 |
| ..."ιστογαρμμή"... |
Tου Σπύρου Ραπανάκη
Έκλεισε χθες με τον πιο τραγικό τρόπο το θρίλερ της εξαφάνισης του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ο Βαγγέλης εντοπίστηκε -τυχαία, από περαστικούς- νεκρός 800 μέτρα από τη Γαλακτοκομική Σχολή. Όπως ήταν αναμενόμενο, η "ευαισθησία" και η "συγκίνηση" της ελληνικής κοινωνίας ξεχείλισε.
Όλοι θρηνούν για τον θάνατο του Βαγγέλη. Από αύριο όλα θα ξαναγυρίσουν στην κανονικότητα. Αυτοί που σήμερα κλαίνε για τον Βαγγέλη, αύριο θα σπάσουν πλάκα με κάποιο "πουστράκι" ή με έναν "φλώρο". Θα δουλέψουν κανέναν "βρομιάρη μετανάστη", θα βρίσουν κάποιο "πρεζάκι". Οι ίδιοι που θα μάθουν στον γιο τους να είναι "άντρας", "μάγκας". "Μπράβο, αγόρι μου, που πλάκωσες τον συμμαθητή σου".
Οι ίδιοι που θα ρίξουν και καμιά ψιλή στη σύντροφό τους "γιατί τα ήθελε", που θα δικαιολογήσουν τον βιαστή γιατί το θύμα "προκαλούσε", που θα πουν "έλα μωρέ, μην ασχολείσαι με το σπίτι των άλλων", όταν στο δίπλα διαμέρισμα ο νταής άντρας ξυλοφορτώνει τη σύζυγο του.
Φτάνει, ρε, η υποκρισία. Κλάψατε για τον Βαγγέλη γιατί ζήσατε την ιστορία του σαν τηλεοπτικό σίριαλ. Ταυτιστήκατε μαζί του σαν τηλεοπτικό ήρωα. Αφήστε τα κροκοδείλια δάκρυα, γιατί μάλλον ανθρωποφάγοι μοιάζετε. Γιατί καθετί το διαφορετικό και ξένο με τα πρότυπά σας μόνο να το κανιβαλίσετε μπορείτε. Ο Βαγγέλης αυτοκτόνησε και εξαιτίας σας.
Όσον αφορά την περιβόητη κρητική "λεβεντιά", που υποτίθεται ότι κάτι τέτοιοι τύποι σαν τους τραμπούκους που βασάνιζαν τον Βαγγέλη, εκπροσωπούν, έχοντας ζήσει πέντε χρόνια ως φοιτητής στο Ρέθυμνο, είχα την ευκαιρία να καταλάβω από πρώτο χέρι τον μεσαίωνα που καλλιεργείται στους νέους που ζουν στα χωριά της Κρήτης.
Όπλα, ξύλο, τσαμπουκάδες σαν επιβεβαίωση της μαγκιάς, σφαλιάρες σε αδύναμους, καθαρότητα της "φυλής". Το "αντριλίκι" αυτών των νέων ανθρώπων, ως κυρίαρχη, σε πολλές περιπτώσεις της κρητικής επαρχίας, κουλτούρα έχει οδηγήσει σε δολοφονίες, ξυλοδαρμούς, βιασμούς. "Μαγκιά" που δήθεν εκπροσωπείται από το αγροτικό τζιπ, το περίστροφο και το νταηλίκι.
Μια κουλτούρα που καμία σχέση δεν έχει με τον ιστορικό ηρωισμό και τη λεβεντιά του νησιού, που σε καμία περίπτωση δεν είναι καθρέφτης της κρητικής κοινωνίας. Όλα αυτά με τις πλάτες των κουμπάρων και των προστατών από τα κόμματα που έκαναν όλα αυτά τα χρόνια κουμάντο στο νησί. Άλλωστε, και στην περίπτωση της παρέας των Κρητικών στη Γαλακτοκομική, υπήρξε η παρέμβαση Μαρκογιαννάκη, για διαφορετική βέβαια περίπτωση από αυτή του Βαγγέλη.
Ο θάνατος του Βαγγέλη έσπασε την εκκωφαντική σιωπή και τη συγκάλυψη. Ας μην είναι παρένθεση αυτή η φασαρία. Όσο κι αν αλλάξουν οι νόμοι, το κράτος, οι θεσμοί, η κοινωνία, οι σχέσεις, οι αντιλήψεις και οι νόρμες που τη διαπερνούν είναι εδώ. Όσο ειναι εδώ, κάθε μέρα θα έχουμε και έναν νέο Βαγγέλη, που όμως δεν θα μεταδίδεται στις τηλεοράσεις μας.
ΥΓ.: Καλό ταξίδι, ρε Βαγγέλη. Δεν έπρεπε όμως να φύγεις. Ο αγώνας για να αλλάξουμε αυτή την κοινωνία είναι με τους ζωντανούς. Κάτι θα κερδίζαμε. Συγγνώμη, ρε Βαγγέλη.
πηγή: avgi.gr άρθρο του Σπύρου Ραπανάκη > Ευαίσθητοι τηλεθεατές, κανίβαλοι πολίτες
..."ευαίσθητοι τηλεθεατές, κανίβαλοι πολίτες"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...