..."η... περιφρονητέα ύλη"...(>άρθρο<)

Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1997

Tου Κώστα Καναβούρη

Σιγά, σιγά, με πολύ κόπο (και με τα αναπόφευκτα -αλλά όχι μοιραία- λάθη και καθυστερήσεις), αρχίζει να ανασηκώνεται το βαρύ χαλί της διαπλοκής που ρήμαξε τη χώρα και που βέβαια χρησιμοποιεί κάθε θεμιτό και κυρίως αθέμιτο μέσο για να σταματήσει η προσπάθεια. Μια προσπάθεια που ακόμα δεν έχει κριθεί, αυτό ας μην μας διαφεύγει.

Όταν ο υπόδικος επικεφαλής του ΔΟΛ Σταύρος Ψυχάρης λέει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι προσωρινή, προφανώς δεν έχει χάσει τα λογικά του. Το αντίθετο συμβαίνει. Ξέρει πολύ καλά ότι το σύστημα εξουσίας -το οποίο η κυβέρνηση πολιορκεί χωρίς ακόμα να το έχει κατακτήσει- έχει πολλές, πάρα πολλές εφεδρείες όχι μόνο για να αντισταθεί, αλλά και για να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες ώστε να γυρίσει το «παιχνίδι» προς όφελός του. Οπότε δεν υπάρχει καιρός για πανηγυρισμούς, αλλά μόνο για σκληρή δουλειά, με απόλυτη προσήλωση και απόλυτη εντιμότητα, που είναι και το βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα.

Όταν με τόσο μόχθο ξεσκεπάζεις τα όσα διεπράχθησαν εις βάρος του ελληνικού λαού, θα πρέπει να είσαι ανεπίληπτος έως κεραίας. Το σύστημα (δεν είναι καινούργιο αυτό) είναι αδίστακτο, ανελέητο και χωρίς πολιτικούς, ηθικούς ή άλλους φραγμούς. Και επειδή δεν είναι ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα, αλλά τα μέσα είναι εκείνα που διαμορφώνουν τον σκοπό, θα πρέπει να μην σταματήσει η προσπάθεια στην καταγγελία αυτής της απίστευτης χυδαιότητας που έχει εξαπολυθεί εναντίον της κυβέρνησης, αλλά να καταδεικνύεται και να αποκαλύπτεται με ατράνταχτες αποδείξεις αυτό που πριν λίγο καιρό έμοιαζε εξωπραγματικό.

Ένα μυστικό που κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα αλλά που κανείς δεν εκστόμιζε πέρα από το επίπεδο των αόριστων καταγγελιών: ότι επί δεκαετίες και με ιδιαίτερη ένταση τα (αρκετά) τελευταία χρόνια συνέβαινε μια τεράστια επιχείρηση πολιτικής, οικονομικής και ηθικής απάτης εις βάρος του ελληνικού λαού. Και ότι ο ελληνικός δεν ήταν απλώς το πειθήνιο υποζύγιο που σήκωνε στις πλάτες του τις συνέπειες της απάτης και της κλοπής, δεν ήταν απλώς η εύκολη φορολογητέα ύλη. Κυρίως ήταν η εύκολη... περιφρονητέα ύλη από όλο τον τεράστιο, πολυδαίδαλο και πολυεπίπεδο εσμό των ταγών του συστήματος. Που βεβαίως αλώνιζαν ( και συνεχίζουν να αλωνίζουν, ας μην γελιόμαστε) στον αλωμένο κρατικό μηχανισμό, στην ίδια τη λειτουργία του κράτους δηλαδή, μια λειτουργία που κατάντησε (με τις οχληρότατες συνέπειες τις οποίες γνωρίζουν όσοι τις υφίστανται) μια μηχανή παραγωγής και προσπορισμού κερδών για όσους καθόριζαν τη λειτουργία της.

Μια μηχανή βαριά και δυσκίνητη που δεν δούλευε (και δεν δουλεύει) για την παραγωγή και την ανάπτυξη, αλλά για να στρέφει το πολύ και εύκολο χρήμα προς την πλευρά των επιτήδειων. Πάντοτε εις βάρος της περιφρονητέας ύλης που λέγεται ελληνικός λαός. Αλήστου μνήμης η ρήση του επιχειρηματικού αστέρα Ρέστη, «άμα με βρείτε φορολογήστε με». Έτσι, στα μούτρα, που λένε.

Αλλά τέτοιες δηλώσεις ακραίας περιφρόνησης δεν γίνονται χωρίς το πλαίσιο ενός ασύδοτου καθεστώτος ασυλίας της διαφθοράς και εξαχρείωσης του δημόσιου βίου το οποίο με συνέπεια υπηρέτησαν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. χωρίς να ορρωδήσουν μπροστά στη χρήση ουδενός μέσου. Από τη χρήση του ψεύδους εν ψυχρώ, τη διαστροφή, τη στρεψοδικία, μέχρι τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών. Από την ακραία απόλυση 2.000 ανθρώπων της ΕΡΤ, την τραγική φτωχοποίηση του πληθυσμού και την εκτίναξη της ανεργίας (ειδικά των νέων) σε φρικώδες ύψος μέχρι την αναγόρευση των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών σε βασικό οικονομικό εχθρό του λαού, του τόπου και του έθνους, μη σας πω. Αναγόρευση μάλιστα που έγινε με όλες τις τιμές της περιφρόνησης: με ξυλοδαρμούς, με μηνύσεις, με ψεκασμούς, με βάναυσες και χυδαίες κατηγορίες. Τιμές βέβαια που επιφυλάχτηκαν και προς οποιαδήποτε διεκδίκηση. Η οποία πάντοτε έβλαπτε την αγορά, τον τουρισμό, την οικονομία και γενικώς ήταν εναντίον της κοινωνίας.

Ποιοι τα έλεγαν αυτά; Οι ίδιοι που σήμερα σκίζουν τα ακριβά τους ιμάτια για τα δίκια των αγώνων. Δεν είναι παράλογο. Είναι ακριβώς η άλλη όψη της περιφρόνησης εις βάρος της ίδιας περιφρονητέας ύλης που θεωρούν ότι μπορεί να άγεται και να φέρεται με ένα νεύμα των Πρετεντέρηδων, των Πρετεντερηδίσκων και των ποικιλώνυμων χαλκείων μιας κατασκευασμένης πραγματικότητας. Ό,τι δηλαδή γινότανε πάντα. Και από πίσω ένας τρελός χορός δισεκατομμυρίων. Βλέπετε, η περιφρόνηση υπήρξε εξαιρετικά κερδοφόρα.

Εξ αυτού του γεγονότος προκύπτει και ο σημερινός ιερός πόλεμος εναντίον της κυβέρνησης. Γιατί βέβαια είναι καταστροφή για το σύστημα το να μπει σε τάξη το τηλεοπτικό τοπίο. Αυτός ο «εξαίσια» περιφρονητικός και «γλαφυρά» προσοδοφόρος (με τα λεφτά των άλλων και τα σκοτεινά δάνεια) μηχανισμός διαστρέβλωσης και απόκρυψης της αλήθειας, δηλαδή μηχανισμός καταστολής πολιτικού και ανθρώπινου δικαιώματος, αφού η πρόσβαση στην αλήθεια αποτελεί βασικό δικαίωμα του ανθρώπου.

Δεν είναι λοιπόν να μας ξενίζει η αγριεμένη αντίδραση και του ΔΟΛ και των καναλιών και των πολιτικών τους υφισταμένων. Για πρώτη φορά νιώθουν να χάνουν το χρυσοτόκο δικαίωμά τους στην περιφρόνηση. Δεν είναι να μας ξενίζει η κάπως παρδαλή, ας πούμε, συμπεριφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Που απαντά, με άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, για τις δηλώσεις του «πόθεν έσχες» και δεν καταδέχεται να πάει στη Βουλή για να μην ακούσει τον πρωθυπουργό (οπότε θα ήταν αναγκασμένος να απαντήσει) να καταθέτει την επιστολή Μπόργιανς που αποκαλύπτει την εμπλοκή Σαμαρά και κυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ στην ασυδοσία του αφορολόγητου και αδιευκρίνιστης προέλευσης χρήματος.

Και η εμπλοκή όμως και η άρνηση παρουσίας στη Βουλή, είναι εκφράσεις της ίδιας περιφρόνησης. Κι όσο αυτό το αποτρόπαιο πρόσωπο της εξουσίας με τρόπαιο την περιφρονητέα ύλη θα αποκαλύπτεται, τόσο πιο επικίνδυνο θα γίνεται. Πιο αδίστακτο, πιο εκδικητικό και πιο εφευρετικό. Η αγάπη είναι πάντοτε εφευρετική, έλεγε ο ιερός Χρυσόστομος. Ιδιαίτερα -κατά ιεροσυλία- η αγάπη του χρήματος και της εξουσίας.

πηγή: avgi.gr άρθρο του Κώστα Καναβούρη > Η... περιφρονητέα ύλη

 ..."η... περιφρονητέα ύλη"...(>άρθρο<)

..."ιστογραμμή"...