύτερο πρόβλημα συνίσταται στο τι θεωρούν οι θεσμοί μεταρρυθμίσεις. Λοιπόν, είναι γνωστό πως οι θεσμοί ως μεταρρυθμίσεις θεωρούν όλες αυτές που περιέχονται στο μνημονιακό πρόγραμμα και αφορούν την αγορά εργασίας, το ασφαλιστικό και τις αποκρατικοποιήσεις με τη μορφή των ιδιωτικοποιήσεων. Μάλιστα, πρόκειται για προσεγγίσεις που έχουν σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά, τα οποία βρίσκονται στον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης αντίληψης.
Είναι αδύνατον οι θεσμοί να κατανοήσουν άλλου είδους μεταρρυθμίσεις, λόγω απίστευτης ιδεοληψίας, που δυστυχώς εμπεριέχεται στον πυρήνα της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής.
Επομένως, η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης καθίσταται πολύ δύσκολη και χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Παρ' όλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται με κάθε τρόπο να διατηρήσει τους βαθμούς ελευθερίας που έχει κερδίσει με την απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου.
πηγή: avgi.gr άρθρο Κώστα Μελά > Η διαπραγμάτευση και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί
..."η διαπραγμάτευση & οι ευρωπαϊκοί θεσμοί"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...