 |
| ..."ιστογραμμή"... |
«Οι δανειστές δεν έδωσαν τα χρήματα της δόσης στην κυβέρνηση Σαμαρά διότι έβλεπαν πως δεν θα εκλεγεί και επέλεξαν να βεβαιωθούν ότι θα έχουν στο χέρι τη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ». Όλοι το είχαμε καταλάβει, έχει όμως άλλη χάρη, και βαρύτητα, να το ακούς από τον Γκίκα Χαρδούβελη, τον ΥΠΟΙΚ του Σαμαρά.
Εκβιασμός μέσω της πιστωτικής ασφυξίας, όχι για «να βάλουν στο χέρι» ή «να βάλουν στο μαντρί» -το είπε και αυτό ο Χαρδούβελης- τη νέα κυβέρνηση, αλλά για να τη ρίξουν, ει δυνατόν, και από τον πρώτο μήνα. Έβαλε κι ο Χαρδούβελης -δηλαδή ο Σαμαράς- το χεράκι του γι' αυτό, αφήνοντας ξοπίσω του άδεια ταμεία και ασφυκτικά περιθώρια διαπραγμάτευσης.
Η νέα και άμαθη κυβέρνηση μιας μικρής και καθημαγμένης χώρας βρίσκεται
στη δίνη ενός σχεδίου εξόντωσης που εκπόνησαν και εκτελούν πανίσχυροι
παίκτες του εξωτερικού, έχοντας αμέριστη βοήθεια από χαροκαμένους
παίχτες του εσωτερικού.
Τι να κάνει κανείς απέναντι σε αυτό που μοιάζει αναπόφευκτο; Τι να κάνει; Να πείσει -η κυβέρνηση- τον εαυτό της και τους πολίτες ότι τίποτα δεν είναι αναπόφευκτο, ότι ήρθε για να μείνει. Τι άλλο να κάνει; Να αποκαλύπτει σε κάθε ευκαιρία το δόλιο σχέδιο, να δίνει διευθύνσεις και ονόματα, σαν τον Τσίπρα που ονομάτισε τον Σαμαρά ως συνεργό τού Σόιμπλε και τους ΥΠΟΙΚ της Ισπανίας και της Πορτογαλίας ως συνεργούς του συνεργού του Σόιμπλε.
Κερδισμένος βγήκε αυτός που ξεστόμισε τα ονόματα. Ανάγκασε τον Αντωνάκη να ξεπροβάλει από το λαγούμι του και να φωνάξει «ντροπή, κύριε Τσίπρα», γινόμενος απολύτως καταγέλαστος. Ανάγκασε τον Ισπανίας Ραχόι και τον Πορτογαλίας Κοέλιου να πουν δημοσίως ότι δεν θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση και ότι νοιάζονται για τον ελληνικό λαό.
Να βγαίνουν κάθε μέρα και να λένε ότι η δημοκρατική Ευρώπη θέλει να ρίξει μια κυβέρνηση που εξελέγη πριν από ένα μήνα από το 41% του ελληνικού λαού και σήμερα, ένα μήνα μετά, έχει τη στήριξη του 70% και βάλε. Να τα λέει και μετά να κάνει πράξεις που δείχνουν τι είδους κυβέρνηση είναι αυτή που θέλουν να ρίξουν οι μικροί και μεγάλοι Σόιμπλε.
Είναι η κυβέρνηση που εξασφαλίζει ρεύμα, τροφή, στέγη και περίθαλψη στους φτωχούς, που έπιασε για πρώτη φορά τους φοροφυγάδες, που τσάκισε τη διαπλοκή, που εξυγίανε το Δημόσιο και όσα άλλα μπορούν να αποδείξουν οι πράξεις της. Οι πράξεις, όχι τα λόγια.
Το παιχνίδι πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως από την οικονομία στην πολιτική. Η διαπραγμάτευση, και η τωρινή, και του Ιουνίου, πρέπει να γίνει με όρους πολιτικούς. Αν γίνει με όρους οικονομικούς, ζήτω που καήκαμε.
Όχι στα σκοτεινά υπόγεια του Eurogroup, όλα στο φως, όλα μπροστά στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης, έτσι ώστε να κατανοήσουν όλοι ότι η αποσωλήνωση της Ελλάδας δεν θα είναι οικονομική απόφαση, θα είναι πολιτικό πραξικόπημα. Και τότε να δούμε ποιος θα τολμήσει να πατήσει το κουμπί.
πηγή: avgi.gr άρθρο Γιώργου Ανανδρανιστάκη Λέγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους
.."λέγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...
Τι να κάνει κανείς απέναντι σε αυτό που μοιάζει αναπόφευκτο; Τι να κάνει; Να πείσει -η κυβέρνηση- τον εαυτό της και τους πολίτες ότι τίποτα δεν είναι αναπόφευκτο, ότι ήρθε για να μείνει. Τι άλλο να κάνει; Να αποκαλύπτει σε κάθε ευκαιρία το δόλιο σχέδιο, να δίνει διευθύνσεις και ονόματα, σαν τον Τσίπρα που ονομάτισε τον Σαμαρά ως συνεργό τού Σόιμπλε και τους ΥΠΟΙΚ της Ισπανίας και της Πορτογαλίας ως συνεργούς του συνεργού του Σόιμπλε.
Κερδισμένος βγήκε αυτός που ξεστόμισε τα ονόματα. Ανάγκασε τον Αντωνάκη να ξεπροβάλει από το λαγούμι του και να φωνάξει «ντροπή, κύριε Τσίπρα», γινόμενος απολύτως καταγέλαστος. Ανάγκασε τον Ισπανίας Ραχόι και τον Πορτογαλίας Κοέλιου να πουν δημοσίως ότι δεν θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση και ότι νοιάζονται για τον ελληνικό λαό.
Να βγαίνουν κάθε μέρα και να λένε ότι η δημοκρατική Ευρώπη θέλει να ρίξει μια κυβέρνηση που εξελέγη πριν από ένα μήνα από το 41% του ελληνικού λαού και σήμερα, ένα μήνα μετά, έχει τη στήριξη του 70% και βάλε. Να τα λέει και μετά να κάνει πράξεις που δείχνουν τι είδους κυβέρνηση είναι αυτή που θέλουν να ρίξουν οι μικροί και μεγάλοι Σόιμπλε.
Είναι η κυβέρνηση που εξασφαλίζει ρεύμα, τροφή, στέγη και περίθαλψη στους φτωχούς, που έπιασε για πρώτη φορά τους φοροφυγάδες, που τσάκισε τη διαπλοκή, που εξυγίανε το Δημόσιο και όσα άλλα μπορούν να αποδείξουν οι πράξεις της. Οι πράξεις, όχι τα λόγια.
Το παιχνίδι πρέπει να μεταφερθεί επειγόντως από την οικονομία στην πολιτική. Η διαπραγμάτευση, και η τωρινή, και του Ιουνίου, πρέπει να γίνει με όρους πολιτικούς. Αν γίνει με όρους οικονομικούς, ζήτω που καήκαμε.
Όχι στα σκοτεινά υπόγεια του Eurogroup, όλα στο φως, όλα μπροστά στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης, έτσι ώστε να κατανοήσουν όλοι ότι η αποσωλήνωση της Ελλάδας δεν θα είναι οικονομική απόφαση, θα είναι πολιτικό πραξικόπημα. Και τότε να δούμε ποιος θα τολμήσει να πατήσει το κουμπί.
πηγή: avgi.gr άρθρο Γιώργου Ανανδρανιστάκη Λέγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους
.."λέγε τα πράγματα με τ’ όνομά τους"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...