 |
| avgi.gr |
ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΛΗΘΑΡΑ (*)
Από το δημοψήφισμα κι έπειτα έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου. Σταμάτησα να ξεκοκαλίζω εφημερίδες και ειδησεογραφικές ιστοσελίδες και περιόρισα σημαντικά τις συζητήσεις και αναζητήσεις πολιτικού περιεχομένου στα social media. Μου έκανε καλό. Η ματαίωση και διάψευση των προσδοκιών έγινε λιγότερο οδυνηρή.
Ακόμα και σήμερα, προσπαθώ να μείνω μακριά από πολιτικές συζητήσεις και να παρακολουθώ διακριτικά τα δρώμενα στην πολιτική σκηνή, εστιασμένος πια στα επαγγελματικά και οικογενειακά μου καθήκοντα. Κι αν αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το άρθρο είναι γιατί το υποσχέθηκα στη φίλτατη επιμελήτρια των «Συναντήσεων».
Ακόμα και σήμερα, προσπαθώ να μείνω μακριά από πολιτικές συζητήσεις και να παρακολουθώ διακριτικά τα δρώμενα στην πολιτική σκηνή, εστιασμένος πια στα επαγγελματικά και οικογενειακά μου καθήκοντα. Κι αν αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το άρθρο είναι γιατί το υποσχέθηκα στη φίλτατη επιμελήτρια των «Συναντήσεων».
Είμαι λοιπόν ένας από τους πολλούς που απηύδισαν με τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στη χώρα. Όχι μόνο σε θέματα οικονομίας αλλά και σε κοινωνικά ζητήματα. Όπως, για παράδειγμα, στον τρόπο διαχείρισης των προσφυγικών ροών. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδήμων στη γεωπολιτική για να καταλάβει ότι έχουμε αποτύχει στη διαχείριση του τεράστιου αριθμού προσφύγων που καθημερινά φτάνουν στα παράλια των ακριτικών νησιών. Χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται στη Λέσβο, τη Χίο, την Κω, τον Ελαιώνα, το Γαλάτσι, την Ειδομένη, τα λογής hotspots. Άλλοι φεύγουν, άλλοι μένουν λίγο παραπάνω μέχρι να φύγουν, άλλοι παίρνουν τη θέση τους. Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε ακαθόριστες ώρες, άλλοτε πρωί, άλλοτε βράδυ.
Οι αργοπορίες στην απογραφή των προσφύγων είναι το μικρότερο κακό που συμβαίνει. Φίλοι που αγωνιούν καθημερινά στη Σκάλα Συκαμιάς στη Λέσβο, την Ειδομένη και το Γαλάτσι δεν μπορούν να πιστέψουν αυτά που ζουν. Το σύστημα περίθαλψης των προσφύγων υπολειτουργεί και καταφέρνει να διατηρείται ζωντανό σχεδόν αποκλειστικά χάρη στους εθελοντές, τις συλλογικότητες και τις οργανώσεις που έχουν καταφέρει να βρουν -χωρίς κρατική παρέμβαση- έναν βιώσιμο αν και εύθραυστο τρόπο λειτουργίας.
Η υποδοχή των ανθρώπων, η παροχή πρώτων βοηθειών, η μετάβαση στα κέντρα φιλοξενίας, η διανομή τροφίμων και ρουχισμού, η διάθεση και διαχείριση των δωρεών, η εκδίωξη των λογής εγχώριων αετονύχηδων είναι βασικές διαδικασίες που συμβαίνουν εν τη απουσία του κρατικού μηχανισμού. Δυναμικές παρουσίες, όπως ο δήμαρχος Λέσβου, είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Η έλλειψη συντονισμού μεταξύ υπουργείων και κρατικών υπηρεσιών είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και δυστυχώς το μέγιστο πρόβλημα δεν είναι τα περιορισμένα κονδύλια, αλλά οι εξαιρετικά περιορισμένες οργανωτικές ικανότητες της κρατικής μηχανής. Λείπουν οι άνθρωποι που θα καταφέρουν να στήσουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό και περισσεύουν τα λόγια. Όμως από μια αριστερή κυβέρνηση το τελευταίο που περιμένουμε είναι οι δηλώσεις συμπαράστασης στο δράμα των προσφύγων. Αυτό μπορεί να το κάνει μέχρι και ο Άδωνις Γεωργιάδης. Έργα απαιτούνται και μάλιστα άμεσα.
Να συσταθεί ένα νέο συντονιστικό όργανο που θα έχει διευρυμένες αρμοδιότητες και δυνατότητα λήψης άμεσων αποφάσεων, στο οποίο θα μετέχουν υψηλόβαθμα στελέχη συναρμόδιων υπουργείων και πρόσωπα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του δράματος και άρα έχουν άμεση γνώση της κατάστασης. Να συμμετέχουν το Ναυτικό στην ασφαλή μετάβαση των προσφύγων στην Αθήνα ή στην Καβάλα και τη Θεσσαλονίκη και ο Στρατός Ξηράς στη διαδικασία σίτισης και στέγασης. Να δημιουργηθούν άμεσα νέα κέντρα φιλοξενίας και να ανοίξουν σπίτια και δομές, όχι μόνο στην Αθήνα. Να γίνει αποτελεσματική διαχείριση των εθελοντών και η κατάλληλη δικτύωση των δωρεών που οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν (ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, φάρμακα κ.λπ.). Να δημιουργηθούν διαδικασίες για τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών και την απόκτηση δεξιοτήτων για τους μεγαλύτερους.
Κι όλα αυτά να γίνουν παράλληλα με πυρετώδεις διπλωματικές διεργασίες για να εξασφαλιστεί η ασφαλής είσοδος των προσφύγων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η ομαλή και ανθρώπινη υποδοχή τους. Αυτά είναι τα έργα που περιμένουμε από μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή.
Όχι άλλα λόγια, μόνο δουλειά. Όχι μόνο για τους πρόσφυγες, αλλά σε όλα τα μέτωπα. Καμιά καθυστέρηση, καμιά ανοχή πια.
(*) Ο Αχιλλέας Πληθάρας είναι περιβαλλοντολόγος
..."όχι άλλα λόγια, μόνο δουλειά"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...