 |
| Tάσσος Δίκας, ξηρό παστέλ, 1997 |
Η μετωπική επίθεση του εκδότη του ΔΟΛ Σταύρου Ψυχάρη στην κυβέρνηση συνεχίζεται. Πού οφείλεται η επίθεση; Στην παραπομπή του από τον οικονομικό εισαγγελέα με τις κατηγορίες της ηθικής αυτουργίας σε απιστία σε βαθμό κακουργήματος. Ποιος ο λόγος; Ο εκδότης απέκτησε την πλειοψηφία των μετοχών του ΔΟΛ με δανεισμό χωρίς να έχει παρουσιάσει πόθεν έσχες, δηλαδή περιουσιακά στοιχεία που να δικαιολογούν τον δανεισμό των 60 εκατομμυρίων ευρώ από την Alpha Bank.
Ο εισαγγελέας, που πριν ασκήσει δίωξη τον κάλεσε να παρουσιάσει το πόθεν έσχες, εισέπραξε μια θρασύτατη απάντηση, πως δεν βρίσκει τα δικαιολογητικά!
ΚΑΙ ΕΝΩ ο δικαστής κάνει -ως όφειλε- σωστά τη δουλειά του, αφού συμφωνούμε όλοι ότι απέναντι στον νόμο είμαστε ίσοι, ο κ. Ψυχάρης με νοοτροπία αφέντη απάντησε δημοσίως πως αυτή η δίωξη ασκείται σε προσωρινό πολιτικό περιβάλλον! Που σημαίνει ότι θα αγωνιστεί με νύχια και δόντια για να ρίξει την κυβέρνηση ώστε η επόμενη να παρέμβει στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και να απαλλαγεί. Δεν θα είναι όμως αρκετή η παρέμβαση της επόμενης κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη, διότι ο εκδότης οι επιχειρήσεις του οποίου είναι ζημιογόνες και ουσιαστικά χρεοκοπημένες, για να συνεχίσει να κάνει τον εκδότη - επόπτη του πολιτικού συστήματος θα χρειαστεί και παρεμβάσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ώστε να λαμβάνει ως συνήθως θαλασσοδάνεια.
ΕΙΝΑΙ φανερό πως ο κ. Ψυχάρης έχει χάσει την ψυχραιμία του. Βλέπει το τέλος και δεν ξέρει τι να κάνει για να το αποφύγει. Πριν λίγα χρόνια, ίσως θα μπορούσε να πουλήσει και να αποσυρθεί για να απολαύσει τις αποταμιεύσεις του. Σήμερα τα πράγματα είναι δύσκολα, καθώς οι επιχειρήσεις του δεν αξίζουν ούτε ένα ευρώ! Μάλιστα η αφροσύνη του τον έχει αποκόψει από τους συνεταίρους του, μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων των οποίων σε αντίθεση με τον κ. Ψυχάρη, αφορά στην πραγματική οικονομία.
ΟΤΑΝ, το 2004, η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή επιχείρησε να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, απαιτώντας διαφάνεια στην μετοχική σύνθεση των ΜΜΕ, ξέσπασε ο πόλεμος των νταβατζήδων, όπως βάφτισε ο τότε πρωθυπουργός τους διαπλεκόμενους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που αντιδρούσαν. Και αντιδρούσαν διότι πολλοί από αυτούς κυβερνούσαν και έλεγχαν τους πάντες μέσω των ΜΜΕ που κατείχαν με μαύρο χρήμα. Το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών αρκετών καναλιών ανήκει σε off shore. Όταν μάλιστα ψάχνεις στις off shore για ονόματα, ανακαλύπτεις ότι οι μετοχές ανήκουν σε άλλες off shore! Τελικά, ο Καραμανλής συμβιβάστηκε, αφήνοντας να ρυθμίσει τις ισορροπίες ο Γ. Σουφλιάς ως υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ.
Ακόμα και το ΚΚΕ μπήκε σε αυτό το βρόμικο παιχνίδι, όταν δέχτηκε να πουλήσει την τηλεοπτική συχνότητα που του είχε δωριστεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη σε off shore.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ πόσο συνειδητές και επεξεργασμένες ήταν οι επιλογές της κοινωνίας που βούτηξε το μικρό εκείνο αριστερό πράγμα, στο οποίο έλαμπε το ταλέντο του νεαρού Αλέξη Τσίπρα, και το έκανε κυβέρνηση. Ξέρω όμως ότι αυτή είναι, αν όχι η τελευταία, σίγουρα η μεγαλύτερη ευκαιρία για την πατρίδα μας για να γυρίσει σελίδα απαλλαγμένη από νονούς και νταβατζήδες. Η ανεξαρτησία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ από τα τυχοδιωκτικά κέντρα πολιτικού ελέγχου είναι μεγάλη εγγύηση. Οι πιέσεις που ασκούνται για οικουμενικό σχήμα δεν οφείλονται στην αγωνία τους για σταθερότητα. Ουσιαστικά πρόκειται για τον έλεγχο πολιτικών - όπως μεγαλοπρεπώς φάνηκε από τη συζήτηση για το νομοσχέδιο των τηλεοπτικών συχνοτήτων, που θίγουν τα συμφέροντά τους.
πηγή: aygi.gr άρθρο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ > Το τέλος της κλεπτοκρατίας...
..."το τέλος της κλεπτοκρατίας..."...(>άρθρο<)
..."ιστογραμμή"...