 |
| Tάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1995 |
Τα περισσότερα διεθνή ΜΜΕ παρουσιάζουν τη μάχη του πετρελαίου είτε ως υπόθεση με γεωπολιτικά κίνητρα και σκοπιμότητες είτε ως σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ των παραγωγών. Σίγουρα ισχύουν και το ένα και το άλλο, αλλά ένα είναι πλέον σίγουρο: η παγκόσμια αγορά ενέργειας προετοιμάζεται για την επόμενη ημέρα. Μία ημέρα με λιγότερη κατανάλωση και μεγαλύτερα αποθέματα. Γι' αυτό άλλωστε μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι αναπροσαρμόζουν τις επενδυτικές στρατηγικές τους "ντύνοντάς" τις με οικολογικό μανδύα. Και σίγουρα με κατακλυσμιαίες αλλαγές στον γεωπολιτικό χάρτη.
Από ορισμένες απόψεις, τα σημάδια της αλλαγής της αγοράς ενέργειας εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο: Η αμερικανική σχιστολιθική άνθηση είναι μια πραγματικότητα. Μέχρι το 2020 οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να στείλουν περίπου 80 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα υγροποιημένου φυσικού αερίου προς την Ευρώπη ετησίως -περίπου τα δύο τρίτα του όγκου που η Ρωσία εξήγαγε στην Ευρώπη το 2015 και ελάχιστα κάτω από το ένα τρίτο της συνολικής κατανάλωσης φυσικού αερίου στην Ευρώπη, η οποία είναι 400 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα ανά έτος (450 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, αν συμπεριληφθεί η Τουρκία). Επίσης η Αυστραλία πρόκειται να προσθέσει τόσο LNG στην παγκόσμια προσφορά όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες τα επόμενα πέντε χρόνια.
Παράλληλα, οι παραγωγοί που δεν ανήκουν στον ΟΠΕΚ διεκδικούν πρόσθετο μερίδιο. Υπάρχουν και οι μακροπρόθεσμες προκλήσεις -και ίσως οι πιο σημαντικές-, όπως η απειλή να κατακτηθεί ένα ανώτατο όριο στην παγκόσμια ζήτηση πετρελαίου ως απάντηση στην κλιματική αλλαγή. Το σίγουρο είναι ότι μακροπρόθεσμα η βιομηχανία πετρελαίου εισέρχεται σε μια εποχή αυξανόμενου ρίσκου, δεδομένου ότι η πρόοδος για την κλιματική αλλαγή θέτει σε κίνδυνο την κυριαρχία των ορυκτών καυσίμων στην παγκόσμια αγορά ενέργειας.
(δείτε τη συνέχεια)
Συνέχεια: ..."η μάχη του πετρελαίου"...(>άρθρο<)
Ένα απειλητικό σενάριο προέρχεται από τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μερικές μελέτες επικεντρωμένες στο κλίμα επεδίωξαν να ποσοτικοποιήσουν τα «καιόμενα» ορυκτά καύσιμα ως μέρος των παγκόσμιων αποθεμάτων, με δεδομένο τον στόχο του περιορισμού της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου. Πρόσφατη μελέτη υπολογίζει ότι η τήρηση του ορίου των 2 βαθμών σημαίνει ότι η Μέση Ανατολή θα δει τα περισσότερα από τα αποθέματά της να λιμνάζουν κάτω από τη γη -το 38%- σε σύγκριση με τον παγκόσμιο μέσο όρο του 33%. Αυτό οφείλεται στο μεγάλο μέγεθος των πόρων της Μέσης Ανατολής σε σχέση με τον μέχρι τώρα μέτριο ρυθμό παραγωγής της.
Αντιθέτως, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να βρεθούν με το μικρότερο επίπεδο λιμναζόντων αποθεμάτων. Μόνο 6% των αμερικανικών συμβατικών αποθεμάτων αργού εκτιμήθηκαν ως «μη καιόμενα», κατά πάσα πιθανότητα λόγω της σχετικά μικρής ποσότητας πετρελαίου που απομένει και των συγκριτικά υψηλών ρυθμών παραγωγής.
Όλα αυτά αποτελούν σαφείς ενδείξεις ότι το παιγνίδι της ενέργειας είναι πολύ πιο σκοτεινό από όσο κάποιοι θέλουν να εμφανίσουν.
πηγή: avgi.gr άρθρο του Γ. Τριποταμιανού > Η μάχη του πετρελαίου
..."η μάχη του πετρελαίου"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...