 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1995 |
Ένας χρόνος πέρασε που κυβερνάται η χώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε συνεργασία με το κόμμα των ΑΝ.ΕΛΛ.
Ανεξαρτήτως με το αν κάποιος είναι πολύ, λίγο ή καθόλου ικανοποιημένος από το κυβερνητικό έργο, γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρόνου αναλώθηκε στη σκληρή διαπραγμάτευση με την πλευρά των δανειστών, η οποία επέδειξε μεγάλη αδιαλλαξία και συχνά προκλητικότητα.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, παρά τις δυσκολίες που συνεχώς δημιουργούσε η στάση της άλλης πλευράς, έθεσε χιλιάδες ανθρώπους υπό την προστασία του προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Απέτρεψε την οδυνηρή εξέλιξη των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, για την οποία εξασφάλισε προστασία στο 60%, έναντι του 16% που είχε συμφωνήσει ο Σαμαράς.
Προχώρησε στη ρύθμιση των εκατό δόσεων που έβγαλε από το αδιέξοδο χιλιάδες οικογένειες και έφερε ζεστό χρήμα στα δημόσια ταμεία. Διατήρησε το ΕΚΑΣ για τους χαμηλοσυνταξιούχους, επανέφερε σε λειτουργία την ΕΡΤ και άνοιξε τον δρόμο για τις περιβόητες λίστες των φοροφυγάδων.
Η τραγωδία του Αιγαίου επιβεβαίωσε πόσο σημαντική ήταν και θα εξακολουθήσει να είναι η παρουσία μιας κυβέρνησης σαν την ελληνική. Η ανθρωπιστική στάση της Ελλάδας με αριστερή κυβέρνηση ήταν το βάλσαμο της αλληλεγγύης μέσα στη σκληρότητα του πολέμου και της προσφυγικής καταστροφής.
Η Αριστερά άφησε ένα κοινωνικό, δημοκρατικό πρόσημο στο τέλος αυτής της περιόδου. Ωστόσο, εδώ και αρκετό καιρό εξαντλείται η φάση του Μνημονίου. Η Αριστερά χρειάζεται νέα αφήγηση, συνεκτικό όραμα, που θα ενώσουν την κατακερματισμένη κοινωνία.
Ο σημερινός καπιταλισμός είναι ο καπιταλισμός της απορρύθμισης. Ψηφιακός και παγκοσμιοποιημένος, δείχνει παντού το απαίσιο πρόσωπό του.
Χαλιναγωγείται, άραγε; Εδώ είναι και το πιο δύσκολο σημείο για την Αριστερά. Πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα: με ποιες μορφές δημόσιας εξουσίας και ποιες δομές αλληλεγγύης η κοινωνία θα θέτει υπό έλεγχο τις ορέξεις ενός αδηφάγου συστήματος και θα παρέχει προστασία στους αδύνατους, το περιβάλλον, τα δικαιώματα.
Το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, με την εμπειρία, πλέον, της διακυβέρνησης και την ευθύνη που έχει αναλάβει απέναντι στους εργαζόμενους της Ευρώπης, μπορεί να γίνει το εργαστήρι της νέας αφήγησης που χρειαζόμαστε. Για την Ελλάδα της Δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Για την Ευρώπη των δικαιωμάτων και της ανάπτυξης. Για μια νέα ισορροπία αγοράς και Δημοκρατίας.
πηγή: avgi.gr άρθρο του ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ > Ένας χρόνος, ένα όραμα
..."ένας χρόνος, ένα όραμα"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...