 |
| Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1995 |
Εκτός από τα λάβαρα της επανάστασης μας περιμένουν τα πανό της καθημερινής διεκδίκησης.
Εκτός από το αριστερόμετρο έχουμε ανάγκη το μπλοκάκι της αποτελεσματικής διαχείρισης της καθημερινότητας.
Εκτός από τα συνθήματα για να γίνουν τα έργα χρειαζόμαστε να ξεπεράσουμε την γραφειοκρατία της υπονόμευσης, της άρνησης, της ρουτίνας.
Αρα, πολιτική χρονοχρέωση για ωρίμανση των μελετών, ολοκλήρωση των οικονομικών μελετών, προκήρυξη των διαγωνισμών, παρακολούθηση των έργων όταν αρχίσουν για να τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα.
Πλάκα κανεις;
Φωνάζει μια φωνούλα κάπου μέσα μας, κάπου μεγαφωνίζει στο πεζοδρόμιο της επαναστατικής κάθαρσης….
Κι όμως. Πιο απλά τα πράγματα δεν είναι.
Εμείς που σώσαμε την παρτίδα, για να μην γίνει ή αριστερά της παρένθεσης, εμείς που υπερασπιζόμαστε το δύσκολο δρόμο της συνθηκολόγησης και της ψυχοφθόρας και πολλές φορές αναποτελεσματικής διαπραγμάτευσης αλλά και λουζόμαστε τις ανεπάρκειες των υπουργείων, την φυγή πρωτοκλασάτων στελεχών μας έχουμε στην ουσία να «μαζέψουμε τον τραχανά» που άλλοι άπλωσαν αλλά και να αντιμετωπίσουμε το πολιτικό σαμποτάζ από τους νοσταλγούς της αριστερής παρένθεσης, αλλά τους «διαχειριστές» της καθαρότητας των κινημάτων αλληλεγγύης!
Ας αφήσουμε την χρήσιμη εν πολλοίς αλληγορία και ας τα κάνουμε φραγκοδίφραγκα.
Τι σημαίνει να διοικήσει ή αριστερά;
Για τα υπουργικά καθήκοντα και τον ρόλο του πρωθυπουργού είναι τομέας που εν πολλοίς μας ξεπερνάει. Αλλά επειδή είναι και πρόεδρος του κόμματος που έχει και γραμματέα και κεντρική επιτροπή τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα.
Και τα μέλη της Κ.Ε τώρα ήρθε ή ώρα να βελτιώσουν την λαϊκότητα τους την επαφή με την κοινωνία. Αυτό που κάνει ο γραμματέας ας το κάνουν όλοι….
Και επειδή εμείς εκτός από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, και το να ανήκουμε σε μια οργάνωση μελών που έχει και νομαρχιακή, τυχαίνει να είμαστε εργαζόμενοι με σωματείο και ομοσπονδία, αλλά και μέλη δημοτικών κινήσεων και σε σύλλογο γονέων ίσως, αλλά και σε αθλητικό σωματείο, αλλά και σε φορέα αλληλεγγύης και… πάει μακριά ή βαλίτσα.
Ο καθείς εφ ω ετάχθη δηλαδή ο καθένας ας υπηρετήσει αυτό που αποδέχτηκε να υπηρετήσει αλλά ας έχει και το νου του που λέει ο λαός.
Αυτό σημαίνει και οργάνωση μελών.
Δηλαδή εκτός από το να κουβεντιάζει τις πολιτικές εξελίξεις πράγμα άλλωστε και αναγκαίο και ευχάριστο ώστε… προπονημένοι να κατεβαίνουμε στο γήπεδο, στο καφενείο με συγχωρείτε εννοούσα, στο σωματείο εννοούσα αλλά και στο καφενείο πραγματικά το εννοούσα, χρειάζεται λοιπόν και κάτι άλλο.
Τι ακριβώς; Να θεωρήσουμε ότι ή υπόθεση της διακυβέρνησης δεν είναι υπόθεση ανάθεσης, ευχής και κατάρας για το ριζικό μας, για τον ανεπαρκή αλλά μια χαρά κατά τ’ άλλα σύντροφο ή μη υπουργό μας.
Αλλά είναι άσκηση δημοκρατίας.
|
Στήριξη της θεωρίας των συνεχών ρήξεων. Διαχείριση, διαχείριση, διαχείριση.
Όχι της ήττας, όχι των συμβιβασμών, όχι κολπάκια στον κόσμο που καταλαβαίνει περισσότερο από μας τους οργανωμένους γι’ αυτό και έχει μια πιο προσωπική σχέση με τον Τσίπρα.
Διαχείριση αυτής της σχέσης που στηρίζεται στην εικόνα της ειλικρίνειας σε μια πιο στερεή σχέση πολιτικής κουλτούρας που εν δυνάμει μπορεί και πρέπει να αποκτήσει αριστερά χαρακτηριστικά. Και όταν λέμε αριστερά χαρακτηριστικά εννοούμε πρώτα απ όλα να έχει τα χαρακτηριστικά της ενεργής πολιτικής συμμετοχής και παραίτηση από την ανάθεση.
Και για μας τους «επαΐοντες» με συλλογικές αποφάσεις να διεκδικήσουμε μερίδιο όχι εξουσίας αλλά συναπόφασης.
Δηλαδή επειδή ή κάθε νομαρχιακή έχει μια προγραμματική πρόταση αναπτυξιακή που ήταν το αιτούμενο πριν να γίνουμε κυβέρνηση ας βάλει χαρτί και μολύβι κάτω και ας ιεραρχήσει πως καταλαβαίνει ή ίδια την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα προσπαθεί να αποκαταστήσει την «κανονικότητα» της ζωής των ανθρώπων.
Αυτή ή κανονικότητα που έχει παραμέτρους αλληλεγγύης, θέσεων εργασίας, υπεράσπισης δικαιωμάτων ανθρώπων και φύσης κλπ έχει κουστούμι εργασίας, προκρούστεια κλίνη για κάθε υπουργείο και την περιφέρεια.
Εμείς λοιπόν αντί για τα λάβαρα να μην διστάσουμε να σηκώσουμε ξανά τα πανό της διεκδίκησης. Όπως λοιπόν το κάναμε ενάντια στην TTIP στην πορεία για το πολυτεχνείο στην απεργία αλλά και έξω από την γαλλική πρεσβεία. Αλλά τώρα για τα αιτήματα της κάθε περιοχής για τον ΕΟΠΠΥ της γειτονιάς για τα νοσοκομεία της περιφέρειας για το αντιπλημμυρικό έργο που καθυστερεί και επείγει.
Αυτή ή ιστορία δεν έχει προηγούμενο. Δεν έχει λυσάρι που λέγαμε σαν μαθητές για τις δύσκολες ασκήσεις, δεν έχει εγχειρίδιο «πολιτικής μαγειρικής». Δεν έχει σωτήρες. Δεν έχει φωστήρες.
Δεν πρέπει νάχει. Ούτε πρέπει ναχει.
Πολλοί από αυτούς που τάξεραν όλα λάκισαν. Από την πολλή φορά φεύγοντας κινδυνεύουν να περάσουν στο απέναντι πεζοδρόμιο. Άλλοι θεώρησαν ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τάχαν στο μυαλό τους ή στα χαρτιά τους και αποτραβιούνται.
Εμείς όμως οι πολλοί μέσα στο κόμμα οι ακόμα περισσότεροι απ’ έξω ακόμα πιο ώριμοι έχουμε χρέος να διαχειριστούμε. Γιατί οι λογαριασμοί του ΕΝΦΙΑ που δεν καταργήθηκε, ή ΔΕΗ που δεν μειώθηκε το 751 που δεν έγινε μας κοιτάζουν αμείλικτοι στο τραπέζι των υπολογισμών… Αλλά και ή ζωή μας όλη, που κύκλους κάνει και μας ρουφάει προς τα κάτω στις δυσκολίες της καθημερινότητας, μας ζητάει να κολυμπήσουμε και μας φωνάζει κρατά γερά, κολύμπα δεν υπάρχει ναυαγοσώστης… Πιασμένοι από την ελπίδα όπως οι πρόσφυγες.
Και δεν πειράζει αν πιάσουμε και κάποιον από τον γιακά, να βάλουμε ξανά τις ντουντούκες να φωνάξουν…
(*) Ο Θοδωρής Σπηλιόπουλος είναι μέλος της ΝΕ Δυτικής Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ
πηγή: toideologio.gr άρθρο του Θοδωρή Σπηλιόπουλου > Ας το καταλάβουμε. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα
..."ας το καταλάβουμε. τα πράγματα είναι πιο σύνθετα"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...