ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΖΗΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ
Έδωσε τις μάχες του για την
ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για το σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητας, για τη
δικαιοσύνη εν ισοτιμία και για τα δίκαια των λαών.
Έδωσε τη μάχη του για την επιστήμη,
τη διδασκαλία και για την ακαδημαϊκή δεοντολογία.
Πάλεψε για τη Δημοκρατία και για την Ελευθερία.
Πάλεψε για τη Δημοκρατία και για την Ελευθερία.
Αγωνίστηκε για τη γνώση, για τον πολιτισμό και για τα
πανανθρώπινα ιδεώδη.
Έδωσε με γενναιότητα και θάρρος, αλλά και με φιλοσοφική
διάθεση τη μάχη της ζωής, δίνοντας ταυτόχρονα το δικό του παράδειγμα για τη
στάση του θνητού ανθρώπου απέναντι στο πεπρωμένο του κοινού τέλους.
Αγάπησε τη σύντροφο της ζωής του και τον μονάκριβο γιό τους με πάθος κι αγκάλιασε με την καρδιά του τον τόπο που γεννήθηκε, στους πρόποδες του Ολύμπου.
Αγάπησε, όμως και τους φίλους του, καθώς η λέξη «φίλος» ήταν γι’ αυτόν ιερή.
Κι εγώ τον αγάπησα πιότερο κι απ’ αδερφό, τον εκτίμησα βαθιά κι άκουσα τα λόγια και τα επιχειρήματά του που μ’ αφθονία έρρεαν απ’ το μυαλό και το στόμα του.
Η πένα του υπήρξε έως το τέλος
ακούραστη, καθώς ήθελε να μεταφέρει σε όλους ότι καλύτερο διέθετε ως
σκεπτόμενος άνθρωπος και σύγχρονος προοδευτικός διανοητής.
Τώρα, ο Καθηγητής Ζήσης
Παπαδημητρίου, ο εξαίρετος αυτός Φίλος, έφυγε και κόπασε το «λάλον ύδωρ».
Θα λείψει σε όλους, θα λείψει στη
γυναίκα του και στο γιό του και ήδη λείπει και σε ‘μενα πολύ.
Εύχομαι στο
μεγάλο ταξίδι της σιωπής ν’ ανταμώσει την τελειότητα, που πάντοτε αναζήτησε, ως
αριστοκράτης του πνεύματος και της ψυχής.
Αιώνια η μνήμη σου Ζήση Παπαδημητρίου.
Καθηγητής Γιώργος
Χατζηκωνσταντίνου
..............................................................................................................................
προσυπογράφω
Τάσσος Δίκας
αρχιτέκτονας
..."λίγα λόγια για τον φίλο μου καθηγητή ζήση παπαδημητρίου που έφυγε"...(>νεκρολογία<)
..."ιστογραμμή"...