 |
| ..."ιστογραμμή"... |
2010 – Ιανουάριος 2015:
Επί πέντε χρόνια η χώρα εφάρμοζε ένα μνημόνιο (πρόγραμμα) το οποίο με βάση τα λεγόμενα εκείνων που το ασκούσαν μας το επέβαλε η Τρόικα. Ενώ παραδεχόντουσαν ότι πολλά από τα μέτρα ήταν άδικα, τα ψήφιζαν χωρίς ίχνος ευαισθησίας.
Οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στην εξαθλίωση, ακόμα και στον φυσικό τους θάνατο. Υπήρχαν μόνιμα υπάλληλοι από την Τρόικα μέσα στα υπουργεία και καθοδηγούσαν τους υπουργούς.
Κάθε τρίμηνο ερχόντουσαν τρεις ανώτατοι υπάλληλοι (οι γνωστοί) της Τρόικας συναντιόντουσαν με τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς και αξιολογούσαν εάν έχουν επιτευχθεί οι στόχοι. Όλα αυτά γινόντουσαν εξ ανάγκης. Ενώ δεν ήθελαν, οι κυβερνόντες τα τηρούσαν για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Ως καλοπροαίρετος θεωρώ ότι έτσι ήταν. Και γι’ αυτό εάν κέρδιζαν τις εκλογές θα συνέχιζαν (email Χαρδούβελη).
26 Ιανουαρίου 2015 – Σήμερα:
Η νέα κυβέρνηση ξεκινάει μια διαπραγμάτευση με τους εταίρους, ότι
γινόταν και πριν. Στην πορεία όμως αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, κάτι που
όλοι το ψυχανεμιζόμασταν αλλά ουδέ ποτέ ήταν εμφανές διότι τηρούσαν τα
προσχήματα. Δεν διαπραγματεύεται με τους εταίρους αλλά απ΄ ευθείας με
τους Γερμανούς!…. και όταν καταλήγουν... τηρείτε η τυπική διαδικασία της
έγκρισης από το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών (Eurogroup)! Κάτι
πήγαν να ψελλίσουν Ισπανίες, Πορτογαλίες κτλ αλλά και αυτό στημένο ήταν
από τον κ. Σόιμπλε για ευνόητους λόγους.
Σε δεύτερη φάση αποδέχτηκαν, η Ελληνική κυβέρνηση να καταρτίσει με τα χέρια της ένα πρόγραμμα που θα ακολουθήσει το επόμενο τετράμηνο, βεβαίως μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει η χώρα δεν θα έχει νέα μέτρα (βλ. email Χαρδούβελη) αλλά θα πατάξει την φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο, θα αναπροσαρμόσει προς το δικαιότερο το φορολογικό σύστημα και θα αντιμετωπίσει στο μέτρο που είναι δυνατό την ανθρωπιστική κρίση.
Ουσιαστικά ναι μεν οι εταίροι βάζουν τους στόχους αλλά η κυβέρνηση επιλέγει τα εργαλεία που θα τους πετύχει. Δεν επιβάλουν μέτρα εκβιάζοντας!
Είναι δύο χρονικά διαστήματα που το πρώτο το βιώσαμε και το δεύτερο το βιώνουμε. Για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις όμως, τα πράγματα έχουν ως εξής. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποφασισμένη να τραβήξει τα άκρα, αν χρειαζόταν, σε απλά Ελληνικά είπε:
«Εμείς κάνουμε πίσω (σε αυτή τη φάση) στο κούρεμα του χρέους, δεν θα εφαρμόσουμε (σε αυτή τη φάση) πλήρως το πρόγραμμά μας, δεν θα πειράξουμε νόμους (σε αυτή τη φάση) οι οποίοι θα έχουν δημοσιονομικό κόστος, θα συζητάμε τα υπόλοιπα μέτρα που είναι να πάρουμε, ΟΜΩΣ….
Α. Το πρόγραμμα (μνημόνιο) θα το σχεδιάσουμε εμείς.
Β. Οι υπάλληλοι θα μιλάνε με τους υπαλλήλους, οι υπουργοί με τους υπουργούς και ο πρωθυπουργός με τους πρωθυπουργούς.
Γ. Για όποιο μέτρο δεν έχει δημοσιονομικό κόστος (π.χ. διεκόλυνση αποπληρωμής φόρων) ή είναι ήδη στον προϋπολογισμό (π.χ. προσλήψεις) δεν θα έχουμε να πούμε και πολλά.
Η λύση του προβλήματος χρέους της Ελλάδας δεν είναι οικονομική αλλά αμιγώς πολιτική. Τα χρήματα που χρωστάμε δεν πρόκειται να τα δώσουμε ούτε σε 150 χρόνια, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν ούτε θα υπάρξουν. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι «παίκτες».
Τα ζητούμενα είναι δύο. Με ποιον τρόπο θα γίνει απομείωση του χρέους και σε ποιο χρόνο. Δεν θα πρέπει να φανεί ότι κάποιος χάνει (π.χ. Γερμανία) και κάποιος κερδίζει. Δεν θα γίνει σε χρόνο όπου θα είναι τεταμένες οι σχέσεις κρατών. Θα έρθει ως «ώριμο» φρούτο. Σε χρόνο όπου η Ελλάδα θα έχει κάνει ότι μπορεί, θα έχει ματώσει και θα έχει φανεί παντού, ώστε να μην ζητήσουν την ίδια λύση άλλες χώρες. Διότι ούτως ή άλλως καμία άλλη χώρα δεν έχει ματώσει τόσο (π.χ. μείωση 25% του ΑΕΠ σε πέντε χρόνια). Μήπως αυτή η ώρα πλησιάζει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε μια τεράστια ευθύνη. Να αποδείξει μέσα σε τέσσερεις μήνες ότι και υπάρχει άλλος δρόμος και είναι και αποδοτικός. Ότι μπορεί η άνθιση των αριθμών να γίνει συγχρόνως με την διάσωση των ανθρώπων. Ότι το μνημόνιο (το προηγούμενο) όχι μόνο ήταν καταστροφικό αλλά δεν είναι καν η λύση και αναπαράγει το χρέος.
Νιώθω πολύ μεγάλο φόβο για το τι θα γίνει εάν δεν το καταφέρει. Αυτοί οι τέσσερεις μήνες θα κρίνουν κατά πολύ το μέλλον μας. Δεν θέλω να γυρίσουμε πίσω.
*Ο Δημήτρης Πεπαρίδης είναι πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών
Σε δεύτερη φάση αποδέχτηκαν, η Ελληνική κυβέρνηση να καταρτίσει με τα χέρια της ένα πρόγραμμα που θα ακολουθήσει το επόμενο τετράμηνο, βεβαίως μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Το πρόγραμμα που θα ακολουθήσει η χώρα δεν θα έχει νέα μέτρα (βλ. email Χαρδούβελη) αλλά θα πατάξει την φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο, θα αναπροσαρμόσει προς το δικαιότερο το φορολογικό σύστημα και θα αντιμετωπίσει στο μέτρο που είναι δυνατό την ανθρωπιστική κρίση.
Ουσιαστικά ναι μεν οι εταίροι βάζουν τους στόχους αλλά η κυβέρνηση επιλέγει τα εργαλεία που θα τους πετύχει. Δεν επιβάλουν μέτρα εκβιάζοντας!
Είναι δύο χρονικά διαστήματα που το πρώτο το βιώσαμε και το δεύτερο το βιώνουμε. Για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις όμως, τα πράγματα έχουν ως εξής. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποφασισμένη να τραβήξει τα άκρα, αν χρειαζόταν, σε απλά Ελληνικά είπε:
«Εμείς κάνουμε πίσω (σε αυτή τη φάση) στο κούρεμα του χρέους, δεν θα εφαρμόσουμε (σε αυτή τη φάση) πλήρως το πρόγραμμά μας, δεν θα πειράξουμε νόμους (σε αυτή τη φάση) οι οποίοι θα έχουν δημοσιονομικό κόστος, θα συζητάμε τα υπόλοιπα μέτρα που είναι να πάρουμε, ΟΜΩΣ….
Α. Το πρόγραμμα (μνημόνιο) θα το σχεδιάσουμε εμείς.
Β. Οι υπάλληλοι θα μιλάνε με τους υπαλλήλους, οι υπουργοί με τους υπουργούς και ο πρωθυπουργός με τους πρωθυπουργούς.
Γ. Για όποιο μέτρο δεν έχει δημοσιονομικό κόστος (π.χ. διεκόλυνση αποπληρωμής φόρων) ή είναι ήδη στον προϋπολογισμό (π.χ. προσλήψεις) δεν θα έχουμε να πούμε και πολλά.
Η λύση του προβλήματος χρέους της Ελλάδας δεν είναι οικονομική αλλά αμιγώς πολιτική. Τα χρήματα που χρωστάμε δεν πρόκειται να τα δώσουμε ούτε σε 150 χρόνια, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν ούτε θα υπάρξουν. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι οι «παίκτες».
Τα ζητούμενα είναι δύο. Με ποιον τρόπο θα γίνει απομείωση του χρέους και σε ποιο χρόνο. Δεν θα πρέπει να φανεί ότι κάποιος χάνει (π.χ. Γερμανία) και κάποιος κερδίζει. Δεν θα γίνει σε χρόνο όπου θα είναι τεταμένες οι σχέσεις κρατών. Θα έρθει ως «ώριμο» φρούτο. Σε χρόνο όπου η Ελλάδα θα έχει κάνει ότι μπορεί, θα έχει ματώσει και θα έχει φανεί παντού, ώστε να μην ζητήσουν την ίδια λύση άλλες χώρες. Διότι ούτως ή άλλως καμία άλλη χώρα δεν έχει ματώσει τόσο (π.χ. μείωση 25% του ΑΕΠ σε πέντε χρόνια). Μήπως αυτή η ώρα πλησιάζει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε μια τεράστια ευθύνη. Να αποδείξει μέσα σε τέσσερεις μήνες ότι και υπάρχει άλλος δρόμος και είναι και αποδοτικός. Ότι μπορεί η άνθιση των αριθμών να γίνει συγχρόνως με την διάσωση των ανθρώπων. Ότι το μνημόνιο (το προηγούμενο) όχι μόνο ήταν καταστροφικό αλλά δεν είναι καν η λύση και αναπαράγει το χρέος.
Νιώθω πολύ μεγάλο φόβο για το τι θα γίνει εάν δεν το καταφέρει. Αυτοί οι τέσσερεις μήνες θα κρίνουν κατά πολύ το μέλλον μας. Δεν θέλω να γυρίσουμε πίσω.
*Ο Δημήτρης Πεπαρίδης είναι πρόεδρος του Συλλόγου εργαζομένων του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών
πηγή: tvxs άρθρο Δημήτρη Πεπαρίδη > Με υποκειμενική ματιά
..."με υποκειμενική ματιά"...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...