Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

..."τα «άσπρα κολάρα» και τέλος της πολιτικής"...(>άρθρο<)

..."ιστογραμμή"...
Του Γιάννη Σιώτου

Η είδηση δεν έσκασε ως κεραυνός εν αιθρία και σίγουρα δεν εξέπληξε τους μυημένους: Έξι τραπεζικοί κολοσσοί θα πληρώσουν συνολικά πρόστιμα 5,8 δισεκατομμυρίων δολ., για χειραγώγηση της αγοράς συναλλάγματος. Τέσσερις τράπεζες (JP Morgan, Citigroup, Barclays και Royal Bank of Scotland) ομολόγησαν την ενοχή τους σε «συνωμοσία για τη χειραγώγηση τιμών και προσφορών στην ισοτιμία ευρώ/ δολαρίου στην αγορά άμεσης παράδοσης.»

 Η ελβετική UBS και η Bank of America απέφυγαν την ομολογία ενοχής και τους επιβλήθηκαν μόνο πρόστιμα. Συγκεκριμένα, η UBS δήλωσε ένοχη για παραβίαση συμφωνίας που είχε κάνει με τις αμερικανικές αρχές και χειραγώγηση της αγοράς libor. Στο πλαίσιο της έρευνας, η Barclays αναγκάστηκε να απολύσει 8 trader, που ενεπλάκησαν στο σκάνδαλο.

Αν και πρόκειται για το μεγαλύτερο «χτύπημα» της αμερικανικής Δικαιοσύνης στο τραπεζικό σύστημα, πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι οι τράπεζες έπεσαν στα «μαλακά».
Αυτές οι καμπάνες και όσες έχουν προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια είναι η απτή απόδειξη ότι το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα έχει πλέον αυτονομηθεί.

Οι τράπεζες δρουν αυτόνομα και το πολιτικό σύστημα, όταν και αν παρέμβει, θυμίζει λίγο... ιατροδικαστή. Δηλαδή, ερευνά το έγκλημα αφότου έχει ήδη συντελεστεί. Και στο μεταξύ κανείς δεν παρεμβαίνει ώστε να αποφευχθούν ανάλογα εγκλήματα στο μέλλον και έτσι το πιστωτικό σύστημα, έχοντας εξασφαλίσει ατιμωρησία, θα επεκτείνεται σε χώρους που θεσμικά ανήκουν στην πολιτική.

Αυτό άλλωστε το βιώνουμε ήδη, αφού στα θύματα της αυτονομημένης δράσης των τραπεζών συγκαταλέγονται χώρες, επιχειρήσεις και απλοί άνθρωποι. Παράλληλα στα κράτη θύματα των "άσπρων κολάρων" και των μετόχων τους, η πολιτική συρρικνώνεται σε σχεδόν διαχειριστικό ρόλο. Ήδη τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η διαδικασία αυτονόμησης των τραπεζών και των "άσπρων κολάρων" που τις διευθύνουν θα οδηγήσει σε έλλειμμα δημοκρατίας.

..."ιστογραμμή"...
Άλλωστε η εμπειρία της κρίσης χρέους του ευρωπαϊκού Νότου έχει αποκαλύψει την απροθυμία και την αδυναμία πολιτικών ηγεσιών της Ευρώπης να αντισταθούν στην απληστία των τραπεζιτών, αφού δεν διστάζουν να προσφέρουν τους πολίτες τους θυσία για την επιβίωση των πιστωτικών ιδρυμάτων. Ήδη έχουν μετακυλίσει το κόστος των καταστροφικών επιλογών του πιστωτικού συστήματος στους απλούς Ευρωπαίους πολίτες, καταδικάζοντας την Ευρώπη στη συρρίκνωση και στην ανισότητα. Και το μείζον ερώτημα που εξακολουθεί να πλανάται αναπάντητο είναι μήπως όλα αυτά που βιώνουμε είναι η αρχή του τέλους της πολιτικής; Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ακαδημαϊκοί υποστηρίζουν πως αυτή η πορεία απαξίωσης που ήδη πλήττει την περιφέρεια της Ευρώπης θα αρχίσει να κατακτά και τις μητροπόλεις της.

Η ευκολία με τη οποία μετατράπηκε το χρέος των ελληνικών-και όχι μόνο- τραπεζών σε δημόσιο χρέος, αλλά και η μεθόδευση που ακολουθήθηκε στη συνέχεια με την ανάληψή του από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους φορολογούμενους, είναι η πιο απτή απόδειξη της δυναμικής των πραγμάτων. Το μείζον ερώτημα που ανακύπτει είναι αν όλο αυτό το χρέος προκλήθηκε από λάθος επιλογές ή αν είναι αποτέλεσμα κερδοσκοπικών παιγνιδιών των τραπεζών, σαν και αυτών που εντοπίστηκαν από την αμερικανική Δικαιοσύνη.
 Αν αποδειχθεί ότι το χρέος του ευρωπαϊκού Νότου ήταν το αποτέλεσμα χειραγώγησης, αυτό μπορεί να αποτελέσει την αφορμή για να ξεκινήσει η ρεβάνς της πολιτικής. Κάθε καθυστέρηση στην έρευνα και στην απόδοση ευθυνών στους πραγματικούς υπεύθυνους θα είναι δημόσια παραδοχής της ήττας της.


..."τα «άσπρα κολάρα» και τέλος της πολιτικής"...(>άρθρο<)

..."ιστογραμμή"...