..."ήρωες ή προδότες, λάθη και ευθύνες"...(>άρθρο<)

Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1990

Ήρωες ή προδότες, λάθη και ευθύνες

της Αγγελικής Καμπούρη

Η ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα ξεκινά από τα τέλη του 19ου αιώνα και συγκροτείται σε σώμα από το 1918, με τη δημιουργία του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (ΣΕΚΕ), το οποίο όμως έχει τουλάχιστον τρεις ιδεολογικές τάσεις, που σύντομα έρχονται σε ρήξη μεταξύ τους και διασπάται το κόμμα.

Η γερμανοϊταλική κατάκτηση της Ελλάδας ξεσήκωσε τον πατριωτισμό χιλιάδων πολιτών, κυρίως αριστερών, που οργάνωσαν γενναία αντίσταση με πλήρη αυτοθυσία. Ο Ελληνικός λαός, μάρτυρας της μαχητικότητας και του πατριωτισμού τους, τους στήριξε στην πλειονότητά του.

Με την απελευθέρωση, όμως, αντί η Αριστερά να βγει ενωμένη και ισχυρή και να δημιουργήσει μια μεγάλη πολιτική δύναμη, που θα μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα, διαλύθηκε εξαιτίας της στάσης του ΚΚΕ (που γνώριζε ότι ο Στάλιν είχε συμφωνήσει να παραχωρηθεί η Ελλάδα στην περιοχή «επιρροής» των Άγγλων) και της παγίδευσης αριστερών ηγετών από τους Άγγλους και τους δεξιούς καθώς και τον «κεντρώο» Γεώργιο Παπανδρέου. Η ευκαιρία χάθηκε και η χώρα έπεσε στα χέρια τυχοδιωκτών, εγκληματιών και δωσιλόγων, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στον αιματηρό εμφύλιο σπαραγμό, που, ουσιαστικά, δεν τέλειωσε ποτέ...
(δείτε τη συνέχεια)
Συνέχεια > ..."ήρωες ή προδότες, λάθη και ευθύνες"...(>άρθρο<)
Από τα χρόνια της Αντίστασης και του Εμφυλίου έχουν γίνει τρομερά λάθη στην Αριστερά, λάθη που κόστισαν όχι μόνο υπολήψεις αλλά και ζωές. Αρκετοί αριστεροί υπήρξαν αμφιλεγόμενοι. Άλλοι, κυρίως κομμουνιστές, διακρίθηκαν για τον πατριωτισμό ή τις ικανότητές τους, υψώθηκαν σε βάθρα ηρώων αλλά και κατηγορήθηκαν ως προδότες και «γκρεμίστηκαν» από τα βάθρα τους... Άλλοι εγκαταλείφθηκαν από συντρόφους και κόμμα... Ας αναφέρουμε μερικά γνωστά ονόματα που, δίκαια ή άδικα, ανήκουν στις παραπάνω περιπτώσεις: Ζαχαριάδης, Βαφειάδης, Κολιγιάννης, Παρτσαλίδης, Σιάντος, Ιωαννίδης, Θέος, Σκλάβαινας, Βελουχιώτης, Πλουμπίδης, Μπελογιάννης, Φλωράκης κ.π.ά.

Οι ιδεολογικές διαφορές των εκάστοτε ηγετών και «εμπίστων» έχουν διασπάσει την Αριστερά σε κομμάτια, που δεν μπορούν να συναρμολογηθούν. Ούτε οι εξορίες, φυλακίσεις, εκτελέσεις, φακελώματα κ.ά. μπόρεσαν να τους ενώσουν σε μία δύναμη, αλλά ούτε και η ανάγκη να σωθεί η Ελλάδα από τους πολιτικούς και όχι μόνο αγύρτες που καταληστεύουν τη χώρα και καταδικάζουν τον λαό της σε διαρκείς αδικίες και διαφθορά...

Τάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1990
Έτσι, ερχόμαστε στα πρόσφατα χρόνια. Σχεδόν εκατό χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ και η Αριστερά εξακολουθεί να είναι διαιρεμένη, το αριστερόμετρο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, ισχυρισμοί περί «καθαρών» ή «αληθινών» και μη αριστερών σε καθημερινές συζητήσεις και... πάμε λέγοντας...

Σε όλο αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο βρέθηκαν επιτέλους ορισμένοι ανοιχτόμυαλοι, που κατάλαβαν ότι, με το να αναλώνουν τον χρόνο τους σε ατέρμονες συζητήσεις με την προσδοκία πως κάποτε θα ενστερνισθούν όλοι οι πολίτες τα ιδεώδη της Αριστεράς και τότε θα γίνει επανάσταση του προλεταριάτου, δεν πρόκειται ποτέ να γλιτώσουμε από τη διαφθορά και λαμογιά δεκαετιών, και ο λαός μας θα εξακολουθεί να υποφέρει. Άνοιξαν, λοιπόν, τις αυστηρές «πύλες» της αριστεροσύνης, προσεταιρίστηκαν δημοκρατικούς πολίτες και σχημάτισαν μια παράταξη με στόχο τη διακυβέρνηση της χώρας και την προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών ζωής μας. Η παράταξη είναι, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας επικεφαλής έναν χαρισματικό νέο άνθρωπο, τον Αλέξη Τσίπρα.

Θα περίμενε κανείς η προσπάθεια αυτή να στηριχθεί τουλάχιστον από τα αριστερά. Και όμως, απέναντί του στήθηκε ένα αντιπολιτευτικό τείχος από αριστερές δυνάμεις, που τον κατηγορούν ότι συμβιβάστηκε με το κατεστημένο, δεν είναι αρκετά αριστερός (πάλι χρήση του αριστερόμετρου!), «πρόδωσε» την ιδεολογία του κ.π.ά. Για άλλη μια φορά η Αριστερά τρώει τα ίδια της τα παιδιά...

Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ασφαλώς δεν κάνουν επανάσταση του προλεταριάτου, αλλά μια έντιμη συμμαχία του προλεταριάτου με τον δημοκρατικό κόσμο απέναντι σε στυγνά και διεφθαρμένα καθεστώτα, που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο και οδηγούν λαούς σε ανθρωπιστική κρίση.
Ας αναλογιστούν, επιτέλους, οι «συνοδοιπόροι» τις τεράστιες ζημιές, που έχουν προκληθεί από τις ιδιαίτερες ιδεολογικοπολιτικές θέσεις αλλά και από τον ανθρώπινο φθόνο. Με την ώς τώρα στάση τους, από υπερασπιστές του λαού, γίνονται συνυπεύθυνοι με τους βασανιστές του...

 πηγή: avgi.gr άρθρο της Αγγελικής Καμπούρη > Ήρωες ή προδότες, λάθη και ευθύνες

 ..."ήρωες ή προδότες, λάθη και ευθύνες"...(>άρθρο<)

..."ιστογραμμή"...