 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 2002 |
τoυ Τάσσου Ν. Δίκα, αρχιτέκτονα*
Η ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ
-ως κόμμα- συνίσταται ότι αποτελεί ιστορικά εξαίρεση όπου ένα κόμμα της
αριστεράς (το οποίο παραδοσιακά ακολουθούσε μονοψήφιο ποσοστό του πληθυσμού και
μάλιστα κάτω του 5%), σε διάστημα λίγων ετών έφτασε να στηρίζεται εκλογικά και
να υποστηρίζεται κοινωνικά από ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών, το οποίο με
ποσοστό 36% το έφερε δύο φορές στη συγκυβέρνηση της χώρας σε διάστημα δύο
ετών.
Αυτό δεν σημαίνει κατ
ανάγκη ότι το τμήμα αυτό του πληθυσμού προσχώρησε σε όλες τις
ιδεολογικοπολιτικές του θέσεις, αλλά τουλάχιστον σημαίνει ότι το εμπιστεύθηκε,
ανοίγοντας ταυτόχρονα δίαυλο επικοινωνίας με την ουσία της πολιτικής που το
διέπει.
H άνοδός του ΣΥΡIZA στη
διακυβέρνηση της χώρας σχετίζεται με την απόγνωση της ελληνικής κοινωνίας η
οποία είδε την χρεοκοπία της χώρας να εξελίσσεται ταχύτατα, είδε την
φτωχοποίηση των νοικοκυριών εξ αιτίας των μνημονιακών μέτρων που επιβλήθηκαν
στη χώρα από τους δανειστές – εταίρους στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα από κοινού με
το ΔΝΤ, αντιλαμβανόμενο με τραυματικό τρόπο, ταυτόχρονα με την μεγάλη απαξίωση
των υπεύθυνων κομμάτων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) που ιστορικά χρεώθηκαν την στρεβλή,
υποθηκευμένη, πλαστή και διαπλεκόμενη ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να
«ακροβατήσει» μεταξύ στόχων και απαιτήσεων της επιτροπείας των δανειστών –
κρατών της Ε.Ε (και ταυτόχρονα του ΔΝΤ) και της προσπάθειας διάσωσης και
ουσιαστικής ανάκαμψης – ανάπτυξης της κοινωνίας, με επίκεντρο τα πλέον
ευαίσθητα κατώτερα οικονομικά - κοινωνικά στρώματα, συμπεριλαμβανομένης και της
πληγείσας μεσαίας τάξης η οποία σε μεγάλο βαθμό έχει φτωχοποιηθεί.
Παράλληλα η κοινωνική
απαξίωση σε συλλογικούς θεσμούς (συνδικαλιστικούς, συνεταιριστικούς κλπ) λόγω
των ιστορικά στρεβλών πολιτικά χειρισμών έφερε ακόμη ένα πλήγμα στο πλέγμα της
σχέση κοινωνίας και των συλλογικών της θεσμών, που καλείται να το επουλώσει ο
ΣΥΡΙΖΑ (ως κόμμα και ως κυβέρνηση της αριστεράς) με έναν ευρύτατο θεσμικό και
όχι μόνο διάλογο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ -ως η βασική
κυβερνητική συνιστώσα- αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα που θέλει την Ε.Ε. να
κυριαρχείται από κυβερνήσεις φίλα προσκείμενες στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη του
καπιταλισμού και της πολιτικής ως έκφρασης συγκεκριμένων ισχυρών κοινωνικών,
οικονομικών, και χρηματοπιστωτικών συμφερόντων (που κυριάρχησαν πλέον τις
τελευταίες δεκαετίες και σε παγκόσμιο επίπεδο), που εκμεταλλεύθηκαν την
αδυναμία των κρατών, φορέων, και κομμάτων να αντιδράσουν μέσα από μέτρα θεσμικά
που να παρεμποδίσουν την επικυριαρχία της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου ως
νεωτερικού εποικοδομήματος του καπιταλισμού πέρα και πάνω από τα κράτη και τους
θεσμούς και σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, των κοινωνιών, του
περιβάλλοντος, της ίδιας της δημοκρατίας.
Παραπομπή: anixneuseis.gr > άρθρο του Τάσσου Ν. Δίκα > H ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ: από το χθες, στο αύριο (1. Η εξαίρεση του κανόνα)
* Ο Τάσσος Δίκας, είναι αρχιτέκτονας, μέλος της Ο.Μ. Μηχανικών και του Τμήματος Τέχνης & Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης.
Παραπομπή: anixneuseis.gr > άρθρο του Τάσσου Ν. Δίκα > H ιδιαιτερότητα του ΣΥΡΙΖΑ: από το χθες, στο αύριο (1. Η εξαίρεση του κανόνα)
* Ο Τάσσος Δίκας, είναι αρχιτέκτονας, μέλος της Ο.Μ. Μηχανικών και του Τμήματος Τέχνης & Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης.
..."ιστογραμμή"...