 |
| ...ιστογραμμή"... |
Καλός φίλος μού υπενθύμισε χθες κάτι που έλεγε και λέει χρόνια ολόκληρα: ο μεγαλύτερος εχθρός της Αριστεράς είναι η ίδια η Αριστερά. Φίλοι γίνονται εχθροί γιατί εμμένουν φανατικά να περιχαρακώνονται γύρω από τις βεβαιότητές τους.
Η καταρχάς συμφωνία στο Eurogroup και η συνοδευτική επιστολή Βαρουφάκη προς τον Γερούν Ντάισελμπλουμ έχουν σηκώσει θύελλα αντιδράσεων στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς κι επιβεβαιώνουν τον καλό φίλο.
Κι όπως πάντα συμβαίνει, άρχισαν οι ανιστόρητες ιστορικές συγκρίσεις. Τη συνθήκη Μπρεστ - Λιτόφσκ θυμήθηκαν κάποιοι, τη συμφωνία της Βάρκιζας έφεραν στο μυαλό τους κάποιοι άλλοι. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερο λάθος. Η Ιστορία τού σήμερα δεν γράφεται με όρους τού χθες. Άλλες οι γεωπολιτικές εξελίξεις που καθόρισαν τις τότε συμβάσεις, άλλες σήμερα. Άλλοι οι παίκτες τότε, άλλοι σήμερα.
Μπορούσε να πετύχει κάτι καλύτερο η Ελλάδα απέναντι στις αφόρητες πιέσεις που δέχτηκε στο Eurogroup; Ας θυμηθούμε κάποια πράγματα: Η Ελλάδα πήγαινε στις διαπραγματεύσεις έχοντας πολλά βαρίδια στην πλάτη. Την εχθρική στάση των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, την καθημερινή εκροή καταθέσεων από τις τράπεζες, την απόφαση της ΕΚΤ να μην δέχεται ως ενέχυρο τα ελληνικά ομόλογα και να βάλει τον ασθενή σε τεχνητή υποστήριξη μέσω του ELA, τον φόβο περί επικείμενης επιβολής ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων από την Καθαρά Δευτέρα.
Η ελληνική κυβέρνηση, έχοντας ως πρόσθετο βαρίδι την έλλειψη ομοιογένειας και την απειρία της, έπρεπε να σταθεί όρθια. Κι έπρεπε, επίσης, να λάβει υπόψη της ότι η πλειονότητα των Ελλήνων τάσσονταν κατά τής οριστικής ρήξης.
Όπως έπρεπε να λάβει κυρίως υπόψη πως δεν είχε την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, τεχνική δυνατότητα να αντέξει ένα άμεσο Grexit. Γιατί πρέπει να είμαστε ειλικρινείς σχετικά με το τι σημαίνει το Grexit. Εθνικοποίηση τραπεζών, στάση πληρωμών στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό και ταυτόχρονα ανάγκη για άμεση κινητοποίηση όλου του παραγωγικού μηχανισμού, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να αναπτυχθεί καταφέρνοντας παράλληλα να ξεπεράσει τις κυρώσεις που θα έπρεπε να αναμένει από τους πιστωτές και την "αγορά".
Υπάρχει κανείς άνθρωπος που πιστεύει ότι η Ελλάδα ήταν σε θέση να τα πετύχει όλα αυτά από την Καθαρά Δευτέρα;
Τελικά, άξιζε η προσπάθεια και η αναταραχή; Αν φύγουμε από την ελληνική σκηνή και κοιτάξουμε στην Ευρώπη, αυτό που πέτυχε η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι λίγο. Ήταν ο πρώτος εταίρος έπειτα από καιρό που τόλμησε να αντιταχθεί στον δογματικό ηθικισμό της μπουντεσμπανκιανής θεώρησης, προσπάθησε να δείξει ότι η λιτότητα δεν είναι μονόδρομος, ανέδειξε την προβληματική πολιτική ολοκλήρωση της Ε.Ε. και συνομίλησε απευθείας με τους πολίτες των άλλων χωρών.
Στα καθ' ημάς, θεωρώ πως η ελληνική πλευρά δεν είχε τη δύναμη να τραβήξει άλλο τα λουριά. Δεν κατάφερε ό,τι ήθελε, αλλά ό,τι κατάφερε είναι καλύτερο από το τίποτα. Μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα και άρα δυνατότητα αξιοποίησης κάποιων πόρων προς υλοποίηση κοινωνικών παροχών. Συζήτηση για εναλλακτικά μέτρα έναντι των πρότερων δεσμεύσεων για περισσότερη λιτότητα. Αυτά ήταν τα κέρδη.
Το μεγαλύτερο, βέβαια, κέρδος ήταν ο ίδιος ο αγώνας που δόθηκε υπό αντίξοες συνθήκες. Ένας αγώνας που μπορεί να μη σκόρπισε χαμόγελα ευτυχίας, έφερε όμως μια διόλου ευκαταφρόνητη αλλαγή ψυχολογίας σε μια κοινωνία που εδώ και έξι χρόνια έχει χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια της.
Όμως ο χρόνος τρέχει. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της μόλις ένα τετράμηνο να δείξει πως πραγματικά εννοεί να αλλάξει τα πράγματα, επιβάλλοντας ένα δικαιότερο σύστημα καταμερισμού των βαρών και να αποδείξει στους πολίτες ότι οι νέοι κόποι θα πιάσουν αυτή τη φορά τόπο. Πρέπει επίσης να συμμαχήσει ακόμα και με τον "διάολο" χωρίς να χάσει την ίδια της την ψυχή και χωρίς να σταματήσει να σκέφτεται το γενικό καλό.
Και τέλος, ας κατανοήσουμε όλοι ότι "σοσιαλισμός σε μια χώρα" δεν μπορεί να υπάρξει και ότι οι σκληροί όροι δανεισμού είναι μια όψη του νομίσματος και η άλλη όψη αφορά τη δική μας σαθρή κοινωνικο-οικονομικο-πολιτική κατάσταση, που όσο παραμένει ίδια, μας καθιστά υποχείριο στα χέρια του κάθε πιστωτή. Δογματισμοί τέλος, ώρα για δουλειά.
πηγή: avgi.gr, άρθρο ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΛΗΘΑΡΑ > Δογματισμοί τέλος, ώρα για δουλειά
..."δογματισμοί τέλος ώρα για δουλειά"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...