...re-public.gr..."Jan Toporowski – Μία όχι πολύ Ελληνική τραγωδία"..." Με την χρηματοοικονομική ενσωμάτωση, οι κρατικές εγγυήσεις έπαψαν να υπάρχουν.Διαδικασίες ανταγωνισμού στις τραπεζικές αγορές υποχρεώνουν τις γερμανικές, γαλλικές και ολλανδικές τράπεζες να αποκτούν ως περιουσιακά στοιχεία τα ασθενή χρέη της νότιας Ευρώπης.
Κατά συνέπεια, οι καταθέσεις στις εμπορικές τράπεζες των γερμανικών, γαλλικών και ολλανδικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών στηρίζονται σε κάποιο βαθμό στα περιουσιακά στοιχεία που οι τράπεζές τους κατέχουν στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Για χάρη των τραπεζών τους και των καταθέσεων των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, οι κυβερνήσεις της Βόρειας Ευρώπης πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη της νότιας Ευρώπης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η διαφθορά και η φοροδιαφυγή που θεωρείται διαδεδομένη στην Ελλάδα δεν έπαιξε ρόλο στην επιδείνωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Η διαφθορά είναι σοβαρό πρόβλημα αλλά πρέπει να καταπολεμηθεί με τη διαφάνεια και τη δημοκρατική υπευθυνότητα.
Τίποτα δεν θα ήταν χειρότερο για την ελληνική δημοκρατία ή για τους περιορισμένους, δυστυχώς, δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το να γίνει εισπράκτορας χρέους για τις ξένες τράπεζες και τις πολυμερείς υπηρεσίες όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλες. Όλα τα κράτη οφείλουν να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους μολονότι αυτό δεν σημαίνει, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ότι πρέπει να αποπληρώσουν τα χρέη τους αμέσως. Πέρα από ένα σημείο, όμως, η αντίληψη ότι το πρώτο καθήκον ενός κράτους είναι να πληρώνει μαζικά κρατικά χρεώγραφα σε ξένα συμφέροντα μπορεί μόνο να εξαντλήσει τους συμβιβασμούς στους οποίους στηρίζεται η δημοκρατία.
Κάπως έτσι οι δημοκρατίες πολλών αναπτυσσόμενων κρατών υπονομεύθηκαν από τη διεθνή χρεωστική κρίση της δεκαετίας του 1980. Εάν επιβληθούν παρόμοιες πιέσεις, η προοπτική για τη δημοκρατία στην Ευρώπη θα είναι ζοφερή"...πηγή: re-public.gr...όλο το άρθρο:"μία όχι πολύ ελληνική τραγωδία"(>άρθρο<)..................."ιστογραμμή"...
Κατά συνέπεια, οι καταθέσεις στις εμπορικές τράπεζες των γερμανικών, γαλλικών και ολλανδικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών στηρίζονται σε κάποιο βαθμό στα περιουσιακά στοιχεία που οι τράπεζές τους κατέχουν στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Για χάρη των τραπεζών τους και των καταθέσεων των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, οι κυβερνήσεις της Βόρειας Ευρώπης πρέπει να αναχρηματοδοτήσουν τα χρέη της νότιας Ευρώπης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η διαφθορά και η φοροδιαφυγή που θεωρείται διαδεδομένη στην Ελλάδα δεν έπαιξε ρόλο στην επιδείνωση του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Η διαφθορά είναι σοβαρό πρόβλημα αλλά πρέπει να καταπολεμηθεί με τη διαφάνεια και τη δημοκρατική υπευθυνότητα.
Τίποτα δεν θα ήταν χειρότερο για την ελληνική δημοκρατία ή για τους περιορισμένους, δυστυχώς, δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το να γίνει εισπράκτορας χρέους για τις ξένες τράπεζες και τις πολυμερείς υπηρεσίες όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλες. Όλα τα κράτη οφείλουν να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους μολονότι αυτό δεν σημαίνει, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ότι πρέπει να αποπληρώσουν τα χρέη τους αμέσως. Πέρα από ένα σημείο, όμως, η αντίληψη ότι το πρώτο καθήκον ενός κράτους είναι να πληρώνει μαζικά κρατικά χρεώγραφα σε ξένα συμφέροντα μπορεί μόνο να εξαντλήσει τους συμβιβασμούς στους οποίους στηρίζεται η δημοκρατία.
Κάπως έτσι οι δημοκρατίες πολλών αναπτυσσόμενων κρατών υπονομεύθηκαν από τη διεθνή χρεωστική κρίση της δεκαετίας του 1980. Εάν επιβληθούν παρόμοιες πιέσεις, η προοπτική για τη δημοκρατία στην Ευρώπη θα είναι ζοφερή"...πηγή: re-public.gr...όλο το άρθρο:"μία όχι πολύ ελληνική τραγωδία"(>άρθρο<)..................."ιστογραμμή"...