 |
| http://new-deal.gr |
Το δυστύχημα με τη Γερμανία είναι, ότι καμία γενιά είτε πολιτών, είτε πολιτικών δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από την κληρονομιά που κουβαλάει, από την Ιστορία. Και οι παλαιότερες, αλλά και οι καινούργιες γενιές, ανεξάρτητα από τον χρόνο που τους χωρίζει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα παραμένουν απόγονοι του Γ΄ Ράιχ.
Το μόνο που μπορεί να απαλύνει τον πόνο των λαών που έχουν βλάψει ανεπανόρθωτα, είναι να αποδώσουν αυτά που έκλεψαν και να αποζημιώσουν τα θύματα. Μόνο όταν αυτό συμβεί θα μπουν τα θεμέλια για να ζήσουν κάποια στιγμή οι λαοί ειρηνικά. Διότι η ειρήνη παραμένει ανεκπλήρωτη συνθήκη, ακόμη και μέσα στην «πολιτισμένη» Ευρωπαική Ένωση.
Για αυτό και αποτελεί υποχρέωση συνολικά των πολιτικών σχηματισμών της Γερμανίας, να υπεραμύνονται της απόλυτης διευθέτησης των χρεών της ηθικών και υλικών, απέναντι στους άλλους λαούς. Ειδικά, όταν με κάποιους από αυτούς, κάθονται στο ίδιο οικογενειακό τραπέζι και θα πρέπει να κοιτάζονται καθημερινά στα μάτια…
Αυτό όμως, δεν αποτελεί υποχρέωση απέναντι μόνο στον Ελληνικό λαό, που τόσο βασάνισαν, αλλά και απέναντι στον Γερμανικό λαό, που ντρέπεται να κουβαλάει το στίγμα. Θα έλεγα μάλιστα, ότι η υποχρέωση απέναντι στο Γερμανικό λαό είναι πιο ισχυρή, καθώς η υπερηφάνεια του δεν του επιτρέπει ούτε να αδικεί ούτε και να αδικείται.
Όσο οι Γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο δεν καταβάλλονται στον ελληνικό λαό, τόσο αδικείται και ο Γερμανικός λαός, που επιτρέπει στους πολιτικούς του να αδικούν στον όνομα του.
Οι προκλητικές αντιδράσεις των περισσότερων πολιτικών της Γερμανίας σήμερα, απέναντι σε αυτό το ζήτημα είναι ζημιογόνες για το μέλλον της Γερμανίας, αλλά και της Ευρωπαικής Ένωσης.
Καλό θα ήταν μάλιστα να ορισθεί και ειδικό τεχνικό κλιμάκιο τεχνοκρατών από την Ελλάδα , που να επισκέπτεται τη Γερμανία, προκειμένου να συντονίζει τις ενέργειες κατάρτισης ενιαίας μελέτης προσδιορισμού των οικονομικών μεγεθών του χρέους.
Η διευθέτηση του δε, είναι απόλυτα εφικτή όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και πρακτικά, καθώς τα πλεονάσματα της Γερμανικής οικονομίας επαρκούν πλήρως για να αντιμετωπίσουν την υποχρέωση αυτή, η οποία θα έπρεπε να είχε αντιμετωπισθεί σε παρελθοντικό χρόνο.
Η περίοδος χάριτος που πήρε άτυπα οι Γερμανία, οφειλόμενη σε έλλειμμα πολιτικής βούλησης, καθώς και σε αστοχίες των παλαιότερων ελληνικών κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν το συγκεκριμένο ζήτημα, την ευνόησε ούτως ώστε να επενδύσει αυτά τα χρήματα στις δικές της πολιτικές και οικονομικές ανάγκες.
Η ενοποίηση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1990, που έδωσε έξτρα πολιτική ισχύ και δημιούργησε την Γερμανία του σήμερα, απορρόφησε όλα αυτά τα χρήματα, που όμως προορίζονταν για άλλους λαούς.
|
| http://new-deal.gr |
Γιατί σύμφωνα με την βασική αρχή του φιλελευθερισμού και νεοφιλελευθερισμού, που ασπάζεται η κυρίαρχη πολιτική παράταξη της κας Μέρκελ σήμερα, καθώς και η ίδια, «Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα». Τελείωσαν λοιπόν και τα δωρεάν γεύματα για την Γερμανία… Ήρθε η ώρα να αποδώσει αυτά που κέρδισε από τα χορηγούμενα γεύματα.
Και αυτό, πρέπει να βρουν τρόπο οι Γερμανοί πολιτικοί να το εξηγήσουν στο λαό τους και όχι να στρουθοκαμιλίζουν, να κρύβουν το κεφάλι τους στο χώμα δηλαδή , προκειμένου να αποφύγουν την πραγματικότητα. Πρέπει να εξηγήσουν λοιπόν, ότι τα σύγχρονα αγαθά τους, τα απέκτησαν και τα οφείλουν στην «ευγενική χορηγία» του Ελληνικού λαού, που ήρθε η ώρα να ξεπληρώσουν με τον εθνικό τους πλούτο. Και σε μια εποχή μάλιστα που ο Ελληνικός λαός τα έχει απόλυτη ανάγκη, καθώς τίθεται θέμα επιβίωσης του. Διαφορετικά κινδυνεύουν να οδηγήσουν τον Γερμανικό λαό σε πολιτική πλάνη, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο πολιτικός προκάτοχός τους, Αδόλφος Χίτλερ. Τα επιχειρήματα μόνο αλλάζουν, ανάλογα με τις εποχές. Το bullying παραμένει ίδιο στο θανατηφόρο αποτέλεσμα του.
Οι μικροπολιτικές τακτικές του τύπου, να αφήσουν πλεονασματικά χρήματα στα ταμεία τους, που όμως δεν τους ανήκουν , προκειμένου να χειραγωγούν την Γερμανική κοινή γνώμη, προς όφελος εκάστοτε πολιτικών συμφερόντων, επίσης δεν οδηγούν πουθενά. Η αποταμιευτική δράση που ωφελεί μόνο έναν, σε μια οικογένεια πολλών δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πολιτική στρατηγική, παρά μόνο βραχυπρόθεσμα.
Η Γερμανία έχτισε συνολικά την οικονομία της επάνω στην μη αποπληρωμή των χρεών της, μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους, καθώς στις σχέσεις της με τα κράτη της Ενωμένης Ευρώπης, που της εξασφάλισε αυτός ο θεσμός και το ευρώ.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ υποχρέωσαν τα κράτη που έλαβαν τη βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ να μην ζητήσουν αμέσως τις οφειλές των Γερμανών, διότι αποσκοπούσαν στην γρήγορη επανεκκίνηση της οικονομίας της Δυτικής Γερμανίας, ώστε να αποτελέσει ισχυρό ανάχωμα έναντι των Σοβιετικών. Αν οι πιστωτές του 1945 απαιτούσαν τότε τα οφειλόμενά τους, η Γερμανία θα χρεοκοπούσε.
Με στρωμένο το έδαφος λοιπόν, η Γερμανία ξεκίνησε μια πορεία που έμελλε να ενισχυθεί πολιτικά, από την επανένωση της με την Ανατολική Γερμανία και οικονομικά από τη δημιουργία της ευρωζώνης. Η συναλλαγματική ισοτιμία του ευρώ δε, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία πλεονασματικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και έτσι οι εξαγωγές της αυξήθηκαν και αύξησαν και το ΑΕΠ της.
Η καθαρά εξαγωγική της δραστηριότητα που της απέφερε τα πλεονασματικά στα ταμεία της, στηρίχθηκε κυρίαρχα επάνω στις οικονομικές της συναλλαγές με τα υπόλοιπα κράτη μέλη και διευκολύνθηκε με την χρήση του ευρώ, ως μονοπωλιακού νομίσματος μέσα στην Ευρώπη.
|
| http://new-deal.gr |
1) Την απορρόφηση των προιόντων της σε ξένες αγορές καθώς καταργήθηκαν οι δασμοί για εισαγωγές –εξαγωγές και η εξωτερική αγοραστική δύναμη θα αυξανόταν.
2) Την αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων της, καθώς η μονονομισματική διαχείριση των αγορών έδινε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στου Γερμανικούς ομίλους, να αναπτυχθούν σε πολυεθνικές.
3) Τη δημιουργία οικονομικών μονοπωλίων και καρτέλ.
Έτσι η Γερμανία δημιούργησε μια ισχυρότατη οικονομία, βασισμένη σε πελατειακή δύναμη που αντλούσε όχι από το εσωτερικό της, αλλά από ξένες αγορές, που της εξασφάλιζε η συγγένεια, στην Ευρωπαική Ένωση.
Αποτελεί λοιπόν οικονομική, αλλά και ηθική της υποχρέωση να αποπληρώσει το χρέος της απέναντι στην Ελλάδα, καθώς και να τζιράρει τα υπόλοιπα πλεονασματικά της μέσα στην Ευρωπαική αγορά, που τόσο πολλά της οφείλει…
Το κατοχικό δάνειο και οι Γερμανικές αποζημιώσεις ισοδυναμούν περίπου με το οφειλόμενο χρέος της Ελλάδας, απέναντι στους πιστωτές της.
Τα τεχνητά εμπόδια βέβαια που ορθώνονται από εξωτερικούς, αλλά και εσωτερικούς παράγοντες, όπως το πολιτικό bullying, η γερμανική παραφιλολογία μέσω των γερμανικών media, οι ανυπόγραφες διεκδικήσεις από τους προηγούμενους έλληνες υπουργούς δικαιοσύνης, τα μνημόνια που υπογράφηκαν από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις και αναιρούν τον όποιο συμψηφισμό μπορεί να γίνει με το ελληνικό χρέος, οι ενυπόγραφες λίστες επικίνδυνων ελλήνων επιστημόνων, όχι μόνο για την κοινωνική ειρήνη αλλά και την επιστημονική ειρήνη, που δηλώνουν – αν είναι δυνατόν – ότι προσβάλλονται όταν προσβάλλονται οι Γερμανοί, τη στιγμή που η χώρα τους αδικείται και προσβάλλεται κατάφορα από τους Γερμανούς, η εσωτερική τρόικα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων στα χνάρια του κινηματογραφικού Αρτέμη Μάτσα, δεν αποτελούν παρά εμπόδια που πρέπει να υπερπηδηθούν από τον ίδιο το λαό…με όλες τις έννοιες…